H πρώτη Reichsbryuteschule άνοιξε το 1937 στο νησί Σβάνενβερντερ, στη λίμνη Βάνζεε του Βερολίνου. Η φοίτηση ήταν υποχρεωτική για τις αρραβωνιαστικιές των μελών των SS και επιβεβλημένη για όποια «φυλετικά κατάλληλη» νεαρά σεβόταν τον εαυτό της και τον Φύρερ. Τρία χρόνια αργότερα υπήρχαν πια στο Βερολίνο τουλάχιστον εννέα Reichsbryuteschule και πολλές ακόμα σε άλλες περιοχές της Γερμανίας. Μόλις πρόσφατα ανακαλύφθηκε στα αρχεία της χώρας ένα «βιβλίο κανονισμών» γι’ αυτές τις «Σχολές Νυφών του Ράιχ».

Είχαν προηγηθεί βέβαια από το 1934 οι «Εννέα Εντολές για τον Αγώνα των Εργατών» του Χέρμαν Γκέρινγκ: «Πιάσε το τηγάνι, το ξεσκονόπανο και τη σκούπα και παντρέψου έναν άνδρα», ήταν η σαφής του εντολή προς τη γυναίκα. Ο Χίτλερ το είχε πει λίγο πιο διπλωματικά: «Είναι ελάσσων ο κόσμος της γυναίκας. Αλλά τι θα γινόταν ο μείζων κόσμος αν δεν υπήρχε κανείς να φροντίσει και να νοιαστεί τον ελάσσονα;»

Η ναζιστική ιδεολογία ήταν σαφής: ο άνδρας ήταν ον παραγωγικό, η γυναίκα ον αναπαραγωγικό. Δεν μπορούσε να ασκεί το ιατρικό ή το νομικό επάγγελμα. Με μοναδική εξαίρεση τη «Φύρερ των Γυναικών του Ράιχ» Γκέρτρουντ Σολτς-Κλινκ, τα δημόσια αξιώματα της ήταν απαγορευμένα. Η δύναμή της βρισκόταν στη μήτρα της –και μόνο.

Η φοίτηση στις «Σχολές Νυφών του Ράιχ» διαρκούσε έξι εβδομάδες, άρχιζε «κατά προτίμηση δύο μήνες πριν από την ημέρα του γάμου, ώστε να αναλάβουν πνευματικά και σωματικά, να ξεχάσουν τις καθημερινές έγνοιες σε σχέση με τα προηγούμενα επαγγέλματά τους, να βρουν τον δρόμο και να νιώσουν τη χαρά για τις νέες τους ζωές ως σύζυγοι». Τα μαθήματα κόστιζαν 135 μάρκα και κάλυπταν τα πάντα, από τη μαγειρική, την κηπουρική, τα ψώνια και τη «συζήτηση σε κοκτέιλ πάρτι» μέχρι το καθάρισμα στολών, αρβυλών και στιλέτων. Οι φοιτήτριες αποκτούσαν επίσης «ειδικές γνώσεις περί φυλής και γενετικής» και μάθαιναν πώς να μεγαλώσουν τα παιδιά τους ώστε να λατρεύουν όχι τον Ιησού, αλλά τον Φύρερ. Μόνο ένα μετάλλιο μπορούσαν να ονειρεύονται, τον Σταυρό Τιμής για τη γερμανίδα μητέρα: από τα οκτώ παιδιά και πάνω γινόταν χρυσός.

Το ομολογώ: βλέποντας την Ουρανία Μιχαλολιάκου να φωνασκεί υπέρ πατρός και κόμματος και τις τρεις γυναίκες μεταξύ των συλληφθέντων να κρύβουν τα πρόσωπά τους, σκεφτόμουν πως δυστυχώς, ακόμα και σήμερα, οι γυναίκες (μπορεί να) είναι ο χειρότερος εχθρός του εαυτού τους.