Για πρόσδεση σε μια «ακροδεξιά ατζέντα και ρητορεία» κατηγορεί τη ΝΔ ο υφυπουργός Εργασίας και βουλευτής Πρέβεζας, Κώστας Μπάρκας. Στη συνέντευξή του στα «ΝΕΑ» αναφέρει ότι κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ κατατάσσουν τη ΝΔ στο νεοφιλελεύθερο πολιτικό άρμα και υπογραμμίζει πως είναι αναγκαιότητα ο προοδευτικός πόλος. Προσθέτει δε, ότι αυτή τη στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί τον βασικό εκφραστή ενός πολιτικού χώρου που εκτείνεται από το Κέντρο μέχρι την Αριστερά.

 Ο Πρωθυπουργός έχει ως στρατηγική επιλογή τη δηµιουργία του περίφηµου προοδευτικού πόλου. Τελικά υπάρχουν οι προϋποθέσεις και οι συνθήκες για τη δηµιουργία αυτού του προοδευτικού µετώπου στην Ελλάδα;

Η δημιουργία ενός δημοκρατικού και προοδευτικού πόλου είναι μια αναγκαιότητα, όχι μόνο για τη χώρα μας, αλλά και για όλη την Ευρώπη. Οι συνθήκες και οι προϋποθέσεις δεν δημιουργούνται από μόνες τους. Είναι στο χέρι των πολιτικών δυνάμεων να διαλέξουν με ποια πλευρά θα συμπαραταχθούν ανάλογα με τα κοινωνικά συμφέροντα που θέλουν να υπερασπιστούν και ανάλογα με τον τρόπο που κατανοούν τα σημαντικά ερωτήματα του καιρού μας. Εμείς λέμε πως σήμερα χρειαζόμαστε ενότητα και προσήλωση στην προσπάθεια για περισσότερη δημοκρατία και περισσότερη ισότητα, για καλύτερους όρους δουλειάς και ζωής.

Υπάρχει πεδίο συνεννόησης και προγραμματικής σύγκλισης με το ΚΙΝΑΛ; Θα το θέλατε συνοδοιπόρο σας ή σας ενδιαφέρουν μόνο οι ψηφοφόροι του;

Η όποια συνεννόηση μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων οφείλει να συντελείται στη βάση των εκάστοτε πολιτικών και κοινωνικών επίδικων, όχι αλά καρτ. Το καίριο ερώτημα, λοιπόν, δεν είναι κατά πόσο εμείς ή το ΚΙΝΑΛ επιθυμούμε μια συνεργασία επί της αρχής, αλλά το αν οι πολιτικές κατευθύνσεις μας σήμερα έχουν πράγματι περιθώρια σύγκλισης. Η στάση του ΚΙΝΑΛ σε μία σειρά από κρίσιμα ζητήματα, με αποκορύφωμα τη Συμφωνία των Πρεσπών, αποδεικνύει το αντίθετο μέχρι στιγμής.

 Ο ΣΥΡΙΖΑ µιλάει για ευθεία σύγκρουση ανάµεσα στο προοδευτικό και το νεοφιλελεύθερο και ακροδεξιό στρατόπεδο. Είναι ακροδεξιά και νεοφιλελεύθερη η ΝΔ; Μήπως είναι ισοπεδωτικό;

Μιλώντας πάλι στη βάση στοιχείων και πράξεων, είναι δυστυχώς αρκετά ευκρινείς οι λόγοι για τους οποίους κατατάσσουμε τη ΝΔ στο νεοφιλελεύθερο πολιτικό άρμα, αλλά και γιατί την κατηγορούμε για πρόσδεση στην ακροδεξιά ατζέντα και ρητορεία. Οπως θα γνωρίζετε, για να δώσω και ένα παράδειγμα από το δικό μου χαρτοφυλάκιο, η ΝΔ υπερασπίζεται ακόμα και σήμερα την επίθεση που δέχτηκε ο κόσμος της εργασίας την πενταετία 2010 – 2015. Διαφωνεί σχεδόν με το σύνολο των εργατικών πολιτικών που εφαρμόσαμε εμείς, όπως η επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων και η αύξηση του κατώτατου μισθού. Ταυτόχρονα κορυφαία της στελέχη αρθρώνουν ακροδεξιές απόψεις για μια σειρά ζητημάτων όπως το Μεταναστευτικό ή τα κοινωνικά δικαιώματα.

Μήπως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τάσεις προς ηγεμονισμό ως προς τη σχέση του με το ΚΙΝΑΛ και τις δυνάμεις της Κεντροαριστεράς και της σοσιαλδημοκρατίας;

Αναμφίβολα αυτή τη στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί τον βασικό εκφραστή ενός πολιτικού χώρου που εκτείνεται από το Κέντρο μέχρι την Αριστερά. Αυτό δεν είναι μια θεωρητική διατύπωση, ούτε κάποια φαντασίωση. Είναι αποτέλεσμα των προοδευτικών και ριζοσπαστικών πολιτικών που εφαρμόσαμε, ακόμα και σε καθεστώς επιτήρησης και προγράμματος σταθερότητας. Από την εργασία και την υγεία, μέχρι τη διαχείριση της προσφυγικής κρίσης και την επέκταση κοινωνικών δικαιωμάτων, έχουμε ήδη αφήσει σημαντικές δημοκρατικές παρακαταθήκες για το μέλλον, την  πλειονότητα των οποίων θεσμοθετήσαμε χωρίς στήριξη από άλλες πολιτικές δυνάμεις.

Εσείς ανησυχείτε ότι μπορεί να αλλοιωθεί ο χαρακτήρας του ΣΥΡΙΖΑ από τα ανοίγματα στη σοσιαλδημοκρατία;

Ξέρετε, από τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ το 2012 αναδείχθηκε αξιωματική αντιπολίτευση κατηγορούμαστε τις μισές μέρες της εβδομάδας ως το νέο ΠΑΣΟΚ και τις υπόλοιπες ως επικίνδυνοι ακροαριστεροί. Ο χαρακτήρας ενός κόμματος δεν αλλοιώνεται από τον κόσμο που τον προσεγγίζει, αλλά όταν χάνει τη σχέση του με την κοινωνία, όταν κλείνεται στον εαυτό του ή προσδένεται στο κράτος. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούσε και ούτε θα μπορέσει να επιβιώσει ποτέ χωρίς αυτή του τη σχέση με τα μικρά και μεσαία στρώματα, τους δημοκρατικούς πολίτες, τους νέους.

 Ο Πρωθυπουργός δίνει εθνικό χαρακτήρα στις ευρωεκλογές. Ποιο είναι το δίληµµα αυτής της αναµέτρησης;

Το δίλημμα σε Ελλάδα και Ευρώπη είναι επέκταση και βάθεμα της δημοκρατίας και της αλληλεγγύης ή συνέχιση των πολιτικών λιτότητας που όξυναν τις ανισότητες και άνοιξαν τον δρόμο στην Ακροδεξιά. Η Ευρώπη βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Οι ευρωεκλογές αυτές πρέπει να δώσουν μια ηχηρή απάντηση στις οικονομικές πολιτικές που μας έφεραν μέχρι εδώ αλλά και να αποτελέσουν ένα ισχυρό πολιτικό ανάχωμα απέναντι στις δυνάμεις του μίσους, της μισαλλοδοξίας και του ρατσισμού.

 Αυτό το δίληµµα θα πείσει; Ρωτώ διότι υπάρχει, αποδεδειγµένα, ο κίνδυνος της χαλαρής ψήφου µε ό,τι αυτό σηµαίνει για τα ποσοστά των κοµµάτων…

Αυτό που καθορίζει τον χαρακτήρα μιας εκλογικής διαδικασίας, και άρα και το πόσο «χαλαρή» ή όχι θα είναι μια ψήφος σε επίπεδο πολιτικής ταύτισης ή διαμαρτυρίας, είναι τα εκάστοτε διακυβεύματα τα οποία την καθορίζουν. Με αυτή την έννοια, μια εκλογική μάχη σαν αυτή που έρχεται σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, η οποία θα λάβει χώρα εν μέσω τόσο σημαντικών διλημμάτων όπως περιέγραψα πριν, θα είναι μια κεντρική μάχη στην οποία όλες οι πολιτικές δυνάμεις οφείλουν να πάρουν ξεκάθαρες θέσεις για το αύριο της χώρας μας αλλά και ολόκληρης της ηπείρου. Νομίζω πως αντίστοιχα θα πράξουν και οι πολίτες.

 Με βάση τις δηµοσκοπήσεις, αλλά και από τοποθετήσεις διαφόρων προσώπων (π.χ. Μπαρόζο) διατυπώνεται η βεβαιότητα περί εκλογικής νίκης της ΝΔ. Είναι νοµοτέλεια η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ;

Νομίζω ότι η Ελλάδα είναι ένα από τα κατ’ εξοχήν παραδείγματα σύγχρονης αποτυχίας των δημοσκοπήσεων. Από το 2015 μέχρι σήμερα οι εταιρείες δεν έχουν προβλέψει επιτυχώς ούτε μία εκλογική αναμέτρηση. Προσωπικά, αναμένω την πραγματική λαϊκή ετυμηγορία την ώρα της κάλπης.