Πολιτική και έγκλημα είναι το ίδιο πράγμα, έλεγε ο Αλ Πατσίνο στον «Νονό Νο 2». Στην περίπτωση της ήττας του Γιάννη Σγουρού, ακόμη και ο Μάικλ Κορλεόνε θα σήκωνε τα χέρια ψηλά καθώς το έγκλημα που διασφάλισε την πρωτιά της Ρένας Δούρου στην περιφέρεια ήταν κατ’ εξακολούθηση. Πρωτεργάτης ήταν ο Γιάννης Μιχελάκης με τις επανειλημμένες δημόσιες επιθέσεις κατά του Σγουρού και τον υπόγειο πόλεμο που έκανε εναντίον του μέσω δικού του συστήματος γαλάζιων δημάρχων. Συνένοχος στον φόνο όμως είναι και ο Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος, αν και εξ αντανακλάσεως. Αναφέρομαι στην ευθεία στήριξη του υπουργού Παιδείας στον συνδυασμό του Γιάννη Μώραλη, η οποία εντέλει λειτούργησε κατά της ΝΔ και κατά της υποψηφιότητας Σγουρού. Μένει να φανούν οι συνέπειες.
Το κλου είναι ότι το μεγαλύτερο μέρος της ενόχλησης του Μαξίμου για όσα εκτυλίχθηκαν στον Πειραιά πέφτει πάνω στον Βαγγέλη Μαρινάκη. Οχι για τα του δήμου, αλλά επειδή θεωρούν ότι ο πρόεδρος του Ολυμπιακού έβαλε το χεράκι του και για τα αποτελέσματα στην Περιφέρεια Αττικής: το δείπνο του με τη Δούρου στο λιμάνι του Πειραιά που συζητήθηκε, όπως και το αν έδωσε γραμμή στη Θύρα 7 να ψηφίσει μονοκούκι την υποψήφια του ΣΥΡΙΖΑ. Η Δούρου έλαβε ποσοστό 50,53% στον Δήμο Πειραιά (έναντι 49,47 του Σγουρού), ενώ έγραψε 56% στην περιφερειακή ενότητα Πειραιά (έναντι 24,71% του αντιπάλου της).
Οι 58 επιστρέφουν
Αισιόδοξοι ότι τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών τούς επιτρέπουν να ξαναπιάσουν το νήμα της Κεντροαριστεράς από εκεί που το άφησαν είναι οι 58. Εξού και ο Γιάννης Βούλγαρης ετοιμάζεται να καλέσει εκπροσώπους των 58 σε συνάντηση αποτίμησης του εκλογικού αποτελέσματος στο τέλος της εβδομάδας.
Μαζί στον αέρα
Μαρία αντί Αννούλας
Μεγάλες παπανδρεϊκές στιγμές των 80s μου θύμισαν τα επινίκια της Ρένας Δούρου το βράδυ της Κυριακής στα Προπύλαια. Και όχι μόνο σε μένα, αλλά σε πολλούς στον ΣΥΡΙΖΑ που δεν είδαν με καθόλου καλό μάτι το σόου της περιφερειάρχη. Μέρος της παράστασης στήθηκε πάνω στο μικρό κορίτσι που πήρε στην αγκαλιά της η Δούρου και το οποίο στεκόταν δίπλα στον Αλέξη Τσίπρα και τον Γαβριήλ Σακελλαρίδη την ώρα που η νεοεκλεγείσα ζούσε τον μύθο της.
Οχι, δεν ήταν η μικρή Αννούλα του Ανδρέα Παπανδρέου που κοιτούσε αθώα τους ψηφοφόρους το 1981 υποσχόμενη «ακόμη καλύτερες ημέρες». Ηταν η μικρή Μαρία, αλβανικής καταγωγής, η οποία δεν έχει χάσει ούτε μία προεκλογική συγκέντρωση της Δούρου καθώς η περιφερειάρχης είναι κάτι σαν μεγάλη ευεργέτιδα της οικογένειάς της. Προφανώς η ομοιότητα με τη μικρή Αννούλα δεν είναι συμπτωματική.