Η προθεσμία της 29ης Μαρτίου του 2019 για την αποχώρηση του Ηνωμένου Βασιλείου από την ΕΕ πλησιάζει, παραμένει όμως άγνωστο το πώς θα εκτυλιχθεί αυτή η αποχώρηση. Η ώρα των αποφάσεων θα είναι σύντομα αναπόφευκτη. Αυτό σημαίνει πως έπειτα από δυόμισι χρόνια χάους είναι ώρα για όλους να αρχίσουν να είναι ειλικρινείς.

Παρότι η βρετανίδα πρωθυπουργός κατέληξε σε μια συμφωνία με την ΕΕ, οι πιθανότητες για την τελευταία να εξασφαλίσει την έγκριση του Κοινοβουλίου στις 15 Ιανουαρίου μοιάζουν ελάχιστες. Αντ’ αυτού, το ΗΒ μοιάζει να κλίνει ολοένα και περισσότερο υπέρ μιας επιλογής ανάμεσα σε δύο άκρα.

Η πρώτη εναλλακτική – την οποία προτιμά ένας αυξανόμενος αριθμός συντηρητικών βουλευτών, αν και δεν στηρίζεται ακόμα επισήμως από την εργατική αντιπολίτευση – είναι η διενέργεια ενός δεύτερου δημοψηφίσματος για το Brexit. Η ιδέα είναι πως, έχοντας παρακολουθήσει το πολιτικό χάος και τις ραδιουργίες που ακολούθησαν την οριακή (51,9%-48,1%) νίκη του Brexit στο δημοψήφισμα του Ιουνίου 2016, οι βρετανοί ψηφοφόροι ενδεχομένως να αποφασίσουν πως δεν θέλουν να προχωρήσουν σε αυτό. Εν πάση περιπτώσει, η ευρύτερη ιδέα είναι πως αν το Κοινοβούλιο παραμείνει σε αδιέξοδο, οι πολίτες πρέπει να ερωτηθούν ξανά.

Η δεύτερη, ακόμα πιο ακραία εναλλακτική – υπέρ της οποίας τάσσονται κάποιοι φονταμενταλιστές του Συντηρητικού Κόμματος, συμπεριλαμβανομένου του πρώην υπουργού Εξωτερικών Μπόρις Τζόνσον -, είναι ένα Brexit χωρίς συμφωνία, μια αποχώρηση δηλαδή της Βρετανίας με μόνο κάποιους ελάχιστους νομικούς διακανονισμούς να ορίζουν τις μελλοντικές σχέσεις.

Για όσους (ανάμεσά τους κι εγώ) θέλουν ένα δεύτερο δημοψήφισμα ελπίζοντας αυτό να αντιστρέψει το Brexit, ειλικρίνεια σημαίνει να αναγνωρίσουμε πως – όπως και την πρώτη φορά – μία ψήφος υπέρ του Remain είναι κάθε άλλο παρά βέβαιη. Η ανάγκη για ειλικρίνεια όμως είναι ακόμα πιο έντονη στην πλευρά που στηρίζει το Brexit: και αυτή, επίσης, περιλαμβάνει ένα δημοψήφισμα που μπορεί να χαθεί. Οι σκληροπυρηνικοί του Brexit θα πρέπει να αναγνωρίσουν πως η προτιμώμενη πορεία δράσης τους μπορεί να καταλήξει στη διάλυση του ΗΒ, με τη Βόρεια Ιρλανδία να επιλέγει σε δημοψήφισμα την ένωσή της με τη Δημοκρατία της Ιρλανδίας.