Εσείς – και απευθύνομαι κυρίως στις γυναίκες – το ξέρετε το Januhairy, το τιμάτε; Αν όχι, είστε πολύ πασέ, εντελώς κυρπαντελούδες, μην πω και βλαχάρες, και ντροπή σας που ρίχνετε κουβάδες με νερό στον μύλο της πατριαρχίας και της αρσενικής τοξικότητας. Λοιπόν το Januhairy είναι ένα κίνημα να το πω, πρωτοβουλία να το περιγράψω, ακτιβισμό να το ονομάσω που καλεί εμάς τις γυναίκες να αφήσουμε τον μήνα Ιανουάριο (και γιατί όχι πάντα;) να ανθίσουν όλες οι τρίχες στο σώμα μας. Πώς ο Μάο ήθελε να αφήσει (λέμε τώρα) όλα τα λουλούδια να ανθίσουν; Ε, το ίδιο και με την τριχοφυΐα. Και για τους ίδιους, περίπου, λόγους. «Είναι απελευθερωτικό» λέει η Βρετανίδα Λόρα Τζάκσον, εμπνεύστρια αυτού του πώς να το πω «επειδή σε κάνει να σκέφτεσαι τον τρόπο με τον οποίον αντιμετωπίζεις το σώμα σου και ίσως, σύντομα, οι άνθρωποι να μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν με τις τρίχες τους». Καλά, μιλάμε για μεγάλη επανάσταση ισάξια της Γαλλικής, μην πω και της Οκτωβριανής.

Τι μας λέει λοιπόν αυτό το Januhairy που έχει καθιερωθεί εδώ και έξι χρόνια και έως σήμερα έχει δεκάδες χιλιάδες ακόλουθους στο Ινσταγκραμ; Με απλά λόγια, ότι η αποτρίχωση είναι μια σκευωρία των βιομηχανιών και της μόδας εναντίον της ελευθερίας των γυναικών να αποδεχτούν το σώμα τους όπως είναι στη φυσική του κατάσταση. Γι’ αυτό κι εμείς οφείλουμε να φωτογραφίσουμε και να αποθεώσουμε την πιο μαλιαρή μας εκδοχή για να κανονικοποιήσουμε την τριχοφυΐα μας.

Ωστόσο, οι κινητήριες δυνάμεις του συγκεκριμένου ακτιβισμού, όπως η καθηγήτρια του Πανεπιστημίου της Αριζόνα Μπριν Φας, είναι πολύ ανήσυχες. «Τα ποσοστά συμμόρφωσης στην αποτρίχωση του σώματος είναι ανησυχητικά υψηλά. […] Αυτό είναι σοκαριστικό για έναν κανόνα που δεν έχει κανένα όφελος για την υγεία». Αφήστε δε που, σύμφωνα με τα λεγόμενα της καθηγήτριας, αυτό που είναι το πιο εξωφρενικό και ανησυχητικό για το μέλλον του γυναικείου κινήματος είναι ότι αυξάνεται το ποσοστό των γυναικών που κάνει αποτρίχωση στο εφηβαίο. Ακου πράγματα. Πάει, καταστραφήκαμε.

Να συνέλθουμε λίγο; Οσο μπορούμε δηλαδή μέσα σε αυτό το περιβάλλον της κινηματολαγνείας που στο μόνο στο οποίο κάνει κακό είναι στα ίδια τα σοβαρά και τα ουσιώδη κινήματα. Και το γυναικείο κίνημα είναι σήμερα από τα πιο σοβαρά αν όχι το πιο σοβαρό. Από αυτό που κινδυνεύει όμως είναι από τις εξάρσεις του που μπορούν να το οδηγήσουν ντουγρού στην αυτογελοιοποίηση. Και το Januhairy είναι μία από αυτές. Διότι στοχοποιεί κάτι που είναι, από αρχαιοτάτων χρόνων, ένα μέρος του λεγόμενου γυναικείου πολιτισμού. Και ενός γενικότερου «πολιτισμού» που έχει να κάνει με τον καλλωπισμό, τον ευπρεπισμό.

Δεν έχει και τόση σημασία το ότι την αποτρίχωση μάς τη «δίδαξαν» οι αρχαίες Αιγύπτιες. Σημασία έχει πως όταν μιλάμε για την απελευθέρωση της γυναίκας από επιβεβλημένα πρότυπα δεν μπορούμε, συγχρόνως, να προβάλουμε καινούργια. Τι σημαίνει δηλαδή; Οτι οι γυναίκες που αφήνουν τις τρίχες τους να φουντώσουν είναι πιο προοδευτικές, πιο ανεξάρτητες, πιο μάγκισες; Και εμείς που κάνουμε αποτρίχωση οι υποταγμένες; Κάτι τέτοιο. Διότι, σου λέει, είναι και πολύ σεξιστικό να συνδέεις μια γυναίκα με τη συγκεκριμένη διαδικασία. Πότε δε αυτό; Την εποχή που τα «λεϊζεράδικα» κατακλύζονται από άνδρες.

Μικρά μυστικά

Από την άλλη υπάρχουν κάποιες κινήσεις που, χωρίς τυμπανοκρουσίες, χωρίς κινηματικές μεγαλοστομίες και χωρίς ταρατατά, συμβάλουν καθοριστικά στην εξάλειψη ταμπού που, ακόμη και για ανατομικούς λόγους, αφορούν κυρίως στις γυναίκες. Τα τελευταία χρόνια, λοιπόν, βλέπω όλο και πιο συχνά, όλο και πιο καλογυρισμένες διαφημίσεις για προϊόντα που προστατεύουν από τη γυναικεία ακράτεια. Ενα θέμα για το οποίο ακόμη και οι γυναίκες διστάζουμε να συζητήσουμε μεταξύ μας παρά μόνο αν είμαστε κολλητές φίλες. Και αν και όταν τύχει να ανοίξει σχετική συζήτηση, ε, τότε όλες έχουμε να διηγηθούμε κάποιο περιστατικό, ανεξαρτήτως ηλικίας, που μας έκανε να αισθανθούμε κάπως άβολα. Επιτέλους λοιπόν, ακούγεται από την τηλεόραση, και μάλιστα με πολύ χαριτωμένο τρόπο, το «κατουρήθηκα».