Ο Γιώργος Μπαρτζώκας είναι ένας προπονητής που όταν έφυγε από τον Ολυμπιακό μετά την πρώτη του θητεία και βγήκε… ελεύθερος στην αγορά, δεν άργησε να βρει τους επόμενους εργοδότες του. Και από την ώρα που άρχισε την προπονητική του καριέρα, σπάνια δεν έβρισκε πάγκο ή ομάδα να τον εμπιστευτεί. Μετά το… αγροτικό του σε Ολύμπια Λάρισας και Μαρούσι, ακολούθησε ο Ολυμπιακός τη διετία 2012-2014, όταν και έγινε ο πρώτος έλληνας προπονητής που κατέκτησε Ευρωλίγκα και μετά το μεγάλο Λιμάνι οι Λοκομοτίβ Κουμπάν, Μπαρτσελόνα και Χίμκι. Από επιλογή τα δύο τελευταία χρόνια και έως ότου του κάνει το… νεύμα ο Ολυμπιακός να επιστρέψει, έμεινε μακριά από τους πάγκους.
Η απουσία του από τους πάγκους δεν μοιάζει να τον έχει επηρεάσει καθόλου. Αντίθετα, ίσως το ότι είχε την ευκαιρία να αδειάσει το κεφάλι του, να απομακρυνθεί λίγο από την πίεση, να τον έκανε ακόμα καλύτερο. Και πιο έτοιμο για την επόμενη μεγάλη πρόκληση. Είναι κοινώς αποδεκτό, πια, πως αν ο Ολυμπιακός προχωρούσε νωρίτερα στη συγκεκριμένη κίνηση, η μοίρα της ομάδας στη διοργάνωση θα ήταν καλύτερη. Κάλλιο αργά παρά ποτέ.
Ο Μπαρτζώκας με το μπασκετικό του μάτι θα βρει τις λύσεις εκείνες που χρειάζονται για να χτίσει μια ομάδα την επόμενη σεζόν που θα διεκδικήσει την είσοδό της στα play offs και τη διεκδίκηση της πρόκρισης στο final -4. Και το δείχνει με το… καλημέρα της επιστροφής του. Μια ομάδα που το βράδυ της Τρίτης έπαιξε χωρίς τον Μιλουτίνοφ και τον Σπανούλη, τους καλύτερους παίκτες του, πήρε μια νίκη από εκείνες που χτίζουν χαρακτήρα.
Με πρωταγωνιστή ένα παιδί, τον Σακίλ ΜακΚίσικ, που έρχεται για να επιβεβαιώσει ακόμα ένα σπουδαίο στοιχείο του κόουτς Μπαρτζώκα: το δικό του μπασκετικό μάτι μπορεί να βρει παίκτες που άλλοι δεν τους βλέπουν ακόμα κι αν είναι μπροστά τους. Και να τους μετατρέψει σε εργαλεία έτοιμα να κάνουν τη διαφορά.
