Ο Μητσοτάκης σκόπευε να φέρει στη Βουλή τα μνημόνια για το Μακεδονικό την εποχή που ο Σαμαράς θα έκανε μπάνια στην Πύλο. Τώρα ενδεχομένως να τα φέρει και αργότερα. Από την άλλη ο Ζάεφ προσπαθεί να το πάει λίγο πιο αργά για να μην προκαλεί τους εθνικιστές – είναι προτιμότερο να έχουμε να κάνουμε μαζί του παρά με κάποιον άλλον. Και κάπως έτσι, η εφαρμογή της Συμφωνίας των Πρεσπών μένει πίσω σε ορισμένα σημεία. Αυτό όμως δεν την καθιστά μία κακή Συμφωνία.

Διότι η ουσία της βρίσκεται στην απαλλαγή της Ελλάδας από ένα διπλωματικό αγκάθι που την καθιστούσε και έκθετη και ευάλωτη στις πιέσεις των εταίρων της. Με λίγη υπομονή και περισσότερη πίεση, όλα διορθώνονται. Εκτός και αν θέλουμε λάβαρα, μακεδονικές σάρισες και Παναγιώτη Ψωμιάδη πάλι στους δρόμους.