«Τρέχουμε με 200 και μπροστά μας είναι τοίχος»

Επειδή κάθε μεγάλη κρίση, εκτός των πρακτικών συνεπειών της, έχει ως αφετηρία και μια ηθικής τάξεως γενεσιουργό αιτία, πιστεύετε πως η ενεργειακή κρίση όσον αφορά τα αποθέματα της ενέργειας και τη διαχείρισή τους από τα κράτη που τη διαθέτουν ή το όλο πρόβλημα ενδέχεται να το δημιουργεί η αλόγιστη χρήση της;

Ο πολιτισμός μας προσδιόρισε την ευτυχία με καταναλωτικούς όρους. Οσο περισσότερα έχεις, τόσο πιο ευτυχής είσαι. Αν και πρόκειται για ψευδαίσθηση, υπαγορεύει συμπεριφορές που εστιάζουν στην ικανοποίηση του τώρα και αρνούνται να δουν τις μεσομακροπρόθεσμες συνέπειες. Από ‘κεί πηγάζει και η αλόγιστη χρήση της ενέργειας, χωρίς δεύτερες σκέψεις. Αλλά το μοτίβο αυτό αφορά συνολικά τη χρήση των φυσικών πόρων. Ζούμε σαν να είναι απεριόριστες οι δυνατότητες του πλανήτη να μας συντηρήσει. Αλλά δεν είναι. Τρέχουμε με 200 και μπροστά μας είναι τοίχος. Η ενέργεια είναι κινητήρια δύναμη της κοινωνικής εξέλιξης. Ιστορικά οι ενεργειακές κρίσεις είχαν καθολικές επιδράσεις στον κόσμο. Σήμερα η ενεργειακή κρίση συνδυάζεται και με άλλες, γεωπολιτική, οικονομική, δημογραφική, μεταναστευτική, κλιματική και παράγει πολλαπλασιαστικά αποτελέσματα. Είμαστε σε καθεστώς πολυκρίσεων (permacrisis). Οι επιπτώσεις μπορούν να αναλυθούν τόσο τομεακά όσο και γεωγραφικά. Οι αιτίες βρίσκονται και στο οικονομικό μοντέλο αξιοποίησης και χρήσης αλλά και στην εργαλειακή χρησιμοποίηση της ενέργειας ως γεωπολιτικού υπερόπλου. Βλέπουμε τι γίνεται στην Ουκρανία αλλά και τις επιπτώσεις στην Ευρώπη και την Ελλάδα.