Στο γραφείο του Christian Louboutin, δίπλα στο Λούβρο, όλα μοιάζουν να αφηγούνται μια ιστορία δημιουργικής ελευθερίας. Αντικείμενα τέχνης, παλιά και νέα έπιπλα, αφίσες κινηματογράφου, βιβλία και φυσικά παπούτσια συνθέτουν έναν χώρο που δεν υπακούει σε αυστηρούς κανόνες, αλλά σε ένστικτο. Όπως ακριβώς και ο ίδιος. Στα 62 του χρόνια, ο άνθρωπος που έκανε την κόκκινη σόλα παγκόσμιο σύμβολο γιορτάζει 35 χρόνια του ομώνυμου οίκου του, αποδεικνύοντας ότι δεν έχει καμία διάθεση να αποσυρθεί.
Η πρόσφατη ανάθεση της δημιουργικής διεύθυνσης της ανδρικής σειράς στον Jaden Smith δεν σηματοδοτεί αποχώρηση, αλλά το αντίθετο: την επιθυμία του Louboutin να επικεντρωθεί σε αυτό που αγαπά περισσότερο, τα γυναικεία παπούτσια. «Θέλω να είμαι παρών, να ελέγχω, να βελτιώνω», λέει. Δεν είναι τυχαίο ότι έχει χτίσει διαμέρισμα πάνω από το εργοστάσιο στην Ιταλία όπου κατασκευάζονται τα γυναικεία σχέδιά του, ώστε να μπορεί να τροποποιεί ένα πρωτότυπο ακόμη και τρεις φορές μέσα σε μία εβδομάδα.
Η σχέση του με τα παπούτσια ξεκίνησε πολύ νωρίς. Από παιδί σχεδίαζε ασταμάτητα, τόσο που στο σχολείο τον πείραζαν για την αφοσίωσή του. Όταν ανακάλυψε τον Roger Vivier μέσα από ένα βιβλίο, συνειδητοποίησε ότι το πάθος του μπορούσε να γίνει επάγγελμα. Ακολούθησαν συνεργασίες με μεγάλους οίκους, απολύσεις, αμφιβολίες και μια σύντομη σκέψη να αλλάξει πορεία και να γίνει αρχιτέκτονας τοπίου. Όμως η μόδα, όπως παραδέχεται, έχει κάτι που δεν μπορεί να σου προσφέρει ένας κήπος: ταχύτητα.
Η επιτυχία ήρθε γρήγορα και έγινε εμβληματική. Η κόκκινη σόλα έπαιξε καθοριστικό ρόλο, αλλά δεν ήταν το μόνο στοιχείο. Ο Louboutin πιστεύει ότι οι γυναίκες αισθάνονται μια προσωπική σύνδεση μαζί του και με τα παπούτσια του. Δεν τα βλέπει απλώς ως αντικείμενα μόδας, αλλά ως προέκταση της προσωπικότητας, της διάθεσης και της στιγμής. «Καμία γυναίκα δεν είναι μία», λέει. «Όλες έχουμε πολλές πλευρές μέσα στην ίδια μέρα».
Αυτή η αντίληψη εξηγεί και τη σχέση του με τη σύγχρονη εποχή, όπου τα ψηλοτάκουνα δεν είναι πια υποχρέωση, αλλά επιλογή. Και ίσως γι’ αυτό η Gen Z ανακαλύπτει ξανά τον κόσμο του. «Οι νέοι δεν θέλουν να μοιάζουν στους γονείς τους», σημειώνει. «Αν οι γονείς τους φορούν sneakers, εκείνοι θα ψάξουν κάτι άλλο». Για πολλούς νέους ανθρώπους, τα παπούτσια του Louboutin γίνονται μέσο πειραματισμού με τη θηλυκότητα και την ταυτότητα.
Στο τέλος, αυτό που του δίνει τη μεγαλύτερη ικανοποίηση παραμένει απλό: το σχέδιο. Να κάθεται στο γραφείο του και να ζωγραφίζει. «Το κάνω γιατί θέλω, όχι γιατί πρέπει», λέει. Και ίσως αυτή ακριβώς η ελευθερία είναι το μυστικό που κρατά την κόκκινη σόλα ζωντανή εδώ και τρεις δεκαετίες.
