Αναζήτηση
Στάση αναμονής –τουλάχιστον έως την επόμενη Κυριακή, όταν και θα έχει εκλεγεί οριστικά αρχηγός –τηρούν στον ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να ξεδιπλώσουν τις σκέψεις τους για την Κεντροαριστερά. Στην Κουμουνδούρου επιχειρούν πάντως να δημιουργήσουν το δικό τους αφήγημα για τον χώρο, το οποίο βασίζεται στις αρχές της «σύγχρονης ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας», όπως λένε χαρακτηριστικά. Στόχος να τραβήξουν διαχωριστική γραμμή που αφήνει εκτός παιχνιδιού τη Δημοκρατική Συμπαράταξη και τον νέο, ενιαίο φορέα.
Αλλωστε, πριν ακόμη από τις γερμανικές εκλογές, εγκατέλειψαν το πρότυπο των Σοσιαλδημοκρατών του SPD ή ακόμη και τη γαλλική Αριστερά του Μελανσόν –ιδιαίτερα μετά τον πολιτικό «έρωτα» του Αλέξη Τσίπρα με τον Εμανουέλ Μακρόν –και αποφάνθηκαν πως μοντέλο αποτελεί, κατά τη δική τους οπτική, το βρετανικό Εργατικό Κόμμα του Τζέρεμι Κόρμπιν. Το οποίο –όπως πάντα λένε στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ –δεν έχει κάτι κοινό με τη Δημοκρατική Συμπαράταξη ή τους υποψήφιους αρχηγούς του νέου φορέα.
Κατ’ αυτόν τον τρόπο, στον ΣΥΡΙΖΑ επιχειρούν να επηρεάσουν το εκλογικό σώμα και να «μαζέψουν» τον κόσμο της Κεντροαριστεράς. Το ερώτημα, ωστόσο, είναι τι από όλα αυτά που πρεσβεύει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κοινό με την Κεντροαριστερά, ιδιαίτερα από τη στιγμή που η συζήτηση που αναπτύσσεται και στο εσωτερικό του αφορά την επιστροφή στις αριστερές ρίζες και την υλοποίηση της αριστερής ατζέντας. Βασικό τους επιχείρημα απέναντι στον υπό διαμόρφωση φορέα είναι ότι ταυτίζεται με τις νεοφιλελεύθερες επιλογές της ΝΔ και του Κυριάκου Μητσοτάκη και ότι γίνεται παρακολούθημά της.
Παρά τις φήμες, ωστόσο, ουδείς από τους υποψήφιους αρχηγούς έχει εκφραστεί ανοιχτά υπέρ της προσέγγισης με τη ΝΔ, ενώ το αντίθετο ενδεχόμενο είναι αλήθεια πως ταιριάζει περισσότερο με το πολιτικό DNA της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. Η Φώφη Γεννηματά, ωστόσο, ήταν ξεκάθαρη καθ’ όλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου ότι δεν τίθεται ζήτημα προσέγγισης, ούτε καν συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ. Αντίστοιχα, σφόδρα επικριτικοί για τον Τσίπρα και τις πολιτικές του ήταν και οι υπόλοιποι υποψήφιοι, με προεξάρχοντες τους Σταύρο Θεοδωράκη, Γιώργο Καμίνη, Νίκο Ανδρουλάκη και Γιάννη Μανιάτη.
Με δεδομένο λοιπόν ότι ο νέος φορέας φαίνεται να κλείνει την πόρτα στην Κουμουνδούρου, το ερώτημα είναι εάν η Κουμουνδούρου κρατά ανοιχτή πόρτα για τη Χαριλάου Τρικούπη. Η απάντηση περνά πρωτίστως μέσα από την απλή αναλογική. Τα σενάρια πως η κυβέρνηση θα επιχειρήσει να δώσει μια δεύτερη ευκαιρία στην Κεντροαριστερά, προκειμένου εκείνη να ψηφίσει τον εκλογικό νόμο και να συμπληρωθεί ο μαγικός αριθμός «200», ώστε η απλή αναλογική να εφαρμοστεί από τις επόμενες εκλογές, πυκνώνουν το τελευταίο διάστημα. Και σύμφωνα με όσα εκμυστηρεύονται στα «ΝΕΑ» κυβερνητικά στελέχη, ισχύουν απόλυτα.
Σε κάθε περίπτωση, ακόμη και αν το ιδιότυπο αυτό προσκλητήριο πέσει στο κενό και δεν καταργηθεί η απλή αναλογική από την επόμενη Βουλή, η εφαρμογή της προϋποθέτει πως για τον σχηματισμό κυβέρνησης θα είναι απαραίτητη η συμβολή της Κεντροαριστεράς. Είτε είναι δεύτερη είτε τρίτη δύναμη. Αντίστροφα, στο… αθεράπευτα αισιόδοξο σενάριο της πρωτιάς, θα πρέπει εκείνη να συμπράξει με ΝΔ ή ΣΥΡΙΖΑ ή και με τους δυο. Οπότε, ο κοινός βηματισμός με την Κουμουνδούρου σ’ αυτό το σενάριο μοιάζει μονόδρομος.
Οσο για το ερώτημα ποιον προκρίνουν για αρχηγό του νέου φορέα σε Μαξίμου και ΣΥΡΙΖΑ; Επισήμως, αυτό που λέγεται είναι ότι δεν υπάρχει προτίμηση. Ανεπισήμως, όμως, ήδη γίνονται ασκήσεις επί χάρτου. Θα προτιμούσαν έτσι ένα πρόσωπο που δεν θα αλλάξει συγκλονιστικά την πολιτική σε σχέση με τη Δημοκρατική Συμπαράταξη και ταυτόχρονα θα μπορούσε δυνητικά να συνεννοηθεί με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Η περιγραφή φαίνεται να προσεγγίζει αυτή της Φώφης Γεννηματά και να αποκλείει αυτές των Θεοδωράκη – Καμίνη και λιγότερο του Νίκου Ανδρουλάκη. Και τούτο διότι τόσο ο επικεφαλής του Ποταμιού όσο και ο δήμαρχος Αθηναίων διαθέτουν κεντρώο προφίλ, το οποίο κινείται πιο δεξιά στον πολιτικό χάρτη σε σχέση με αυτό των Γεννηματά – Ανδρουλάκη. Επιπλέον, εκφράζουν το εκσυγχρονιστικό και μεταρρυθμιστικό μπλοκ, το οποίο κρατά διακριτές αποστάσεις από το ΠΑΣΟΚ. Ετσι ερμηνεύονται και οι διαρκείς επιθέσεις Τσίπρα στον Κώστα Σημίτη και το περιβάλλον του.
Από την άλλη πλευρά, σε ό,τι αφορά τα εσωτερικά ζητήματα του φορέα της Κεντροαριστεράς, δεν θεωρείται τυχαίο ούτε το γεγονός ότι το περιβάλλον των εν λόγω υποψηφίων χρεώνει συχνά-πυκνά σε συνεργάτες της προέδρου του ΠΑΣΟΚ –παρά τις διαψεύσεις Γεννηματά –διαύλους επικοινωνίας με την Κουμουνδούρου. Ακόμη και τον Κώστα Λαλιώτη «επιστράτευσαν» κάποιοι στη φαντασία τους, ισχυριζόμενοι ότι είναι ο άνθρωπος που έχει ρίξει τις γέφυρες με τον ΣΥΡΙΖΑ. Θαμώνες της Χαριλάου Τρικούπη, όμως, παρατηρούν πως είναι άλλο να επικαλείσαι τον Ανδρέα Παπανδρέου, όπως κάνει το ιστορικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, και άλλο να τον καπηλεύεσαι, όπως επιχειρεί επανειλημμένα ο Αλέξης Τσίπρας…
