Οι πρώτες εκλογές της μεταπολίτευσης έγιναν πρόωρα. Τον Νοέμβριο του 1977, ένα χρόνο πριν συμπληρωθεί η συνταγματική τετραετία από τις ιδρυτικές της μεταπολίτευσης εκλογές του 1974. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε βέβαια επικαλεστεί πραγματικούς λόγους για να τις επισπεύσει. Οποιο κι αν ήταν το προσωπικό του κίνητρο, η κρίση με την Τουρκία και η διαδικασία ένταξης στην ΕΟΚ δικαιολογούσαν το αίτημα της «νωπής λαϊκής εντολής». Επιπλέον, ο Καραμανλής δεν είχε αιφνιδιάσει την αντιπολίτευση. Είχε ενημερώσει τα κόμματα για την πρόθεσή του πριν οι εκλογές προκηρυχθούν. Αλλά κατόπιν, το πράγμα ξέφυγε. Από τις 18 εκλογικές αναμετρήσεις που έχουν γίνει μετά το 1974, μόνον οι τρεις έγιναν στην ώρα τους. Και τα πολιτικά κόμματα καθιέρωσαν ατύπως ένα προνόμιο για όποιον κυβερνά που σε καμία, σχεδόν, άλλη ευρωπαϊκή χώρα δεν προσφέρεται: να χρησιμοποιούν τον χρόνο των εκλογών ως εργαλείο πολιτικής κυριαρχίας και να τον ορίζουν, μονομερώς και αυθαιρέτως. Οσες φορές, άλλωστε, τρεις όλες κι όλες, οι εκλογές έγιναν, στο τέλος μιας πλήρους τετραετίας, ήταν όταν οι απερχόμενες κυβερνήσεις είχαν απωλέσει κάθε ελπίδα να τις κερδίσουν.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή