Αναζήτηση
Θα την υποδεχθεί, α.ε. (αντ’ εμού), ο συμπατριώτης μου υπουργός Κώστας Τασούλας, ο οποίος θα τη συνοδεύει και επί διήμερο στην Αθήνα, ο τυχερός. Αύριο ας πούμε θα την πάει «στης Ακρόπολης τα μέρη»…
Το ενδιαφέρον με την επίσκεψη της κυρίας Αμάλ Αλαμουντίν, την ύπαρξη της οποίας ως ακτιβίστριας υπέρ της επιστροφής των Γλυπτών πληροφορηθήκαμε εσχάτως, είναι ότι η ίδια θα… συνοδεύει δύο μεγάλα ονόματα της βρετανικής δικηγορικής τάξης: πρόκειται για τους κυρίους Πάλμερ και Ρόμπερτσον, οι οποίοι είναι Queen’s Council δικηγόροι, κάτι σαν τους δικούς μας Παρ’ Αρείω Πάγω, ας πούμε –μέλη του μεγάλου δικηγορικού οίκου Doughty Street Chambers.
Αν όλα αυτά που προανέφερα κρίνονται –και ενδεχομένως να μη διαφωνήσω –ως οι άχρηστες πληροφορίες της ημέρας, εδώ είμαι για να αναφέρω και τα περαιτέρω: οι άνθρωποι, φυσικά και η κυρία Αλαμουντίν, δεν έρχονται στην Αθήνα για διακοπές. Οχι.
Οπως μου ανέφερε έγκυρη πηγή, «δουλειά» προσπαθούν να κάνουν. Συγκεκριμένα έχουν αναπτύξει τη θεωρία ότι τα Γλυπτά του Παρθενώνα μπορεί να διεκδικηθούν ενώπιον των βρετανικών δικαστηρίων, επί τη βάσει μιας νομολογίας η οποία διατάσσει την επιστροφή αρχαιολογικών θησαυρών στη χώρα προέλευσής τους.
Αυτή τη θεωρία θα παρουσιάσουν στον πελάτη «Ελλάδα» και αυτό είναι το νόημα και της αυριανής συνάντησής τους –των τριών, όχι μόνο της συζύγου του Κλούνι –με τον πρόεδρο Αντώνη.
Στο πιθανό ερώτημα αν προέρχονται από άλλο γαλαξία και πέφτουν ξαφνικά στην ωραία μας χώρα, απαντώ: Οχι. Πρώτος τους είχε ανακαλύψει το 2010 ο Παύλος «είμαι ακόμη ΠΑΣΟΚ» Γερουλάνος, υπουργός Πολιτισμού τότε στην κυβέρνηση του Γιώργου. Αλλά το έργο δεν είχε συνέχεια επειδή έπεσε η κρίση και τους πλάκωσε όλους –και τον Γερουλάνο!
Μέχρι τελικής πτώσεως
Ρώτησα την πηγή μου αν θα προχωρήσει η ιστορία με τη «μήνυση» κατά της Βρετανίας στα αγγλικά δικαστήρια. Διέκρινα μια διστακτικότητα. Ανίχνευσα τους λόγους. Και ιδού τι μου αποκάλυψε: πρόσφατη απόφαση της Διακυβερνητικής Επιτροπής της UNESCO στην οποία είχε προσφύγει η Ελλάδα διά του τεράστιου Πάνου, «Πανάρα» για τους φίλους, Παναγιωτόπουλου (για να μη λένε μερικοί μερικοί ότι ο Πανάρας δεν άφησε το… αποτύπωμά του στον Πολιτισμό!) από τον Ιούλιο του 2013, καλεί τη Βρετανία να προσέλθει σε διαμεσολάβηση του Οργανισμού για την επιστροφή των Γλυπτών.
Που σε απλά, πλην άπταιστα, ελληνικά, σημαίνει ότι η επιστροφή των Γλυπτών από διμερές θέμα μεταξύ Ελλάδας – Βρετανίας μετατράπηκε σε διεθνές, και μάλιστα στο πλαίσιο της UNESCO.
Υποθέτω ότι δεν απαιτείται ιδιαίτερη ευφυΐα για να αντιληφθεί κανείς ότι η Ελλάδα θα επιμείνει μέχρις εξαντλήσεως σε αυτή τη διαδικασία, ε;
Κοστέλο ο επιστήμων
Προτού ολοκληρώσω με τα της επισκέψεως της κυρίας Αλαμουντίν εν Αθήναις, θα ενημερώσω ότι κατά τη συνάντηση του προέδρου Αντώνη στο Μέγαρο Μαξίμου θα παρίσταται και ο πρόεδρος Βαγγέλης. Υποθέτω όχι τόσο υπό την ιδιότητά του, του αναπόσπαστου μέλους του θρυλικού ντουέτου «Αμποτ και Κοστέλο», αλλά και ως έγκριτος νομικός επιστήμων –ιδιότητες για τις οποίες αδιαφορούν εκεί στο ΠΑΣΟΚ, είναι όμως γνωστό ότι ο πρόεδρος και χάρη τούς κάνει που ασχολείται μαζί τους, ενώ διαθέτει όλα αυτά τα προσόντα!
Οπως εδώ, πουθενά
Κατά τα λοιπά, θέλω να επισημάνω ότι υπάρχουν ομιλίες και ομιλητές. Υπάρχουν ομιλητές που σε καθηλώνουν με το περιεχόμενο της ομιλίας τους. Και υπάρχουν και ηγέτες-ομιλητές που σε καθηλώνουν στη θέση σου, διότι έτσι και σηκωθείς είναι… άγνωστη η τύχη σου: αν ας πούμε κατοικείς στη Βόρεια Κορέα θα σε παραλάβουν οι συγγενείς σου εντός κιβωτίου καλά σφραγισμένου.
Αν κατοικούσες στην πρώην Σοβιετία θα βρισκόσουν βορείως της Μόσχας να σπας πέτρες σε κάποιο λατομείο της περιοχής. Και αν ήσουν στην Κούβα και αποχωρούσες την ώρα που μιλούσε ο τεράστιος Φιντέλ (Κάστρο), δεν χρειαζόταν να επιστρέψεις –έπαιρνες τη ματσέτα σου και κατευθείαν στη φυτεία να μαζέψεις ζαχαροκάλαμο παρέα με τις μπριγάδες της ΚΝΕ. Γι’ αυτό και οι ηγέτες των χωρών αυτών σημείωναν στο βήμα μερικά αξιοσημείωτα ρεκόρ, όπως ας πούμε μια φορά ο Φιντέλ μιλούσε 8.40′ συνεχώς κάτω από καταρρακτώδη βροχή, και ουδείς διανοήθηκε να αποχωρήσει. Και δεν συζητάω για ομιλίες του Κιμ Ιλ Σουνγκ, παππού του μπέμπη-τούμπανο που κυβερνάει τη Βόρεια Κορέα τώρα ούτε για τον Τσάβες στη Βενεζουέλα, τίποτε από όλα αυτά.
Επισημαίνω απλώς ότι τα 63′ της ομιλίας Σαμαρά την Παρασκευή το βράδυ στη Βουλή δεν ήταν πια και τόσο τρομερό θέμα ώστε να με πάρει ο άλλος –βουλευτής της συγκυβέρνησης –και να μου λέει, μέσα στα «μαύρα μεσάνυχτα» και αφού είχε ολοκληρωθεί η τριήμερη συζήτηση-μνημόσυνο, ότι «αδερφέ, δεν υπάρχει αυτό το πράγμα, μας εξόντωσε». Σας εξόντωσε, ε; Για να σας έβλεπα Κούβα ή Βόρεια Κορέα, γατάκια…
Ματιές στο μέλλον
Από τα αξιοσημείωτα της συζήτησης στη Βουλή την Παρασκευή ήταν η «εισβολή» του αρχηγού Σταύρου (Θεοδωράκη) επικεφαλής αντιπροσωπείας του κόμματος.
–Πώς από δω; τον ρώτησαν διάφοροι.
–Ηρθαμε να δούμε πώς συζητούν, απάντησε εκείνος.
Εγω έχω την αίσθηση ότι ήθελε να τους πει με τον τρόπο του, αυτών που συζητούσαν (και με τον τρόπο που συζητούσαν), ότι «παλικάρια μου, μην ξεχνάτε ότι σε λίγο θα είμαι και εγώ μαζί σας»…
Να προσθέσω μόνο ότι μέσα στην εβδομάδα ο αρχηγός Σταύρος θα συναντηθεί με τον πρόεδρο Αλέξη –με όλα ανοιχτά. Αμέ…
Πόσες θυσίες πια!
Σάββατο βράδυ πήγα «Παλλάς» στον «Αγαπητικό της βοσκοπούλας», είχαν πρεμιέρα. Σούπερ παράσταση, τραγουδούσε live και ο φίλος μου ο Γιώργος Μαργαρίτης, πέρασα τέλεια. Και είδα και πολλούς φίλους μου, πολιτικούς. Η μισή Βουλή ήταν παρούσα. Και σχεδόν το «όλον» ΠΑΣΟΚ. Απουσίαζε όμως ο πρόεδρος Βαγγέλης, προσωπικός φίλος του Διονύση Παναγιωτάκη και της Ελένης Κούρκουλα που έχουν την παραγωγή του έργου. «Γιατί απουσιάζει ο πρόεδρος;» ρώτησα έναν άλλο «φίλο του προέδρου», τον Χρίστο Βερελή.
–Α έχει πάει Αφρική.
–Οριστικά; ρώτησα, με εμφανώς σκωπτική διάθεση.
–Οχι, ταξίδι στην Αίγυπτο. Επιστρέφει, μου φαίνεται, αύριο.
Θυσία γίνεται ο άνθρωπος. Ούτε μια παράσταση δεν μπορεί να παρακολουθήσει…
