Ηταν από τις πιο σταθερές και αναγνωρίσιμες φωνές στον χώρο της μουσικής δημοσιογραφίας. Ο Αργύρης Ζήλος, ένας από τους πιο σημαντικούς εκπροσώπους της δισκοκριτικής στη χώρα, με πολυετή παρουσία στο ραδιόφωνο και στον Τύπο, έφυγε από τη ζωή την Τετάρτη. Το 1974 ξεκίνησε την επαγγελματική του πορεία από το περιοδικό «Ηχος» και ακολούθησαν συνεργασίες με έντυπα όπως «Ηχος & Hi-Fi», «Αθηνόραμα», «Τέταρτο», «Φαντάζιο», «Τώρα», «Ποπ+Ροκ», «Audio», «Zoo», «Δίφωνο», «Sonik», καθώς και το «MiC». Καθιερώθηκε μέσα από τις σύντομες δισκοκριτικές του, που χαρακτηρίζονταν από το πυκνό, λιτό και ευθύ ύφος του, το οποίο αποτέλεσε χαρακτηριστικό της γραφής του.
Σε παλαιότερες συνεντεύξεις του είχε αναφέρει ότι η επαφή του με το ροκ ξεκίνησε από την εφηβεία, ακούγοντας για πρώτη φορά, από το ραδιόφωνο στο σπίτι, Beatles, Animals, Who και Rolling Stones. Η μουσική αποτέλεσε για εκείνον, όπως υποστήριζε, τρόπο κατανόησης του κόσμου. Το γράψιμο άρχισε από τα σχολικά του χρόνια, όταν οι εκθέσεις του διαβάζονταν συχνά στην τάξη. Η ενασχόλησή του με τη μουσική κριτική ήρθε φυσικά, με την πρώτη επαγγελματική ευκαιρία να ανοίγει την πορεία του στον χώρο. Οταν τον ρώτησαν ποιο τραγούδι θεωρούσε σημαντικότερο, ο Αργύρης Ζήλος απάντησε το «Strawberry Fields Forever», το οποίο χαρακτήριζε «τελειότητα μέσα σε τεσσεράμισι λεπτά». Η απώλειά του άφησε κενό στη μουσική δημοσιογραφία και στον τρόπο με τον οποίο η ελληνική κοινότητα άκουσε και κατανόησε τη σύγχρονη μουσική για περισσότερες από τέσσερις δεκαετίες.
