Αντιπολίτευση

Σύμφωνα με τον Νίκο Βούτση, «όταν είναι κάποιος στην αντιπολίτευση δικαιολογείται να έχει συγκεντρωμένα τα πυρά του στην κυβέρνηση». Το πρόβλημά του είναι η γραμμή των ίσων αποστάσεων που κρατάει το ΚΙΝΑΛ. Να υπενθυμίσω στον αγαπητό, που έχει περάσει κι από το τρίτο τη τάξει πολιτειακό αξίωμα μιας κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, ότι ο ρόλος της αντιπολίτευσης είναι η κριτική στην κυβέρνηση προκειμένου να διορθώνονται τα λάθη. Δεν είναι οι κοκορομαχίες για να γεμίσει το κομματικό ταμείο.

Κριτική

Δάκρυσε, τιτίβισε ο Νίκος Καρανίκας, «με την Αρβελέρ που δάκρυσε με τη δεύτερη άλωση της Αγίας Σοφίας. Ευτυχώς που είναι πολυσπούδαστη και λέει καμιά εξυπνάδα για να συγκινήσει τους δεξιούς εθνικιστές ανιστόρητους της ΝΔ». Εντάξει, είναι γνωστό πως όταν κρίνεις τους άλλους, δεν τους χαρακτηρίζεις, χαρακτηρίζεις τον εαυτό σου. Αλλά εν πάση περιπτώσει, μπορεί να έχει δακρύσει κι η Μενεγάκη – το είδωλό του -, οπότε καλό θα ήταν να σκέφτεται πριν πληκτρολογήσει.

Χαλάρωση

Εφόσον διαβάζω σωστά πίσω από τις λέξεις, δυο συσκέψεις στο Μαξίμου μέσα σε ένα τριήμερο σημαίνουν ότι η κυβερνητική ανησυχία για τα αυξανόμενα κρούσματα COVID-19 είναι μεγαλύτερη απ’ όση δείχνει η απαγόρευση των πανηγυριών. Οπότε εικάζω πως πρέπει να γίνουν ξανά αυστηρές οι αντιδράσεις της πολιτείας σε περιπτώσεις που παρατηρείται χαλάρωση. Το λέω γιατί βλέπω ότι ο αυστηρότερος αυστηρός της κυβέρνησης, ο Νίκος Χαρδαλιάς, ανεβάζει βιντεάκια με τις ροκιές που ακούει στο αυτοκίνητο.

Ειρωνεία

Ο Εκρέμ Ιμάμογλου, δήμαρχος Κωνσταντινούπολης, στηρίζει την ερντογανική απόφαση της μετατροπής της Αγίας Σοφίας σε τζαμί αν «θα ανακουφίσει τα εκατομμύρια ανέργους, θα προσφέρει εργασία στα εκατομμύρια νέων αποφοίτων πανεπιστημίων μας, εάν η χώρα μου κερδίσει σεβασμό στη διεθνή κοινή γνώμη». Η ειρωνεία είναι κάτι παραπάνω από προφανής. Και πολιτικά έξυπνη. Γιατί ο «σουλτάνος» μάλλον δεν έχει καταλάβει έναν βασικό παγκόσμιο κανόνα των εκλογών: οι περισσότεροι ψηφοφόροι ψηφίζουν τελικά σκεπτόμενοι την τσέπη τους.