Ο κόσμος που ζούμε δικαιούται να αποκαλείται πολιτισμένος; Μια τεχνολογική καινοτομία, το ταξίδι στο φεγγάρι, ένα καλό αυτοκίνητο ή οι ευκολίες που μας προσφέρονται στη διαβίωσή μας αρκούν για να θεωρούμαστε πολιτισμένοι;

Ο αμερικανός φιλόσοφος Γουίλ Ντιράν σε ένα σημείο του ενδεκάτομου έργου του «Παγκόσμιος Ιστορία του Πολιτισμού» γράφει: «Πολιτισμός είναι η επικράτηση του δικαίου πάνω στη δύναμη, της πειθούς στη βία, του διαλόγου στον μονόλογο, του πνεύματος στην ύλη».

Είκοσι μία λέξεις αποκαΐδια στο Χαν Σεϊχούν. Οκτώ δευτερόλεπτα μπορούν να συγκεντρωθούν οι Μιλένιουμς. Τόσο διαρκεί και το φλας της μνήμης μας στις σύγχρονες σφαγές.

Χθες ήταν τα χημικά αέρια και η εικόνα του τραγικού πατέρα που σφίγγει στην αγκαλιά του τα νεκρά δίδυμα. Την προηγουμένη ήταν ο μικρός Αϊλάν. Οι θηριωδίες της οργάνωσης του Ισλαμικού Κράτους που αποτελούν μέρος του δελτίου ειδήσεων: «Εκτός συνόρων, στο μεταξύ, σκοτώθηκαν τόσοι από το ISIS…». Και γίνονται ένας χυλός με εγκαίνια αυτοκινητοδρόμων που έπρεπε να είχαν παραδοθεί πριν από δεκαετίες, με διαμαρτυρίες στους δρόμους, με εκρήξεις βομβών στο μετρό. Ολα ένας αχταρμάς.

Πόσο πολιτισμένος είναι ένας κόσμος που αδιαφορεί για τη μεγαλύτερη ανθρωπιστική κρίση που έχει ξεσπάσει ποτέ στην Αφρική;

Περισσότεροι από είκοσι εκατομμύρια άνθρωποι λιμοκτονούν στην Υεμένη, στη Σομαλία, στο Νότιο Σουδάν, στη Νιγηρία.

Η UNICEF προειδοποιεί πως αν δεν κινηθούμε γρήγορα ίσως πεθάνουν από την πείνα 1,4 εκατομμύρια παιδιά αυτή τη χρονιά.

Και ο Τύπος, με πρωτοσέλιδα που μοιάζουν με πίνακες του Ντελακρουά σε μια επίδειξη καλλιτεχνικού οίστρου, αποθεώνει ταυτόχρονα την αύξηση του πλούτου των πλουσίων. Αλήθεια, όλοι αυτοί που συσσωρεύουν δισεκατομμύρια έχουν δει ποτέ τους παιδί να λιμοκτονεί; Αμφιβάλλω, γιατί ειδάλλως δεν θα μπορούσαν να κλείσουν τα μάτια ούτε στον θάνατό τους.