Ο ψητός σολοµός µε teriyaki, ψηµένος σωστά και γευστικότατος. Σε αντίθεση µε τον τόνο, ο οποίος ήταν πολύ καλύτερος πριν από µερικούς µήνες. Η αλήθεια είναι ότι οι συνδυασµοί όπως ήταν διατυπωµένοι στο µενού φάνταζαν άψογοι, αλλά στην εκτέλεση η κατάσταση ξέφευγε αρκετά. Αυτό που ήταν απαράδεκτα σκληρό ήταν το στήθος κοτόπουλου. Το µενού υπογράφει ο σεφ ο Αρης Καλλιπολίτης, που εκτιµώ ιδιαίτερα αλλά δεν ήταν εκεί.
Δοκίµασα τη σούπα µε αγκινάρα Ιερουσαλήµ και ταρτάρ γαρίδας και δάκρυσα από συγκίνηση. Τα αναδοµηµένα λαζάνια µε κρέµα τυριών είναι ένα από τα καλύτερα καινούργια πιάτα. Κλασική αξία αποτελεί το λαβράκι φρικασέ. Ζουµερό ψάρι, τραγανή πέτσα, χορταρικά και αρωµατικά σε ένα πιάτο µε τέλεια ισορροπία συνδυασµών και οξύτητας. Γλυκό επιλέγω µε κλειστά µάτια. Είναι όλα εξαιρετικά! O σεφ Δηµήτρης Σταµούδης µε προϋπηρεσία πέντε ετών στη Σπονδή έχει ανεβάσει τον γευστικό πήχη της περιοχής και εντείνει τον ανταγωνισµό τα τελευταία δύο χρόνια.
Δοκίµασα το γιαπωνέζικο ψωµάκι ατµού (bao) µε καβούρι µε µαλακό κέλυφος και µου θύµισε, ίσως και σε καλύτερη εκδοχή, αυτό του David Chang στο Momofuku της Νέας Υόρκης. Το λαβράκι σεβίτσε µε σαλάτα φινόκιο και την τραγανή πέτσα από το ψάρι είναι από τα πιο σηµαντικά πιάτα της κουζίνας. Από κρέας λάτρεψα τα τρυφερά από µέσα και τραγανά απέξω spear ribs που είναι αλειµµένα µε το απόλυτο sticky γλάσο. H ταλιάτα µε µίσο (πάστα από φασόλια) ήταν τέλεια ψηµένη, αλλά όχι στις γεύσεις µου.