Ηταν νέα παιδιά. Και ποιος δεν θέλει να δίνει ευκαιρίες στα νέα παιδιά; Ο Δημήτρης Κοντομηνάς θα μπορούσε να μιλάει μόνο για τον εαυτό του. Αλλά με όσα του αποδίδουν ότι είπε χθες στους επιτελείς του Alpha φαίνεται ότι περιέγραψε ένα κοινό σύμπτωμα.

Τα «παιδιά» του ΣΥΡΙΖΑ που ο Κοντομηνάς μετανιώνει τώρα που «βοήθησε» δεν ήταν πάντα σε πόλεμο με τα «συστημικά» media. Κάθε άλλο. Δεν χρειάζεται να ψάξει κανείς στο παρασκήνιο. Αρκεί να θυμηθεί ποιον έβλεπε και ποιον άκουγε στα κανάλια που αντιδρούν τώρα σαν κεραυνοβολημένα.

Η στήριξη προς τον ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν μόνο προϊόν διευθετήσεων κορυφής. Δεν ήταν μόνο κεντρική γραμμή, όπως του Κοντομηνά, που μπορεί να πίστεψε ότι είχε λόγους να εκδικηθεί την προηγούμενη κυβέρνηση, ενοχοποιώντας την για τις περιπέτειές του. Ηταν σε πολλές περιπτώσεις αποτέλεσμα και του αυτοματισμού της τηλεόρασης που όφειλε πάντα να πηγαίνει με το ρεύμα προκειμένου να μείνει εμπορική. Ακόμη και τα media που ήταν στοχοποιημένα ως μνημονιακά γίνονταν έτσι αγωγός της αντιμνημονιακής αγανάκτησης που έφερε τον ΣΥΡΙΖΑ στα πράγματα.

Το να πει κανείς ότι στον Κοντομηνά δεν αρέσει να μένει στη σκιά είναι μάλλον ευφημισμός για έναν καναλάρχη που προσφάτως βγήκε στον αέρα για να «διορθώσει» τους δημοσιογράφους του. Εκείνη η τηλεφωνική του παρέμβαση ήταν απλώς η πιο ηχηρή απόδειξη των αντανακλαστικών του. Της ετοιμότητάς του να θυσιάσει, όταν χρειάζεται, τα Μέσα υπέρ του σκοπού. Να θυσιάσει τα προσχήματα νυφαλιότητας υπέρ της πολιτικής σκοπιμότητας.

Η υπόθεση του Βατοπεδίου δεν είναι άλλωστε και τόσο παλιά. Παραμένει ένα μεθοδολογικό πρότυπο για το πώς μπορεί ένας σταθμός να γίνει μονοθεματικός και θανάσιμα τοξικός για μια κυβέρνηση. Ετσι και τώρα, από την πρώτη ώρα, ο σταθμός του Κοντομηνά τέθηκε σε αντικυβερνητικό συναγερμό. Σε διάταξη μάχης στην οποία στοιχίστηκε ακόμη και η δημοσιογράφος που μέχρι χθες ήταν στρατευμένη στη συριζαϊκή καμπάνια λαϊκής διαφώτισης υπέρ του νόμου Παππά.

Θα ήταν βέβαια βιαστικό να προδικάσει κανείς ότι το Blitzkrieg του Κοντομηνά θα συνεχιστεί μέχρις εσχάτων. Ο πόλεμος κοστίζει. Ενώ η συνθηκολόγηση, με τη μορφή του συνεταιρισμού με κάποιον από τους αδειούχους, φαίνεται να συμφέρει. Οι παλαιοί μπορεί να μείνουν στα πράγματα συμμαχώντας με τους νέους, που εκτός από το κόστος της άδειας θα πρέπει να επωμιστούν και το κόστος της υποδομής. Οτι τα υλικά προς συγχώνευση μοιάζουν τώρα πολιτικώς ετερόκλητα είναι μάλλον λεπτομέρεια.

Εκείνο που δεν είναι λεπτομέρεια είναι ότι, ακόμη και οι κερδισμένοι της δημοπρασίας, δείχνουν επίγνωση πως το ολιγοπωλιακό προνόμιο που αγόρασαν τελεί υπό δικαστική αίρεση. Κανείς δεν έχει χάσει και κανείς δεν έχει κερδίσει ακόμη. Η χειρουργική της κυβέρνησης στα ραδιοτηλεοπτικά εξαντλήθηκε στην τομή. Κι έχει αφήσει ανοιχτό τον ασθενή.

Τελευταία Νέα