Για άλλη µια φορά ένα νοµοσχέδιο-«µαµούθ», µε σχεδόν 350 λεπτοµερείς διατάξεις επί παντός του επιστητού σε 400 σελίδες, αποσκοπεί στην αναδιάρθρωση των πανεπιστηµίων µας. Αναµφίβολα περιέχονται θετικές ρυθµίσεις, περιλαµβανοµένων ζητηµάτων διοίκησης, εκλογών καθηγητών, σπουδών, ερευνητικών προγραµµάτων. Αλλά ακόµη και ο πιο καλόπιστος αναγνώστης δεν µπορεί παρά να διαπιστώσει ότι οι τόσες απέραντες συζητήσεις και πολιτικές υποσχέσεις δεν κατέληξαν τελικά σε ένα αποτέλεσµα πραγµατικά επαναθεµελιωτικό και ανανεωτικό της ανώτατης εκπαίδευσής µας. Οι προτεινόµενες ρυθµίσεις, όσο θετικές, παραµένουν δευτερεύουσας ή και τριτεύουσας σηµασίας, ενώ δεν απαυγάζουν ενιαία συνολική αντίληψη για τη λειτουργία της ανώτατης παιδείας µας. Θα ανέµενε κανείς ότι σε συνέχεια της έκθεσης Πισσαρίδη, που έθεσε σοβαρά θεµέλια για περαιτέρω έρευνα, θα είχε ανατεθεί σε µια σοβαρή οµάδα πολυκλαδικών επιστηµόνων και εµπειρογνώµων να εκπονήσει ένα συνολικό σχέδιο που θα απαντούσε στα µεγάλα ζητούµενα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή