Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
Σύνδεση μέλους
Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους
Ο Αντώνης Σαμαράς είναι ένας πολιτικός με μακρά και περιπετειώδη διαδρομή. Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της διαδρομής αυτής, οι κοντόθωρες επιλογές και η αδυναμία του να κατανοήσει τις απαιτήσεις της εποχής του επισκιάστηκαν από την πολιτεία του το κρίσιμο διάστημα της διακυβέρνησής του, από το 2012 ώς το 2014. Οταν επικεφαλής της τρικομματικής κυβέρνησης και, στη συνέχεια, επικεφαλής της συμμαχικής κυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ Βενιζέλου, εργάστηκε με στόχο μεταρρυθμίσεις και τη σταθεροποίηση, υλοποιώντας το δύσκολο δεύτερο μνημόνιο. Η πρωθυπουργία του, μάλιστα, θα μπορούσε να είναι success story αν η προεδρική εκλογή που προκάλεσε ο Τσίπρας δεν οδηγούσε τη χώρα στις πρόωρες εκλογές του 2015 και στην περιπέτεια του πρώτου εξαμήνου εκείνης της χρονιάς, από την οποία η χώρα βγήκε με βαθύτατα τραύματα.
Θα υπέθετε κανείς ότι η κυβερνητική εμπειρία του ήταν και ένα μάθημα πολιτικού ρεαλισμού για τον Αντώνη Σαμαρά. Γι' αυτό και είναι έκπληξη η επιμονή του σε θέσεις ταυτόσημες με εκείνες μιας εθνικιστικής ακροδεξιάς, σε ζητήματα όπως οι σχέσεις της χώρας με τη Βόρεια Μακεδονία και οι διερευνητικές διαπραγματεύσεις της Ελλάδας με την Τουρκία.
Η χώρα δεν μπορεί να ξεφύγει από τις διεθνείς εκκρεμότητες τις οποίες οφείλει να διευθετήσει. Θα περίμενε κανείς ο Αντώνης Σαμαράς να το έχει συνειδητοποιήσει, από την κυβερνητική εμπειρία του, πριν επιστρέψει στις εμμονές της Πολιτικής Ανοιξης και στις αυτοχειριαστικές πολιτικές επιλογές που τροφοδότησε. Για εκείνον, για την παράταξή του, για την πορεία της χώρας.
