Δυο εφημερίδες, χθες, είχαν κύριο θέμα τους τον Σταύρο Θεοδωράκη. Μεγέθυναν την ανακοίνωση του Μεγάρου Μαξίμου, που ρωτούσε τον επικεφαλής του Ποταμιού αν θα ψηφίσει στη Βουλή τη συμφωνία των Πρεσπών. Στην ουσία, εμπεριείχαν κάτι σαν αόρατη απειλή. Κάτι σαν «θα σου δείξουμε εμείς αν τελικά δεν μας στηρίξεις, αν τελικά πας με τους άλλους, τους κακούς, τους δεξιούς – τους ακροδεξιούς».

Στο στόχαστρο είναι η πιθανή συμφωνία Ποταμιού – ΝΔ. Είτε υπάρξει τέτοια συμφωνία είτε όχι, σε περίπτωση που Το Ποτάμι αμφισβητήσει τη συμφωνία των Πρεσπών, ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται πόλεμο. Ηθικό πόλεμο. Ο Θεοδωράκης θα κατηγορηθεί ως οπορτουνιστής, θα πουν ότι βάζει μπροστά το προσωπικό του συμφέρον. Oτι δεν είναι συνεπής. Oτι μαγεύτηκε από την Ακροδεξιά – τον Αδωνι και τον Βορίδη. Γνωστή συνταγή. Το έχω υποστηρίξει και άλλοτε. Η κυβέρνηση πολιτεύεται σε όλα τα θέματα προσδοκώντας την εξαργύρωσή τους στο εσωτερικό πολιτικό παιχνίδι. Και στο Μακεδονικό, μόνη της επέλεξε να αποκλείσει από μια ενδεχόμενη συμφωνία το υπόλοιπο πολιτικό σύστημα – το οποίο ήταν ώριμο να συναινέσει. Ετσι, αντί να εκθέσει την αντιπολίτευση, εκτίθεται η κυβέρνηση. Η συμφωνία αμφισβητείται. Κι η πιο ακραία ρητορική από αυτή που αποκαλούν εθνικιστική εκπέμπεται από τον κυβερνητικό συνεταίρο Πάνο Καμμένο, τον οποίο κάνουν ό,τι μπορούν να μη φαίνεται στο κάδρο. Η κυβέρνηση στηρίζεται ακόμα στη συμμαχία των προθύμων, προκειμένου να παρακάμψει το υπαρξιακό πρόβλημά της. Το Ποτάμι, όπως όλα δείχνουν, τελικά θα σταθμίσει τις λεπτομέρειες της συμφωνίας των Πρεσπών, με πιθανότητα να μη στηρίξει την κυβέρνηση. Είναι εύλογη στάση, όπως και να το δει κανείς, από μια πολιτική δύναμη που είναι υπέρ μιας συμφωνίας με τη γειτονική χώρα. Και δεν δικαιολογεί κανενός τύπου ηθικολογική επίθεση εναντίον της στάσης αυτής.

Η κυβέρνηση ανακαλύπτει έντρομη ότι ο τυχοδιωκτισμός και η αλαζονεία, με την οποία πολιτεύτηκε και στο Μακεδονικό, δεν είναι πάντα καλός σύμβουλος. Την τρομάζει το σπάσιμο του μπλοκ των δυνάμεων που θα υπερψήφιζαν τη συμφωνία, διότι αυτό θα μπορούσε να φτάσει και στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ – και όχι μόνο από προσωπικότητες τύπου Μιχελογιαννάκη. Στον ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζουν ότι ακόμα και σήμερα, την κυβερνητική συνοχή τη διασφαλίζουν οι μήνες εξουσίας που απομένουν. Αν αυτή η προοπτική ξεθωριάσει, οι εξελίξεις επιταχύνονται. Κι ο Σταύρος Θεοδωράκης αυτή τη φορά επέλεξε να ξεπαγώσει τον χρόνο.