Την πρώτη φορά που η Ιρλανδία αποτέλεσε μέτρο σύγκρισης για την Ελλάδα ήταν τη δεκαετία του ’90, επί Κ. Σημίτη όταν οι εγχώριοι, υψηλοί ρυθμοί μεγέθυνσης συγκρίνονταν με αυτούς του «κέλτικου τίγρη». Τη δεύτερη φορά που η τύχη των δύο χωρών συμβάδισε διέψευσε τις υψιπετείς προσδοκίες που είχαν δημιουργηθεί για μια αέναη και κυρίως δίκαιη μεγέθυνση με κοινωνικό μέρισμα. Ηταν στο αποκορύφωμα της οικονομικής κρίσης του 2008, όταν η περιφέρεια της ευρωζώνης αποδείχτηκε το μαλακό υπογάστριο του κοινού νομίσματος. Εκτοτε, η πορεία τους συναντήθηκε ξανά, πριν την έλευση μάλιστα του κορωνοϊού και της συνακόλουθης κρίσης. Σημείο συνάντησης είναι τα ανεξόφλητα στεγαστικά δάνεια, που εξελίσσονται σε ιδανική παγίδα για χιλιάδες δανειολήπτες.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή