Pacta sunt servanda. Οι συμφωνίες πρέπει να τηρούνται. Το ίδιο ισχύει και για τα ραντεβού. Πρώτοι διδάξαντες οι Γερμανοί, οι οποίοι είναι γνωστοί για την εμμονή τους στη συνέπεια και στην ακρίβεια. Εξού και δεν μπορώ να πιστέψω ότι άλλαξαν εθνικό χαρακτήρα και ξαφνικά έγιναν ασυνεπείς…

Τα λέω όλα αυτά με αφορμή το ραντεβού του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε με τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο. Το ραντεβού δεν θα γίνει τελικά, αλλά η όλη ιστορία έχει έντονο παρασκήνιο. Εξηγούμαι. Στις αρχές της προηγούμενης εβδομάδας εκπρόσωπος της γερμανικής κυβέρνησης στην Ελλάδα διεμήνυσε στον Ιερώνυμο ότι ο γερμανός υπουργός Οικονομικών θα ήθελε κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα την Πέμπτη να έχει ένα ραντεβού με τον Αρχιεπίσκοπο. Ο Ιερώνυμος δέχθηκε και το ραντεβού κλείστηκε για μεθαύριο.

Ολα είχαν προγραμματιστεί, μέχρι που οι Γερμανοί επικοινώνησαν με την Αρχιεπισκοπή και με πρόσχημα το φορτωμένο πρόγραμμα του Σόιμπλε ζήτησαν συγγνώμη και ανέβαλαν την συνάντηση. Επειδή, όπως προανέφερα, όλο αυτό δεν μου θυμίζει γερμανική συμπεριφορά και προσομοιάζει περισσότερο στις αθάνατες κακές συνήθειες της ελληνικής φυλής, έψαξα και έμαθα. Πληροφορήθηκα ότι διάφοροι παράγοντες (ονόματα δεν λέω) έκριναν ότι το άνοιγμα του Γερμανού στον Ιερώνυμο θα δημιουργούσε προβλήματα. Με απλά λόγια, με τη στάση που έχει κρατήσει και τις δηλώσεις που έχει κάνει το τελευταίο διάστημα ο Αρχιεπίσκοπος, κάποιοι φοβήθηκαν ότι ο μόνος λόγος που ο Αρχιεπίσκοπος δέχθηκε να συναντήσει τον Σόιμπλε ήταν για να του τα ψάλει αντιμνημονιακά. Δεδομένου ότι δεν είναι η πρώτη φορά που οι εν λόγω αναζητούν τρόπους για να «κοντύνουν» τον Ιερώνυμο στην κοινή γνώμη, έστειλαν τα σχετικά μηνύματα στους Γερμανούς και η συνάντηση ακυρώθηκε.

Τον Γερμανό δεν θα δει ούτε ο Κάρολος Παπούλιας. Δεν νομίζω, πάντως, ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα στενοχωρηθεί, δεδομένου ότι είναι ο άνθρωπος που το 2012 είχε αναρωτηθεί με σκληρότητα «ποιος είναι ο κύριος Σόιμπλε που λοιδορεί την Ελλάδα…». Εξού και δεν μου κάνει εντύπωση που μαθαίνω ότι η γερμανική πλευρά δεν ζήτησε καν ραντεβού με τον Παπούλια. Οσο για τον Πρόεδρο, πηγές της Προεδρίας μού υπενθύμιζαν ότι θα ήταν δύσκολο να συναντήσει τον γερμανό υπουργό Οικονομικών, καθώς κάτι τέτοιο δεν προβλέπεται από το πρωτόκολλο. Ευτυχώς που υπάρχει και αυτό, για να αποφεύγονται οι δυσάρεστες συναντήσεις…

Τιθασεύοντας τη Ζωή

Δεν είναι η πρώτη φορά που φαίνεται να υπάρχει ένταση ανάμεσα στα προερχόμενα από τον ΣΥΡΙΖΑ μέλη της Προκαταρκτικής Επιτροπής για την υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ. Χθες όμως η ένταση καταγράφηκε σε περιστατικό που λίγο έλειψε να μετεξελιχθεί σε επεισόδιο. Μαθαίνω ότι την ώρα που ο Χρήστος Μαρκογιαννάκης μιλούσε στην Ολομέλεια της Βουλής, η Ζωή Κωνσταντοπούλου πήρε θέση επίθεσης και ετοιμαζόταν να στήσει έναν από τους γνωστούς καβγάδες της. Ομως ο συνάδελφός της Σταύρος Κοντονής της έκανε νόημα να κάνει πίσω και να μη μιλήσει. Η Κωνσταντοπούλου συμβιβάστηκε μεν, αλλά διαμήνυσε στον Κοντονή ότι δεν θα ανεχθεί πάλι παρόμοια συμπεριφορά.

Καμπανάκι για το Κέντρο Πολιτισμού

Στα τέλη του 2015 το Κέντρο Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος, στο Φάληρο, θα είναι έτοιμο να παραδοθεί στο ελληνικό Δημόσιο. Αυτό, βέβαια, αν το ελληνικό Δημόσιο θελήσει να το παραλάβει. Το υπογραμμίζω, επειδή πληροφορούμαι ότι ο δαίμων της γραφειοκρατίας, και όχι μόνο, έχει οδηγήσει το έργο σε μια κάποια στασιμότητα. Για του λόγου το αληθές, τη σχετική αγωνία εξέφρασε χθες ο πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματος ενώπιον δημοσιογράφων, τους οποίους συνάντησε στα γραφεία του Ιδρύματος. Ανθρωπος διακριτικός και χαμηλών τόνων ο Ανδρέας Δρακόπουλος, είπε ότι το Ιδρυμα, εκτός από το να προχωρήσει το έργο, έχει και άποψη ως προς τη διαχείρισή του. Αφησε να εννοηθεί, όμως, ότι η κυβέρνηση αρνείται να εξετάσει τις προτάσεις του Ιδρύματος και ότι παρά το γεγονός ότι κάθε μήνα γίνεται μια σχετική διυπουργική συνάντηση, τίποτε δεν προχωρά. Ο Δρακόπουλος κατέληξε λέγοντας ότι το Ιδρυμα δεν μπορεί να αντικαταστήσει το κράτος και είπε κάτι σε στυλ «έχουμε βάλει τα χρήματα –αν το έργο δεν προχωρήσει θα πάμε σπίτι μας». Και ύστερα αναρωτιόμαστε γιατί δεν έρχονται οι επενδύσεις…

Φράξιες και γυναίκες

Το συμπέρασμα από τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας της νέας Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, όπως μου εξηγεί πηγή μου στην Κουμουνδούρου, είναι ότι θριάμβευσαν οι ομάδες, για να μην πω οι φράξιες. Τρανταχτό παράδειγμα οι υψηλές επιδόσεις του Ευκλείδη Τσακαλώτου και του Γιάννη Μηλιού, οι οποίοι έχουν συγκροτήσει μια άτυπη ομάδα. Καθώς και το γεγονός ότι οι ανεξάρτητοι υποψήφιοι δεν είχαν καμία τύχη. Οπως μου το έθεσε η πηγή μου, «αν δεν ήσουν μέλος ομάδας ήσουν κομμένος». Κατά τα λοιπά, η φεμινίστρια Σίσσυ Βωβού, η οποία έθεσε υποψηφιότητα και για πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, δεν κατάφερε να εκλεγεί ούτε στην Κεντρική Επιτροπή. Μια άλλη γυναίκα όμως, η Ρένα Δούρου (επάνω), τα πήγε πολύ καλά. Το αναφέρω επειδή είναι η γυναίκα που πήρε τις περισσότερες ψήφους στην Κεντρική Επιτροπή. Σημειώνω ότι και στη συνολική κατάταξη η Δούρου πήρε καλή θέση –τη δέκατη –ενώ έλαβε και τις περισσότερες ψήφους στην τάση όπου ανήκει (Πλατφόρμα 2010). Για την ακρίβεια, τερμάτισε πιο ψηλά και από τον Δημήτρη Παπαδημούλη.

Τελευταία Νέα