Αναζήτηση
Η αμφιλεγόμενη διαιτητική απόφαση που έδωσε στη Ρεάλ Μαδρίτης την πρόκριση και συζητήθηκε σε όλη
Ιούνιος του 2007. Εποχή άφησε το non call του Πηλοΐδη σε ντέρμπι Παναθηναϊκού – Ολυμπιακού. Βλέπετε, το μαρκάρισμα του Διαμαντίδη στον Πεν ήταν αδιαμφισβήτητο φάουλ, αλλά (προφανώς) η λογική του αθλήματος υπαγορεύει να μην κρίνονται ματς στο τελευταίο δευτερόλεπτο από ένα σφύριγμα. Τι κι αν αποφασίστηκε ουσιαστικά το χρώμα ενός τίτλου; Είπαμε, μιλούσαμε για μπάσκετ. Στη Μαδρίτη, ωστόσο, είχαμε ποδόσφαιρο. Ακροτελεύτια φάση ενός σημαντικού ραντεβού; Και τι μ’ αυτό; Με γυμνό μάτι λες αμέσως «πέναλτι». Γιατί ο Μπενάτια ακουμπά άγαρμπα τον Βάθκεθ που ήταν έτοιμος να μπει με την μπάλα στα δίχτυα. Τα υπόλοιπα είναι Ιστορία. ‘Η μια ατελέσφορη προσπάθεια να ανοίξεις τα μάτια των Ιταλών που έμοιαζαν παραδομένα στη συννεφιά τους…
Ο κόσμος ήθελε να δει παράταση. Και πέναλτι. Ηθελε να περάσει η Γιουβέντους, που έκανε τη μεγάλη ανατροπή. Το ανεπανάληπτο 3-0 μέσα στο Μπερναμπέου. Ο Ολιβερ σφύριξε πέναλτι στο «ενενηνταφεύγα» και χάλασε την πιο ωραία ιστορία. Ηταν αυτός που έκρινε την πρόκριση με το σφύριγμά του. Οχι ο Ρονάλντο που ευστόχησε στο πέναλτι. Ηταν αυτός που στέρησε τη δυνατότητα στον Μάτζουκιτς να παίξει για άλλα τριάντα λεπτά ποδόσφαιρο. Να ξανασκοράρει και να δώσει την πρόκριση στη Γιουβέντους. Ο κόσμος ήθελε να δει τον Μπουφόν στα 41 του να βγάζει έξω τη Ρεάλ στα πέναλτι. Δυστυχώς όμως ήταν πέναλτι. Εστω κι αν ο Βάθκεθ έπεσε εύκολα όταν τον βρήκε ο Μπενάτια.
Αναμφίβολα η φάση του 93′ στο Μπερναμπέου θα συζητιέται μέχρι το τέλος της χρονιάς. Ισως και για τις επόμενες. Ενα μαρκάρισμα και μια πτώση που σηκώνουν κουβέντα και βεβαίως διαφορετικές απόψεις. Η δική μου είναι πως η εν λόγω απόφαση, που έκρινε έναν προημιτελικό, είναι μάλλον τραβηγμένη, με τον ρέφερι της αναμέτρησης να δείχνει… αποφασισμένος να καταλογίσει το πέναλτι με το που διακρίνει την επαφή. Καθορίζοντας έτσι την κατάληξη του ενός από τα τέσσερα μαγικά εισιτήρια για τα ημιτελικά, από μια φάση που στα δικά μου μάτια δεν εμπεριέχει κάποια παράβαση.
Ο άγγλος διαιτητής Μάικλ Ολιβερ έγινε στόχος των ιταλικών ΜΜΕ (και όχι μόνο), καθώς το πέναλτι που έδωσε στη Ρεάλ στο τρίτο λεπτό των καθυστερήσεων στέρησε από τη Γιουβέντους, που ήδη είχε πετύχει μία επική ανατροπή του σκορ του πρώτου αγώνα, τη δυνατότητα να διεκδικήσει την πρόκριση στην παράταση. Επαφή στο μαρκάρισμα του Μπενατία στον Λούκας Βάθκεθ υπάρχει, ωστόσο ο Ισπανός πέφτει πολύ εύκολα. Ο 33χρονος ρέφερι από το Ασινγκτον (μια πόλη στη Βορειοανατολική Αγγλία) έδειξε αμέσως πέναλτι και έδειχνε απόλυτα σίγουρος για την απόφασή του. Το ερώτημα είναι αν θα έπαιρνε την ίδια απόφαση και σε αγώνα της Πρέμιερ Λιγκ…
Δεδομένο 1ο: ύστερα από αλλεπάλληλα ριπλέι καταγράφονται διαφωνίες για το αν υπέπεσε σε παράβαση ο Μεντί Μπενατία ακόμη και στο σινάφι της διαιτησίας. Δεδομένο 2ο: υπάρχει σωματική επαφή, αλλά δεν μπορούμε να συμβουλευτούμε δυναμόμετρο. Δεδομένο 3ο: ο Μπενατία καταβάλλει προσπάθεια για να φτάσει στην μπάλα με το αριστερό πόδι. Δεδομένο 4ο: ο Λούκας Βάθκεθ είναι σε προφανή θέση για γκολ, αλλά δεν επιχειρεί να τελειώσει τη φάση σε πρώτο χρόνο. Καθυστερεί κοντρολάροντας με το στήθος στα όρια της μικρής περιοχής. Συμπέρασμα: Δεν πρέπει να καταδικάζεται μία ομάδα (Γιουβέντους) με ένα αμφιλεγόμενο πέναλτι στο 90+3′. Η Ρεάλ Μαδρίτης μπορούσε να ψάξει στην παράταση πιο πειστικό τρόπο για την πρόκριση.
Μου ζητήθηκε να απαντήσω με διακόσιες λέξεις αν ήταν πέναλτι αυτό που έδωσε στη Ρεάλ ο Μάικλ Ολιβερ την Τετάρτη: η απάντησή μου είναι διακόσιες φορές «ναι». Ο άτσαλος Μπενατιά έχει χάσει τον μικροκαμωμένο Λούκας Βάθκεθ που μετά την κεφαλιά-πάσα του Ρονάλτο είναι απέναντι από τον τερματοφύλακα. Επειδή δεν μπορεί να τον προλάβει, προσπαθεί να μην του επιτρέψει να παίξει με την μπάλα χρησιμοποιώντας το κορμί του. Η παρεμπόδιση αυτή είναι φάουλ. Το φάουλ εντός περιοχής είναι πέναλτι. Το αν βρισκόμαστε στο 90′ δεν έχει καμία σημασία –ή μάλλον έχει σημασία για όλους εμάς που θα θέλαμε να δούμε την παράταση ενός σπουδαίου ματς. Μόνο που η επιθυμία μας δεν μπορεί να ενδιαφέρει τον διαιτητή: αυτός απλά εφαρμόζει τον κανονισμό. Δείχνει τη βούλα αστραπιαία και δεν μιλάει με τους συνεργάτες του ψάχνοντας κάποιον να του φορτώσει την ευθύνη: την αναλαμβάνει ο ίδιος γιατί για αυτό βρίσκεται στο γήπεδο. Ομολογώ ότι τον χάρηκα.
Οπως χάρηκα και τον ιδιοκτήτη της Γιούβε Αντρέα Ανιέλι. Οταν του ζήτησαν να σχολιάσει τη φάση απάντησε ότι αυτά γίνονται στα παιχνίδια και δεν πρέπει κανείς να κατηγορήσει τον διαιτητή: έδωσε ό,τι είδε. Αλλοι μπουκάρουν με κουμπούρια…
ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΔΕΛΛΗΣ: Απέναντι θα το έδινε;
To είχα ακούσει κάποτε, και πραγματικά μοιάζει με μια άκρως ενδιαφέρουσα απόπειρα ορισμού. Τι είναι πέναλτι; Πέναλτι είναι να κερδίζει ο επιτιθέμενος ένα… δισ. ευρώ μένοντας όρθιος έπειτα από την επαφή με έναν αμυντικό και τελικά να πέφτει! Πέναλτι είναι η αυστηρότερη ποδοσφαιρική ποινή και δεν μπορεί να δίνεται ελαφρά τη καρδία, πόσω δε μάλλον όταν καταδικάζει μια ομάδα. Υπό αυτό το πρίσμα λοιπόν προφανώς και δεν υπάρχει πέναλτι στην περίφημη φάση του Μπερναμπέου, που έκρινε –στις καθυστερήσεις –ένα εισιτήριο για τους ημιτελικούς. Ο –θύτης –Μεντί Μπενατιά είναι 1,90 μ. και το θύμα Λούκας Βάθκεθ μόλις 1,73 μ. σε μια διαφορά με σημασία. Ο αμυντικός της Γιουβέντους ακουμπά με το χέρι του τον επιθετικό της Ρεάλ και εκείνος πέφτει δίνοντας την εντύπωση πως αυτή ήταν η πρώτη σκέψη του. Να πέσει και όχι να εκτελέσει. O διαιτητής είναι Αγγλος, άρα εκπρόσωπος μιας σχολής που δέχεται εξ ορισμού το physical παιχνίδι. Στην πραγματικότητα λοιπόν η απόφασή του να γίνει εκείνος ο πρωταγωνιστής του αγώνα, μοιάζει παράξενη. Θα είχε πολύ ενδιαφέρον να γνωρίζαμε τι θα είχε συμβεί αν η αντίστοιχη φάση γινόταν στο ίδιο χρονικό σημείο στην απέναντι περιοχή. Θα ήταν μια τέτοια παράβαση ικανή να δώσει το δικαίωμα στη Γιουβέντους να κάνει το ματς 4-0 και να προκριθεί με… bonus την κόκκινη κάρτα στον αντίπαλο πορτιέρο;
Είναι η φάση που έκανε μεγάλο ντόρο σε όλη την Ευρώπη και όχι άδικα, καθώς η απόφαση του Μάικ Ολιβερ να καταλογίσει πέναλτι έκρινε την υπόθεση της πρόκρισης. Η Ρεάλ Μαδρίτης είναι στα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Η Γιουβέντους είναι στο σπίτι της. Η άποψή μας, αναφορικά με το ερώτημα που απασχολεί από προχθές το βράδυ την παγκόσμια ποδοσφαιρική κοινότητα, είναι πως δεν υπάρχει πέναλτι. Ο Ολιβερ πήρε μια λανθασμένη απόφαση και χάρισε κατ’ αυτόν τον τρόπο το εισιτήριο στη Ρεάλ Μαδρίτης. Ο Μπενατία έκανε τάκλιν στον Λούκας Βάθκεθ στο ύψος της μικρής περιοχής και ήταν αυτό που έπρεπε να κάνει βλέποντας τον άσο της Ρεάλ Μαδρίτης έτοιμο να σκοράρει. Ενα δυνατό τάκλιν που δεν ξέφυγε όμως από τα όρια του επιτρεπτού. Δεν θα μπούμε στη διαδικασία συζήτησης για το αν έπρεπε ο διαιτητής να καταλογίσει πέναλτι στο τρίτο λεπτό των καθυστερήσεων. Αν υπάρχει πέναλτι είναι υποχρέωση του διαιτητή να σφυρίξει ακόμα και αν το παιχνίδι είναι στο 123′. Στην επίμαχη φάση της προχθεσινής αναμέτρησης δεν υπήρχε πέναλτι, αλλά αυτή είναι η δική μας άποψη. Και διαιτητής στο ματς ήταν ο Ολιβερ. Δυστυχώς για τη Γιουβέντους κι ευτυχώς για τη Ρεάλ Μαδρίτης.
Το γράμμα του νόμου είναι αμείλικτο, αλλά ακριβώς γι’ αυτό υπάρχει και το περίφημο πνεύμα του νόμου, το οποίο (οφείλουν να) γνωρίζουν οι διαιτητές.
Σύμφωνα με το οποίο ποτέ δεν θα έκρινε ένας άρχοντας του αγώνα την εξέλιξη και την πρόκριση ενός τέτοιου παιχνιδιού, στο συγκεκριμένο μάλιστα χρονικό σημείο, με μια απόφαση εάν δεν ήταν (110%) σίγουρος.
Το μαρκάρισμα του Μεχντί Μπενατιά στον Λούκας Βάθκεθ της Ρεάλ στοιχειοθετεί παράβαση, αφού υπάρχει (με άτσαλο τρόπο) επαφή έστω και οριακή.
Ολίγον πέναλτι δεν υπάρχει, άρα είναι παράβαση. Από εκεί και έπειτα ξεκινά όλο το υπόλοιπο… πακέτο που προαναφέραμε.
Η αμφισβήτηση, η διχογνωμία, αποτελούν το νερό στον μύλο της δημοτικότητας του ποδοσφαίρου. Ηταν και παραμένει το βασικό επιχείρημα όσων τάσσονται, ανάμεσά τους και ο υπογράφων, κατά της εισαγωγής της τεχνολογίας στο άθλημα. Ποιος θα συζητούσε σήμερα για την αμφισβητούμενη απόφαση του άγγλου διαιτητή Μάικλ Ολιβερ να σφυρίξει πέναλτι στη Ρεάλ Μαδρίτης αν η τεχνολογία είχε προλάβει να δώσει τη δική της απάντηση; Ο αγώνας του Μπερναμπέου θα έμοιαζε με καταπληκτικό σεξ χωρίς την κορύφωση, για να δανειστώ την ατάκα του Μπισέντ Λιζαραζού. Μια κορύφωση για την οποία φρόντισε να έρθει ο άγγλος ρέφερι με τη σφυρίχτρα του. Ηταν ή δεν ήταν πέναλτι; Αναμφισβήτητα ο παίκτης της Γιουβέντους έδωσε δικαίωμα. Το παραδέχεται ο ίδιος. «Τον ακούμπησα με τον μηρό». Το χρονικό σημείο που έγινε η φάση –στην εκπνοή –σε συνδυασμό με την απουσία της απόλυτης βεβαιότητας ότι υπήρξε παράβαση, γιατί ο αμυντικός χτυπά πρώτα την μπάλα και ο επιθετικός πέφτει σαν να τον χτυπά ηλεκτρικό ρεύμα, καθιστά ευάλωτη την αξιοπιστία του διαιτητή. Παρά ταύτα, κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει τον Ολιβερ ότι εφηύρε ένα πέναλτι, όπως έχει συμβεί πολλάκις στο παρελθόν. Για να θυμίσουμε τον ματωμένο τελικό του Χέιζελ και το πέναλτι-φάντασμα του Μπόνιεκ που χάρισε στη Γιουβέντους το πρώτο της τρόπαιο στην κορυφαία διοργάνωση.
