Ενας από τους μεγαλύτερους όλων των εποχών. Θρύλος του Θρύλου και του ελληνικού ποδοσφαίρου. Αυθεντικός ήρωας της Κυριακής. Η σκιά του Πελέ. Εκείνος που μια βραδιά στη Λεωφόρο (4/7/1961) όχι απλώς σταμάτησε τον καλύτερο όλων, αλλά και πρωταγωνίστησε σε μια νίκη (επί της Σάντος) που έμεινε για πάντα! Ο Κώστας Πολυχρονίου, που έγινε αιτία μεσημέρι Παρασκευής να βουρκώσουν μάτια.

Στα 82 του έφυγε από τη ζωή, έπειτα από μάχη που έδινε τον τελευταίο καιρό με την επάρατη νόσο. Η εξόδιος ακολουθία θα τελεστεί το απόγευμα (17.30) στον ιερό ναό Γεννήσεως του Χριστού στην Παιανία.

 Ο Κώστας Πολυχρονίου γεννήθηκε στις 12 Νοεμβρίου 1936 στον Πλατανιστό Ευβοίας και σε ηλικία 17 ετών έκανε την πρώτη του εμφάνιση με τη φανέλα του Ολυμπιακού, σε αναμέτρηση για το πειραϊκό πρωτάθλημα, κόντρα στον Ατρόμητο στην ήττα 3-1. Ωστόσο, η συνέχεια άργησε για λίγους μήνες, καθώς το τεχνικό τιμ των Ερυθρολεύκων δεν ήθελε να τον προωθήσει χωρίς να έχουν ολοκληρωθεί οι σχολικές του υποχρεώσεις.

Το… πλήρωμα του χρόνου ήρθε τον Οκτώβριο του 1955 και στα χρόνια που αγωνίστηκε στους Πειραιώτες «έγραψε» 305 συμμετοχές και σημείωσε 37 τέρματα στο πανελλήνιο πρωτάθλημα, 55 αγώνες και 17 γκολ στο Κύπελλο, 47 εμφανίσεις με 18 τέρματα στην ΕΠΣ Πειραιά και 16 εμφανίσεις σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις, όπου σημείωσε 2 τέρματα.

Στην Εθνική Ελλάδας αγωνίστηκε επί μία δεκαετία, έχοντας συνολικά 27 συμμετοχές. Το ντεμπούτο του πραγματοποιήθηκε στις 5 Μαΐου 1957, στον εντός έδρας αγώνα εναντίον της Γιουγκοσλαβίας (0-0), για τα προκριματικά του Μουντιάλ 1958.  

Οταν σταμάτησε το ποδόσφαιρο ακολούθησε καριέρα προπονητή. Αξια αναφοράς η παρουσία του στον πάγκο του Ολυμπιακού (1993-94) καθώς και στην Εθνική Ελλάδας (1994-1998), όταν διαδέχθηκε τον Αλκέτα Παναγούλια αμέσως μετά το Μουντιάλ 1994, με απολογισμό σε 34 αγώνες, 17 νίκες, 6 ισοπαλίες και 11 ήττες (τέρματα 56-32). Στη συνέχεια, ο Κώστας Πολυχρονίου ακολούθησε προπονητική καριέρα και πέραν του Ολυμπιακού, βρέθηκε στον πάγκο της ΑΕΛ, της Ρόδου, της Δόξας Δράμας, του Απόλλωνα Σμύρνης, του Λεβαδειακού, του Ιωνικού και του Πανηλειακού, ενώ ήταν και στην τεχνική ηγεσία της Εθνικής Ελλάδας.