Ένα από τα σπουδαιότερα έργα, τα οποία κατασκευάσθηκαν στην πρωτεύουσα, είναι

σίγουρα το Κέντρο Επεξεργασίας Λυμάτων στην Ψυττάλεια (ΚΕΛΨ). Πρόκειται για το

σημαντικότερο οικολογικό έργο της χώρας. Το έργο όμως αυτό, του οποίου η

λειτουργία είχε θετικότατες επιδράσεις στο αττικό περιβάλλον και τη θάλασσα

του Σαρωνικού, τείνει να γίνει συνώνυμο της επιμόλυνσης και της

περιβαλλοντικής υποβάθμισης. Λανθασμένες επιλογές, υστερήσεις και η αδυναμία

υιοθέτησης προωθημένων απόψεων από διαχειριστές και γραφειοκράτες, έχουν

σωρεύσει προβλήματα, τα οποία σήμερα επιζητούν άμεσες λύσεις. Κι όμως, όλοι

αναγνωρίζουμε ότι η επεξεργασία των αποβλήτων είναι δυνατό να ανακυκλωθεί προς

την ξηρά, επιφέροντας περιβαλλοντικά, κοινωνικά και οικονομικά οφέλη.

H πρώτη πρόταση, για την οποία είχε γίνει σημαντική πρόοδος, αφορούσε τα

επεξεργασμένα υγρά απόβλητα, τα οποία μπορεί να χρησιμοποιηθούν για άρδευση

περιαστικών δασών του Λεκανοπεδίου και για βιομηχανική χρήση. Από την ιδιοφυή

πρόταση επαναφοράς στον υδροφόρο ορίζοντα του Θριάσιου και της Κωπαΐδας

(πρόταση Δ. Παπαϊωάννου, 1995) μέχρι την πρόταση επαναφοράς τους για την

ανάπτυξη περιαστικού πρασίνου στα βουνά της Αττικής (πρόταση Συνδέσμου Δήμων

Πειραιά και Δυτικής Αττικής 1994 και υπουργείου Γεωργίας 2001) πέρασε

σημαντικός χρόνος απραξίας. Πράγματι, λίγοι γνωρίζουν ότι η ονομαστική

δυναμικότητα α’ και β’ φάσης του ΚΕΛΨ είναι 1.000.000 κ.μ. λυμάτων την ημέρα.

Το «καθαρό» νερό που παράγεται μπορεί να επαναχρησιμοποιηθεί για άρδευση

αστικού πρασίνου, περιαστικών δασών, βιομηχανική χρήση ή ακόμα και για

τεχνητές λίμνες αναψυχής. Όταν μάλιστα περάσουμε στην τριτοβάθμια επεξεργασία,

τότε θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί ακόμα και για άρδευση καλλιεργειών ή ακόμα

και εμπλουτισμό υπόγειων υδάτων. Αυτό όμως, το οποίο θα μπορούσε άμεσα να

γίνει – λόγω χαμηλού κόστους – θα ήταν η μεταφορά νερού από την Ψυττάλεια στο

όρος Αιγάλεω και το Ποικίλον όρος, για ανάπτυξη του περιαστικού πρασίνου, που

τόσο έχει ανάγκη η Δυτική Αθήνα, πρόταση με την οποία συμφωνεί και ο

Αναπτυξιακός Σύνδεσμος Δυτικής Αθήνας (ΑΣΔΑ).

H δεύτερη πρόταση αφορά τα επεξεργασμένα στερεά απόβλητα, οι τόνοι λάσπης των

οποίων έχουν δημιουργήσει τεράστιο πρόβλημα για την Αττική, τον Πειραιά και

τον Σαρωνικό. Κι ενώ όλοι έχουν επικεντρώσει το ενδιαφέρον τους για τη

μεταφορά τους στα Λιόσια, εξακολουθούν να παραγνωρίζουν παλαιότερη πρότασή μου

προς το ΥΠΕΧΩΔΕ για μεταφορά τους με τάνκερ σε ερημονησίδα, μακριά από αστικό

ή νησιωτικό κέντρο και απόθεσής τους, για ανάπτυξη βλάστησης και καλλιέργειες

βιομηχανικών φυτών. Πρόκειται για μια κοινωνικά, περιβαλλοντικά και οικονομικά

αποδεκτή και εφαρμόσιμη λύση, αφού δεν θα ενοχλεί κάποιο αστικό κέντρο, θα

συμβάλλει στην ανάπτυξη πρασίνου με κατάλληλο εμπλουτισμό, χαμηλού κόστους,

αφού δυο μικρά τάνκερ θα μπορούν να εξυπηρετούν τις ανάγκες ενός μήνα, με ένα

μόνο ταξίδι από και προς τη νησίδα με δημιουργία μικρών υποδομών, αναρρόφησης

και απόθεσης.

Ο Γιώργος Ανωμερίτης είναι βουλευτής ΠΑΣΟΚ B’ Αθήνας και μέλος της

Ειδικής Επιτροπής Περιβάλλοντος της Βουλής

Τελευταία Νέα