Είπε πολλά και διάφορα ο Πρωθυπουργός χθες στη Βουλή. Απέφυγε όμως να μιλήσει για την ταμπακιέρα: τον ρόλο που διαδραματίζει ένα συγκεκριμένο πρόσωπο και τη σχέση που έχει αυτό το πρόσωπο με το Μέγαρο Μαξίμου. Απέφυγε να δώσει εξηγήσεις, όχι στα μέσα ενημέρωσης που αποκαλύπτουν τις σκοτεινές διαδρομές του προσώπου αυτού, αλλά στους έλληνες πολίτες ως οφείλει.

Αντ’ αυτού προτίμησε να καταφύγει στη γνωστή τακτική που χαρακτηρίζει την κυβέρνησή του: να επιτεθεί στα μέσα ενημέρωσης που δεν ορκίζονται πίστη και αφοσίωση στην εξουσία του. Προτίμησε όχι απλώς να σιωπήσει, αλλά να επιστρατεύσει την ίδια μέθοδο που επιστρατεύουν πολιτικοί ηγέτες οι οποίοι δεν έχουν τις καλύτερες των σχέσεων με τη δημοκρατία: να κατηγορήσει τα μέσα ενημέρωσης για fake news.

Η χθεσινή εικόνα του Πρωθυπουργού στη Βουλή δεν τιμά το αξίωμα που του εμπιστεύτηκαν οι έλληνες πολίτες. Ο Πρωθυπουργός ξεχνά ότι στις δημοκρατίες η εξουσία ελέγχεται και ότι μέρος αυτού του ελέγχου έχει ανατεθεί στον Τύπο. Είναι θεμιτό να μην αρέσουν στον Πρωθυπουργό οι αποκαλύψεις. Είναι αντιδημοκρατικό, όμως, να στοχοποιεί μέσα ενημέρωσης – τα ίδια μέσα ενημέρωσης που άλλοτε μέλη της κυβέρνησής του επιχείρησαν να ελέγξουν ή ακόμη και να κλείσουν.

Ευτυχώς η Ελλάδα δεν είναι η Ουγγαρία του Ορμπαν ή η Τουρκία του Ερντογάν. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως η ενόχληση της κυβέρνησης για τον Τύπο δεν εκθέτει τη χώρα. Οπως την εκθέτει και η επίμονη σιωπή του για μια υπόθεση που όφειλε να είναι λαλίστατος.