Συναντώντας τον Πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ

Χρήσιμη, εποικοδομητική, άνετη και ικανοποιητική. Καλύτερη των προσδοκιών μας. Σε πολύ καλό κλίμα. Αυτά κατά κανόνα προκύπτουν μετά τις συναντήσεις των ηγετών μας με τους κορυφαίους παράγοντες της κεντρικής διεθνούς σκηνής. Θα ακουσθούν προφανώς και την Τρίτη 7 Ιανουαρίου 2020. Κατά την ολοκλήρωση της συνάντησης του Πρωθυπουργού της Ελλάδος κ. Κυριάκου Μητσοτάκη με τον «εικονοκλάστη» Αμερικανό Πρόεδρο κ. Ντόναλντ Τραμπ.

Θετικό γεγονός ότι οι διαδοχικοί πρωθυπουργοί της Ελλάδος έχουν πρόσβαση στον Λευκό Οίκο και προσωπικά στον κ. Τραμπ. Δεν είναι αυτονόητη ακόμη και για άλλους ηγέτες κρατών-μελών του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Eνωσης. Η Ελλάδα ανεξαρτήτως κυβερνήσεων είναι χρήσιμος σύμμαχος των ΗΠΑ. Αξιόπιστος ναι. Oχι όμως δεδομένος άνευ στρατηγικών ανταλλαγμάτων.

Παρά το απομακρυσμένο από τις προτεραιότητες του αμερικανού πολίτη ευρωπαϊκό πρίσμα ερμηνείας των γεγονότων και την ανελέητη από τους Δημοκρατικούς πολεμική και αντιστρόφως, ο Πρόεδρος Τραμπ συνεχίζει σε μεγάλο βαθμό την πολιτική του προκατόχου του στην ευρύτερη περιοχή μας. Ο Πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα παρά την εσφαλμένη στρατιωτική επέμβαση στη Λιβύη κυρίως και την αντιφατική του πολιτική στη Συρία, είχε ήδη θέσει σε εφαρμογή τη μετατόπιση των προτεραιοτήτων της Ουάσιγκτον. Από τη Μέση Ανατολή, τη Μεσόγειο και την Ευρώπη προς την Ινδία, την Κίνα και τον Ειρηνικό.

Το βραβείο Νομπέλ Ειρήνης δεν θα απονεμηθεί στον Πρόεδρο Τραμπ. Ομως, «κινδυνεύει» να καταγραφεί στη σύγχρονη Ουασιγκτόνια ιστορία ως ο μοναδικός Αμερικανός Πρόεδρος που δεν ξεκίνησε ένα δικό του πόλεμο ενώ περιόρισε τις στρατιωτικές επεμβάσεις που είχαν δρομολογήσει οι πρόεδροι Τζορτζ Μπους και Μπαράκ Ομπάμα. Αμφότεροι με τη στήριξη του Κογκρέσου και επαίνους από το επώνυμο κατεστημένο της Νέας Υόρκης και της Ουάσιγκτον. Το άλλοτε πανίσχυρο σύμπλεγμα ανακύκλωσης προσωπικοτήτων - εδρεύει βορείως της Λεωφόρου Πενσιλβάνια - που χάραζε πολιτική και συχνά υποδείκνυε αποφάσεις. Σήμερα επιδεικτικά το αγνοεί ο Πρόεδρος Τραμπ.

Η Ουάσιγκτον κάθε άλλο παρά άγνωστη είναι στον Πρωθυπουργό της Ελλάδος. Μεταξύ άλλων, με την ιδιότητα του βουλευτή, είχε προσκληθεί τον Ιανουάριο του 2009 να παραστεί στις εκδηλώσεις ανάληψης καθηκόντων του Προέδρου Μπαράκ Ομπάμα. Τότε υπήρχε στην Ευρώπη μία διάχυτη αισιοδοξία. Περισσότερο στην παλιά και λιγότερο στη νέα. Δεν επιβεβαιώθηκε πλήρως από τις εξελίξεις. Σήμερα οι διαχωριστικές γραμμές μεταξύ των οπαδών και ψηφοφόρων του Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ και των δημοκρατικών κυρίως αντιπάλων του ξεπέρασαν τα όρια του διχασμού. Κανένας δεν μπορεί να προβλέψει τι θα μεσολαβήσει μέχρι την 4η Νοεμβρίου 2020.

Την έβδομη μέρα της πρώτης βδομάδας του τελευταίου ενδεκάμηνου της πρώτης προεδρικής θητείας του - που συμπίπτει με την έβδομη μέρα της τρίτης δεκαετίας του 21ου αιώνα - ο κ. Ντόναλντ Τραμπ υποδέχεται τον κ. Κυριάκο Μητσοτάκη. Ο Πρωθυπουργός της Ελλάδος έχει βαρύ φορτίο τους ώμους του. Σηκώνει το βάρος της ευθύνης, της ιστορίας και των επετείων του 2020 και 2021. Επίσης, του 2022 και του 2023. Αντλούμε πρότυπα προς μίμηση ή προς αποφυγή.

Χωρίς ψευδαισθήσεις. Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ δεν θα σηκώσει το «μαγικό ραβδί» για να λύσει τα δικά μας προβλήματα. Ούτε θα δείξει ευαισθησία στο Διεθνές Δίκαιο, στην Ευρωπαϊκή Ενωση και στον ΟΗΕ. Τα θεωρούμενα ως δικά μας «ισχυρά χαρτιά» μάλλον περιφρόνηση του προκαλούν. Το δικό του δόγμα που με ασυνήθιστη για την Ευρώπη πολιτική συνέπεια και σταθερότητα ακολουθεί από το 2015 είναι η παγκόσμια πολιτική κυριαρχία της Αμερικής μέσω της επίδειξης στρατιωτικής υπεροπλίας, πυγμής και οικονομικής ισχύος. Τα χαρακτηριστικά αυτά τον φέρνουν πιο κοντά σε ηγέτες που προκρίνουν το «δίκαιο» της στρατιωτικής ισχύος.

Λόγια καθαρά και απλά. Αυτά μένουν. Στην επικίνδυνη και επώδυνη κλιμάκωση που βρίσκεται η αμφισβήτηση της εδαφικής ακεραιότητας και της άσκησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδος από τη Λιβύη, σε στρατιωτική σύμπραξη με τη σύμμαχο των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ Τουρκία, προκύπτουν δύο βασανιστικά ερωτήματα:

Ποια αξιοπιστία έχει το ΝΑΤΟ όταν μία χώρα-μέλος (Τουρκία) όχι μόνο απειλεί με πόλεμο αλλά επιπλέον συνάπτει Συμφωνία στρατιωτικής συμμαχίας με μία τρίτη χώρα (Λιβύη) προκειμένου να κατοχυρώσει μία συμφωνία που αμφισβητεί την εδαφική ακεραιότητα και κυριαρχία της Ελλάδος;

Ποια αξιοπιστία έχουν αμερικανικές διαβεβαιώσεις για την ασφάλεια της Ελλάδος όταν την επομένη της υπογραφής (5 Οκτωβρίου 2019) της ανανέωσης της Ελληνο-Αμερικανικής Αμυντικής Συμφωνίας η Λιβύη και η Τουρκία εμπράκτως την απειλούν;

Ο Αλέξανδρος Π. Μαλλιάς είναι πρέσβης επί τιμή