Η χώρα μας αντιμετώπισε μια οικονομική κρίση που κράτησε δέκα ολόκληρα χρόνια. Ο κύκλος αυτός έκλεισε επιτέλους με μια τεράστια προσπάθεια που κατέβαλε η ελληνική κοινωνία, ενώ το πολιτικό σύστημα δεν ήρθη πάντοτε στο ύψος των περιστάσεων. Αντίθετα, η στάση ορισμένων πολιτικών δυνάμεων και η ροπή τους προς τον λαϊκισμό επέτειναν το πρόβλημα και αύξησαν τα βάρη που κλήθηκαν να σηκώσουν οι έλληνες πολίτες.

Η δεκαετία που μπαίνει βρίσκει τη χώρα αντιμέτωπη με μια σειρά από τουρκικές προκλήσεις που μπορεί να οδηγήσουν σε μια νέα κρίση – γεωπολιτικού χαρακτήρα αυτή τη φορά. Είναι ευχής έργον ότι οι πολιτικές δυνάμεις επιδεικνύουν στα εθνικά θέματα τη σύμπνοια, τη σύνεση και την ωριμότητα που δεν επέδειξαν στην οικονομία. Καμία σειρήνα του λαϊκισμού δεν τις παρασύρει, μολονότι δεν λείπουν οι φωνές της πατριδοκαπηλίας. Αυτές οι τελευταίες όμως είναι μεμονωμένες και απομονωνόμενες από το δημοκρατικό τόξο. Το πολιτικό σύστημα αντιμετωπίζει την τουρκική προκλητικότητα ενωμένο και χωρίς διάθεση μικροκομματικής εκμετάλλευσης.

Αυτή η υπεύθυνη στάση πρέπει να γίνει οδηγός για το μέλλον καθώς και για κάθε μείζον πρόβλημα με το οποίο έρχεται αντιμέτωπη η χώρα. Από την οικονομία έως τα εθνικά, η ενδεδειγμένη στάση είναι αυτή της υπευθυνότητας. Οπως εξάλλου αποδεικνύεται, η μία κρίση μπορεί να ακολουθήσει την άλλη χωρίς κανένα διάλειμμα. Δεν υπάρχει επομένως η πολυτέλεια για ανεύθυνες πρακτικές και πολιτικές ούτε για τη δεκαετία που έρχεται. Η ενότητα είναι εθνική επιταγή.