Αναζήτηση
Πληροφορούμαι ότι ο δύστηνος Κυριάκος έχει βρεθεί από χθες στη φοβερή αυτή διαδικασία «να τραβάει τα μαλλιά του» παραλαμβάνοντας 4σέλιδο, παρακαλώ, υπόμνημα της τρόικας, με απαιτήσεις που αφορούν το σύνολο του Μισθολογικού των υπαλλήλων του Δημοσίου, το οποίο σημειωτέον καταρτίστηκε με υποδείξεις και την επίβλεψη της τρόικας το 2011 στο πλαίσιο του πρώτου Μνημονίου (και έκλαψε γοερά, αν θυμάστε, πολύς κόσμος τότε…).
Στην αρχή νόμισε ότι του κάνουν πλάκα. Στη συνέχεια, όταν κατάλαβε ότι δεν πρόκειται περί πλάκας αλλά περί τελεσιγράφου, επικοινώνησε με το Μέγαρο Μαξίμου. Τους ενημέρωσε για τα καθέκαστα. Του ζήτησαν να μην απαντήσει αλλά να περιμένει οδηγίες.
Λογικό, αν σκεφθεί κανείς ότι η τρόικα ζητάει να μειωθεί ακόμη περισσότερο ο κατώτερος μισθός νεοπροσλαμβανόμενου δημοσίου υπαλλήλου και να προσδιοριστεί στο ύψος που έχει φθάσει/«πέσει» ο μισθός υπαλλήλου του ιδιωτικού τομέα, ήτοι στα 586 ευρώ!
Τι ζητούν ακόμη; «Να υπάρξει ανακατανομή στο εσωτερικό του μισθολογίου με τάση ενίσχυσης των υψηλόμισθων ώστε, λέει, να ενισχυθεί η αποδοτικότητα των υπαλλήλων».
Επίσης να κοπεί το «κάτι παραπάνω» που παίρνουν οι υπάλληλοι του υπουργείου Οικονομικών, το λεγόμενο «προσωπική διαφορά».
Ρώτησα παράγοντα του δημόσιου βίου, μαθαίνοντας όλα αυτά, «ποιο είναι το δημοσιονομικό αποτέλεσμα που θα έχει τυχόν εφαρμογή των συγκεκριμένων απαιτήσεων της τρόικας». «Κανένα» μου απάντησε. «Είναι μηδενικής απόδοσης».
–Και τότε; Γιατί τα ζητούν όλα αυτά;
–Το «σε δουλειά να βρισκόμαστε» το έχεις ακούσει;
Φυσικά και το έχω ακούσει. Οπως και το «είπε κάποιος ότι θα φύγουμε από εδώ; Ας το ξεχάσει. Πο-τέ»!
Σοβαρεύει το πράγμα
Με κάτι τέτοια να παίζουν στον ορίζοντα, καταλαβαίνει κανείς ότι η επικείμενη συνάντηση του προέδρου Αντώνη με τον πρόεδρο Βαγγέλη, το αγαπημένο ντουέτο «Αμποτ και Κοστέλο», προσλαμβάνει σοβαρό χαρακτήρα, και όχι του είδους «πώς τα πέρασες, Βαγγέλη μου, στη Νέα Υόρκη; Πήγατε σε κανένα steakάδικο της προκοπής;».
Η συνάντηση θα γινόταν ίσως και χθες το απόγευμα, αλλά ο πρόεδρος Βαγγέλης γύρισε από Νέα Υόρκη με ένα jet lag δράμα και δεν έβλεπε την ώρα να πέσει σε ένα κρεβάτι να «ξεραθεί» (πού ο Γιώργος που το jet lag το μασάει, διότι έχει κάνει το Αθήνα – Νέα Υόρκη Σύνταγμα – Κολιάτσου, που λέγαμε παλιά). Οπότε εκ των πραγμάτων η συνάντηση θα πραγματοποιηθεί σήμερα.
Και φυσικά, θα δώσει λύσεις σε όλα τα θέματα. Οπως πάντα άλλωστε…
Κάγκελα κι αλυσίδες
Οι μεγάλοι έχουν αυτά τα προβλήματα, οι μικρότεροι άλλα. Ο πρόεδρος του κόμματος «Π. Καμμένος και Σία Ανεξάρτητοι Ελληνες» Π. Καμμένος έχει, ας πούμε, θέμα με τη λατρεμένη Ραχήλ «δώστε μου κάγκελα να τα πηδήσω» Μακρή, η οποία επιμένει να του βγάζει τη γλώσσα, το παλιοκόριτσο!
Δεν σέβεται τη θεσμική ιδιότητα του προέδρου Πάνου, γεγονός το οποίο καταδικάζω ανεπιφύλακτα, διότι αλίμονο αν σηκωθούν τα αγγούρια να χτυπήσουν τον μανάβη! Τι κάνουμε δηλαδή;
Η ευθύνη ανήκει φυσικά ολοκληρωτικά στην ίδια. Ο πρόεδρος της έδωσε μια ευκαιρία συνεντευξιαζόμενος χθες το πρωί στον Παπαδάκη: να ζητήσει συγγνώμη.
Και εκείνη αντί άλλης απάντησης ανέβασε στο facebook απόσπασμα της ταινίας «Οι θαλασσιές οι χάντρες», στο οποίο η Ζωή Λάσκαρη τραγουδά το «Crazy girl»…
Παρακάμπτω την ιεροσυλία –σιγά μη βάλω σε σύγκριση τη θεά Ζωίτσα με τη Ραχήλ, δεν είμαστε καλά… –και στέκομαι σε αυτό καθαυτό το γεγονός: αυτό που δεν καταλαβαίνει ο πρόεδρος Πάνος είναι ότι η κυρία Ραχήλ «και τα μυαλά στα κάγκελα» έχει εδώ και καιρό «κόψει την άλυσο», που λέμε και στην Ηπειρο. Και δεν πρόκειται να μαζευτεί με τίποτε…
Ραπτομηχανή γνώσεων
Η αλήθεια είναι ότι μου είχε διαφύγει. Δεν είχα προσέξει δηλαδή ανάρτηση στο συνήθως καλά πληροφορημένο site parapolitika.gr, σύμφωνα με την οποία εξηγούνται πολλά, γιατί ο «απαραίτητος» κύριος Χρύσανθος (Λαζαρίδης) έχει θέση αναντικατάστατου παρακοιμωμένου δίπλα στον πρόεδρο Αντώνη.
Διάβασα λοιπόν ότι στο περιθώριο της εκδήλωσης της ΝΔ στη Χαλκιδική ο «απαραίτητος» κύριος Χρύσανθος είχε στήσει, λέει, πηγαδάκι για τηνΑμφίπολη και επειδή –κατά την ανάρτηση –«είναι καλός γνώστης της Ιστορίας, εντυπωσίασε με τις γνώσεις του στο θέμα και με την ανάλυση (!..) που έκανε»:
«Υπάρχει σίγουρα κενό στις ιστορικές πηγές, κάτι που σημαίνει ότι οι Αλεξανδρινοί, που είχαν όλα τα αρχαία κείμενα, ήθελαν να ελέγξουν την πληροφορία της εποχής και να αποκρύψουν κάποια γεγονότα» ήταν μία από τις παρατηρήσεις του.
Ο στενός συνεργάτης του Πρωθυπουργού ανέλυεόλες τις ιστορικές πηγές από τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, εκφράζοντας την άποψη ότι στα γεγονότα που ακολούθησαν, υπάρχουν κενά τα οποία μπορεί να μας τα καλύψει το αρχαιολογικό εύρημα της Αμφίπολης.
Παιδί μου, τίποτε δεν είναι τυχαίο. Θέλει ο Σαμαράς ανάλυση για την Αμφίπολη και το ποιος είναι ο «ένοικος» του τάφου; Ποιον θα καλέσει; Τον Τασούλα; Τη Μενδώνη; Αντε την Παναγιωταρέα, τη φίλη μου; Οχιιι, καλεί τον Χρύσανθο. Πέφτει κακοκαιρία στη χώρα; Ο Χρύσανθος είναι εκεί για να κάνει ανάλυση και πρόβλεψη πότε θα βελτιωθεί ο καιρός. Θέλει ανάλυση για το διεθνές γεωπολιτικό κλίμα; Σε ποιον θα απευθυνθεί; Σωστά! Στον Χρύσανθο. Για το ευρώ, τους Γερμανούς, τους Γάλλους, το δημοψήφισμα στη Σκωτία, το Ουκρανικό, τις κυρώσεις στη Ρωσία, τους Νεφελίμ, τους Ελ, την τρύπα του όζοντος; Ο Χρύσανθος είναι το «πασπαρτού» για όλα. Γιατί τα ξέρει όλα. Μη-χα-νή!.. Γαζώνει, μιλάμε…
Υψηλή… ανακοίνωση
Από το Γραφείο Τύπου της Περιφέρειας Αττικής, και προφανώς έπειτα από σχετική εντολή της Αυτής Υψηλότητος Ρένας (πολλές ώρες μετά το χθεσινό μου δημοσίευμα για την… αποστολή των σκουπιδιών της Αττικής στην… Κίνα!), εκδόθηκε η ακόλουθη ανακοίνωση, την οποία και καταχωρίζω ως έχει (και με το συντακτικό της!), προκειμένου ο καθένας να βγάλει τα συμπεράσματά του:
«Επειδή η διαχείριση των απορριμμάτων χρήζει ιδιαιτέρως σοβαρής αντιμετώπισης, ψευδή και ανακριβή δημοσιεύματα το μόνο που πετυχαίνουν είναι τη σκόπιμη παραπληροφόρηση. Και μάλιστα για ένα θέμα που αφορά στην υγεία των πολιτών, το περιβάλλον καθώς και την οικονομία της χώρας ολόκληρης».
Το μόνο που θα πω είναι ότι όντως «η διαχείριση των απορριμμάτων χρήζει ιδιαιτέρως σοβαρής αντιμετώπισης» και η σκέψη περί αποστολής τους στην Κίνα με πλοία, μόνο ως σοβαρή αντιμετώπιση δεν μπορεί να θεωρηθεί. Αλλά φανερώνει προχειρότητα, ανοησία και έλλειψη και του ελάχιστου σχεδιασμού. Και αποφεύγω επί του παρόντος να υπεισέλθω σε άλλα ζητήματα, όπως για παράδειγμα ποιος έκανε τις συνεννοήσεις με τους Κινέζους, πότε, πάνω σε ποια βάση και με ποιο αντικείμενο…
