Το καλοκαίρι του 2018 επιχειρήθηκε κάτι πρωτοποριακό για μεγάλη ομάδα στην Ελλάδα. Φιλόδοξο μεν, πλην όμως άκρως… ριψοκίνδυνο, από τη στιγμή που γνωρίζουμε όλοι πως υπομονή στη χώρα μας δεν υπάρχει. Ο Παναθηναϊκός «άνοιξε» τον δρόμο μαζικά στα παιδιά της ακαδημίας του. Από τη μια μέρα στην άλλη τους «βάφτισε» βασικούς και σημαντικούς. Κράτησε περίπου έναν χρόνο όλο αυτό. Από τη δεύτερη κιόλας σεζόν το πλάνο άρχισε να αλλάζει. Είναι, πια, προφανές πως η τριετία θα τον βρει μακριά από το συγκεκριμένο πρότζεκτ.
Χθες έγινε γνωστό πως οριστικά και αμετάκλητα πλέον ο Φραν Βέλεθ θα είναι παίκτης του Παναθηναϊκού. Τον Ιούνιο ο Ισπανός θα κλείσει τα 29 του χρόνια. Ερχεται να προστεθεί δίπλα στον Καρλίτος, που αποτέλεσε την πρώτη μεταγραφή εν όψει του καλοκαιριού. Ο ισπανός σέντερ φορ θα κλείσει τα 30 τον Ιούνιο. Είναι προφανές πως ο Παναθηναϊκός αλλάζει ρότα. Πιο ξεκάθαρα και πιο στοχευμένα από ποτέ.
Ο Τσάβι Ρόκα θα ψάξει για έναν «άνω των 26 – 27» αριστερό μπακ, το ίδιο πιθανότατα θα κάνει και στα δεξιά, το ίδιο και στον άξονα αν του φύγουν ο Δώνης και ο Ανουάρ. Θα αναζητήσει παίκτη έμπειρο, κοντά στα 30, με παραστάσεις και εμπειρίες που θα του επιτρέψουν να έρθει και να κάνει τη διαφορά από την αρχή.
Ο μέσος όρος ηλικίας του Παναθηναϊκού ανεβαίνει, τα «μωρά» του Δώνη θα αποτελούν πλέον ανάμνηση, με λίγες εξαιρέσεις βασικών (Χατζηγιοβάνης), με κάποιες που θα διεκδικήσουν θέση (Μπουζούκης) και με αρκετούς που θα αποτελούν εναλλακτικές επιλογές (Βαγιαννίδης, Αλεξανδρόπουλος, Αθανασακόπουλος, Εμμανουηλίδης). Αυτοί είναι που θα κρατήσουν και το απαραίτητο ελληνικό στοιχείο εντός αποδυτηρίων κι ας αλλάζει πλέον μορφή και σε αυτό το κομμάτι της βασικής του ενδεκάδας ο Παναθηναϊκός. Διότι το «extreme makeover», η ριζική αλλαγή δηλαδή που έρχεται απαιτεί περισσότερους ξένους, που θα ανεβάσουν και τις πιθανότητες να έρθει μια υψηλή διάκριση.
