Η ομιλία του γάλλου προέδρου Μακρόν με φόντο την Ακρόπολη ήταν μια μεγάλη επιτυχία για τη χώρα μας και τον ίδιο. Σύμβολα και συμβολισμοί αιώνων αλλά και πιο σύγχρονα δέθηκαν αριστοτεχνικά και ταυτόχρονα ο Μακρόν φάνηκε ως ο ηγέτης της νέας αναγέννησης ή έστω ανοικοδόμησης της Ευρώπης. Υπάρχει ελπίδα ξανά. Ο Μακρόν είναι το μόνο αισιόδοξο πολιτικό γέννημα της κρίσης, ο μόνος που τόλμησε να υπερβεί τα πολιτικά τοτέμ του παρελθόντος και να μιλήσει (και να πράξει ως φαίνεται) για τα πολιτικά διακυβεύματα του 21ου αιώνα. Να μιλήσει για το τι χρειάζονται οι άνθρωποι αύριο, για να ζήσουν και να ευημερήσουν, ως πρόσωπα και ως πολίτες. Αύριο! Οχι τι ήθελαν πριν από… 30 χρόνια. Ο Μακρόν θα κριθεί βέβαια, αλλά και στη Γαλλία και στην Ευρώπη βάζει νέα ατζέντα.

Στην ομιλία του στην Πνύκα αναφέρθηκε (επιγραμματικά είναι αλήθεια) στις μεγάλες θεσμικές αλλαγές που χρειάζονται η ΕΕ και η ευρωζώνη για την εμβάθυνση της δημοκρατίας, την ευρωπαϊκή κυριαρχία και τον ευρωπαϊκό πολιτισμό ως συνεκτική ουσία της νέας Ευρώπης. Το επόμενο διάστημα και μετά τις γερμανικές εκλογές όλα θα γίνουν πιο σαφή και συγκεκριμένα και όχι μόνο από τη Γαλλία, αλλά από αρκετές χώρες που ήδη προετοιμάζονται.

Θα σταθώ σε δύο σημεία που πρέπει να λάβουμε πολύ σοβαρά υπόψη στις θέσεις μας ως χώρα, κατά την περίοδο της διαβούλευσης που λογικά θα ξεκινήσει το 2018:

1. Κανόνες! Είπε ο Μακρόν: «Θα επανέλθουμε σε κλίμα εμπιστοσύνης μέσω του πολιτισμού! Οχι μέσα από κανόνες. Πρέπει να είμαστε πιο φιλόδοξοι».

Η έλλειψη κανόνων είναι πάντα υπέρ των ισχυρών. Τίποτε δεν μπορεί να προχωρήσει χωρίς κοινούς κανόνες σε ένα τόσο σύνθετο πολυεθνικό σύνολο όπως η ΕΕ. Το ζητούμενο λοιπόν είναι πώς διαμορφώνονται και πώς τηρούνται απ’ όλους και για όλους, αυτοί οι κανόνες.

2. Γαλλογερμανικός άξονας: Είναι σημαντικό για την αλλαγή πολιτικής να υπάρχει συνεννόηση και σύμπνοια για το μέλλον της Ευρώπης μεταξύ των δύο μεγάλων και ισχυρών χωρών. Αλλά ας μην ξεχάσουμε ούτε στιγμή ότι το μοντέλο της ΕΕ είναι σαφές από την ίδρυσή της. Η λήψη αποφάσεων είναι το αποτέλεσμα θεσμικής συνεργασίας κρατών (ως ισότιμων οντοτήτων) και λαών (με βάση τον πληθυσμό τους κ.λπ.). Αυτή η ισορροπία αποτυπώνεται στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Αυτή η ισορροπία διαλύθηκε στα χρόνια της κρίσης λόγω του κυρίαρχου ρόλου των πιο ισχυρών χωρών και κυρίως της Γερμανίας.

Για τη δημοκρατία λοιπόν, την ευρωπαϊκή κυριαρχία προς όφελος των λαών μας και τον πολιτισμό, πρέπει κι εμείς να προετοιμαστούμε σοβαρά ως χώρα. Γιατί εξαίρετες οι αναφορές στο διαμέτρημα και τα επιτεύγματα του Περικλή, αλλά η σημερινή πολιτική ισχύς και η επιρροή των ηγετών της χώρας δεν είναι για…. συγκρίσεις.

Η Αννα Διαμαντοπούλου είναι πρόεδρος του Δικτύου για τη Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη

Τελευταία Νέα