Στρατηγός κατά του ιού

Σε πρόσωπο των ημερών έχει αναδειχθεί ο Σωτήρης Τσιόδρας, ο 55χρονος έμπειρος λοιμωξιολόγος που σε καθημερινή βάση ενημερώνει τους ιατρικούς συντάκτες για την πορεία της εξάπλωσης του κορωνοϊού στη χώρα μας, ενώ παράλληλα καθησυχάζει το κοινό και διαλύει τους μύθους σχετικά με την επιδημία. Τα σημαντικά όμως δεν συμβαίνουν (όπως συνήθως) μπροστά από τις κάμερες, αλλά πίσω από αυτές. Οταν τα φώτα σβήνουν, εκείνος συνεχίζει να εργάζεται άοκνα - σε συνεργασία πάντα με τους συνεργάτες που συμμετέχουν στις επιτροπές που έχει συστήσει το υπουργείο Υγείας αλλά και με το επιστημονικό προσωπικό του Εθνικού Οργανισμού Δημόσιας Υγείας (ΕΟΔΥ) - επιχειρώντας να βάλει φρένο στην ταχεία εξάπλωση του νέου κορωνοϊού στη χώρα μας. Επιλέγοντας τον δύσκολο δρόμο της διαφάνειας - σε ό,τι αφορά την ενημέρωσή μας σχετικά με τη νέα αυτή απειλή - έχει την υπομονή να δώσει απάντηση σε όλες τις ερωτήσεις των δημοσιογράφων. Στόχος του, να περάσει το σωστό μήνυμα. Επιθυμεί η γνώση του να γίνει το «όπλο» όλων μας, επιμένοντας στην αυστηρή τήρηση των κανόνων ατομικής υγιεινής αλλά και στην κρίσιμη ανάγκη προστασίας των ηλικιωμένων και των ευπαθών ομάδων.

Παράλληλα, όσο τα κρούσματα αυξάνονται με ταχείς πλέον ρυθμούς (και) στην Ελλάδα, προσπαθεί να μας εμψυχώσει, υπενθυμίζοντας σε κάθε ευκαιρία «ότι η επιδημία του φόβου είναι η χειρότερη όλων».

Η επιστημονική κατάρτιση αλλά και η εμπειρία του στη διαχείριση αντίστοιχων κρίσεων δεν του αφήνουν περιθώρια για εφησυχασμό - πόσω μάλλον για αυταπάτες. Εχει αφιερώσει τη ζωή του στη μάχη κατά των λοιμώξεων που προκαλούν οι ιοί, τα μικρόβια, τα βακτηρίδια και γνωρίζει καλά ότι οι μικροσκοπικοί αυτοί εχθροί έχουν γιγάντιες δυνάμεις, βρίσκοντας δρόμους να τρυπώνουν στον ανθρώπινο οργανισμό, χωρίς να γνωρίζουν από γεωγραφικούς φραγμούς. Εχει προειδοποιήσει ότι οι κλιματικές αλλαγές, η υποβάθμιση του περιβάλλοντος, τα αστικά κέντρα είναι μερικοί από τους σημαντικότερους παράγοντες που ευνοούν τις λοιμώξεις - όχι πλέον σε τοπικό, αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο. Υπό το πρίσμα αυτό, το γεγονός ότι ο νέος κορωνοϊός έχει εξαπλωθεί και στις πέντε ηπείρους δεν αποτέλεσε έκπληξη ούτε για εκείνον - ούτε για λοιπούς συναδέλφους του ανά τον κόσμο. Η στενή επαφή που έχει με επιστήμονες παγκόσμιας φήμης σε πολλές γωνιές του πλανήτη είναι ακόμη ένα πλεονέκτημα που «έχτισε» από τα φοιτητικά του χρόνια.

Ο καθηγητής Παθολογίας - Λοιμώξεων στη Δ' Πανεπιστημιακή Παθολογική Κλινική του νοσοκομείου Αττικόν γεννήθηκε στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας, όμως σε ηλικία πέντε ετών επέστρεψε στην Ελλάδα.

Θυμάται ότι από παιδί ήθελε να ασχοληθεί με την ιατρική. Περιγράφει την τότε σχέση που είχε με τον παιδίατρο ως μια ευχάριστη εμπειρία. Η άσπρη ποδιά όχι μόνον δεν τον τρόμαξε, αλλά τον κέρδισε.

Το 1991 αποφοίτησε ως αριστούχος από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Υπηρέτησε τη στρατιωτική θητεία του στο 401 ΓΣΝΑ, όπου είχε εκπαιδευθεί στη Γενική Παθολογία, και εν συνεχεία έκανε το αγροτικό του στο Κέντρο Υγείας Αστρους Κυνουρίας.

Ακολούθησε μια σειρά εξειδικευμένων μεταπτυχιακών σπουδών και εκπαιδεύσεων σε εγνωσμένου κύρους ιδρύματα τόσο στην Ελλάδα όσο και στις ΗΠΑ, μεταξύ των οποίων και το Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ.

Ο καθένας στην πορεία του συναντά πολλούς ανθρώπους που τον επηρεάζουν. Εκείνος στη μνήμη του συγκρατεί δύο εξαιρετικούς επιστήμονες από την Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ. Ο πρώτος είναι ο Bob Moellering, ένας από τους πρωτεργάτες των λοιμώξεων. Ο δεύτερος είναι ο ελληνοαμερικανός συνεργάτης του George Iliopoulos, καθώς του εμφύσησε την πραγματική αγάπη για τον άρρωστο και του δίδαξε πόσο σημαντική είναι η μεταφραστική έρευνα (δηλαδή, να εφαρμόζεις τα ερευνητικά ευρήματα στον ασθενή).

Ανάμεσα στους σταθμούς του προκρίνει κανείς τον τομέα υγείας του MIT, καθώς και το πανεπιστημιακό νοσοκομείο Albert Einstein, όπου απέκτησε σημαντική κλινική εμπειρία, εργαζόμενος σε ενδονοσοκομειακές μονάδες όλων των υποειδικοτήτων της εσωτερικής παθολογίας και σε μονάδες εντατικής θεραπείας και εμφραγμάτων.

Παράλληλα δίδαξε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Temple και ακολούθησε το πρόγραμμα εξειδίκευσης στην παθολογία - λοιμωξιολογία του νοσοκομείου Beth Israel Deacones της Βοστώνης, όντας μάλιστα ο μοναδικός αλλοδαπός υποψήφιος που έγινε δεκτός. Τον Νοέμβριο του 2000 απέκτησε τον τίτλο της εξειδίκευσης στη λοιμωξιολογία αφού ολοκλήρωσε επιτυχώς τις εξετάσεις πιστοποίησης της Αμερικανικής Επιτροπής Εσωτερικής Παθολογίας (American Board of Internal Medicine, Subspecialty of Infectious Diseases).

Το 2001 εντάσσεται, ως συνεργάτης, στο δυναμικό του ΕΟΔΥ (το τότε ΚΕΕΛΠΝΟ). Με βάση το Κέντρο και εκπροσωπώντας παράλληλα το υπουργείο Υγείας, κατά τη διετία 2002-2004 σχεδίασε και εφάρμοσε μαζί με την αναπληρώτρια καθηγήτρια Βιοστατιστικής του Πανεπιστημίου Αθηνών Ουρανία Δαφνή την Ολυμπιακή Συνδρομική Επιτήρηση για τους Αγώνες της Αθήνας και ακολούθως ήταν ο υπεύθυνος ιατρός για το σύστημα Ολυμπιακής Συνδρομικής Επιτήρησης, το οποίο λειτούργησε επιτυχώς, υπό την προεδρία του καθηγητή Λοιμωξιολογίας Γιώργου Σαρόγλου.

Το 2009-2010 αναμετρήθηκε με την πανδημία της γρίπης στην Ελλάδα, έχοντας άλλωστε διανύσει τα προηγούμενα χρόνια χιλιόμετρα στην αντιμετώπιση κρίσεων. Για την ιστορία, συμμετείχε επίσης στην αντιμετώπιση καθημερινών κλινικών προβλημάτων λοιμώξεων αλλά και στη διερεύνηση επιδημιών όπως η επιδημία μυοκαρδίτιδας από εντεροϊούς στην Κρήτη το 2003, η ψευδοεπιδημία περιστατικών με οξύ αναπνευστικό σύνδρομο (SARS) στη Λήμνο επίσης το 2003, η επιδημία από περιστατικά σαλμονέλωσης στο Αργος το 2004, η ψευδοεπιδημία από ύποπτα ανθρώπινα περιστατικά για γρίπη των πουλερικών Η5Ν1 το 2005-2006. Η πορεία του στο νευραλγικό (όπως, άλλωστε, αποδεικνύεται από την πορεία του Covid-19 στον παγκόσμιο χάρτη και το βαθύ αποτύπωμα που αφήνει παγκοσμίως στη δημόσια υγεία) πεδίο της λοιμωξιολογίας αποδεικνύει ότι ο SARS-CoV-2 έχει έναν έμπειρο αντίπαλο.