Το ζήτημα των μεταρρυθμίσεων τέθηκε όλο και περισσότερο οργανωμένα τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας, αρκετές συντελέστηκαν μετά από χρονοβόρες διαδικασίες και υπάρχουν πολλές που εξελίσσονται σε αναμονή ουσιαστικότερων αποτελεσμάτων. Αλλά αυτά στην πράξη και στην τρέχουσα ζωή των πολιτών, όπως έχουν καταγραφεί, είναι σχεδόν πάντοτε προσωρινά, μικρά και περιορισμένα σε σχέση με τις εξελισσόμενες ανάγκες. Ας πάρουμε για παράδειγμα τους τομείς της Υγείας και της Παιδείας μετά τη Μεταπολίτευση. Υπήρξαν μύριες όσες μεταρρυθμιστικές παρεμβάσεις από όλες τις κυβερνήσεις, οι οποίες, χωρίς να υποβαθμίζεται η σημασία τους, έδρασαν άλλες λιγότερο και άλλες περισσότερο, με χρήσιμα κάθε φορά αποτελέσματα. Ενώ όλο και περισσότερο προκύπτει ότι οι σχεδιασμοί είναι συνήθως ελλιπείς και χρειάζονται καινούργιοι που να τις συμπληρώνουν, να τις εκσυγχρονίζουν και να τις ανανεώνουν. Δημιουργώντας έτσι έναν φαύλο κύκλο, χωρίς ορατό τέλος. Ενώ παράλληλα η επιστημονική έρευνα επισημαίνει την ύπαρξη σειράς οριζόντιων κοινωνικών, πολιτικών, αναπτυξιακών και οικονομικών ζητημάτων, τα οποία ναρκοθετούν πολλές φορές στην πράξη τους στόχους, τον σχεδιασμό και την εξέλιξη των μεταρρυθμίσεων.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή