Αναζήτηση
Κάθε καλοκαίρι, σχεδόν εθιμοτυπικά, μια απόδειξη από ξαπλώστρα στη Μύκονο ή ο τιμοκατάλογος από το χλιδάτο εστιατόριο Nammos της Ψαρρούς γλιστράει στη δημόσια σφαίρα και το νησί γνωρίζει την κατακραυγή.
Κήνσορες και θεράποντες της «κοσμικής ασυδοσίας» δεν είναι μόνο οι παραδοσιακοί πολέμιοι του καπιταλισμού αλλά και οι υπερασπιστές της ελεύθερης αγοράς και του ανταγωνισμού. Αυτοί οι δεύτεροι, που δεν σηκώνουν μύγα στο ορθολογικό σπαθί τους, όχι τυχαία δεν ασκούν κριτική στο μυκονιάτικο μοντέλο τουρισμού αλλά σε πλευρές του οικοδομήματός του. Για παράδειγμα, δεν θα τους ακούσετε να μιλούν για την κατάληψη του δημόσιου χώρου ή τη βίαιη λεηλασία των παραλιών (αυτό ναι, είναι κάτι μελανό για το νησί και τα νησιά μας) αλλά μόνο για τιμές, facilities, κόστος σαμπάνιας ή και εισιτήριο συναυλιών στο εν λόγω «Πριγκιπάτο».
Λες και η Μύκονος είναι σάκος του μποξ για τους δημοσιολόγους και πληρώνει κάθε χρόνο τα σπασμένα μιας ξεχαρβαλωμένης αγοραστικής δύναμης και ενός λεηλατημένου από φόρους μέσου πορτοφολιού. Λες και η Μύκονος –που πιστέψτε με αυτές τις ημέρες έχει μόνιμα εγκατεστημένο κλιμάκιο του ΣΔΟΕ –πληρώνει τα σπασμένα ενός ανύπαρκτου κεντρικού σχεδιασμού για μια όσο γίνεται φτηνή παροχή διακοπών για ανέργους και μισθωτούς. Πληρώνει τα σπασμένα γενικότερα, θα έλεγα, μιας διαλυμένης οικονομίας. Φέτος, μάλιστα η κατάσταση εντείνεται αφού ένας στους τέσσερις Ελληνες έχει αποφασίσει να μην πάει καθόλου διακοπές ενώ όσοι τις πραγματοποιήσουν θα είναι φειδωλοί σε δαπάνες και διάρκεια διαμονής, αποζητώντας προσφορές διακοπών ή διαμονή σε φιλικά σπίτια. Αυτό καταδεικνύει η πιο πρόσφατη έρευνα της PayPal και της GfK. Συγκεκριμένα, ποσοστό 24% των Ελλήνων επιλέγουν να μην κάνουν διακοπές, όπως διαβάζω στο «Βήμα» (18 Ιουλίου).
Ετσι, για πολλούς συνανθρώπους μας μοιάζει εξοργιστικό να πληρώνεις 50 ευρώ για ξαπλώστρα, την ίδια στιγμή όμως που στον μεγεθυντικό φακό του θυμού δεν προσμετρούνται μερικά ακόμη πράγματα. Κατ’ αρχάς, πως το καθεστώς της πανάκριβης ξαπλώστρας δεν είναι γενικευμένο αλλά καταγράφεται σε συγκεκριμένες παραλίες και για συγκεκριμένες υπηρεσίες. Ακόμη και στη Μύκονο υπάρχουν παραλίες που μπορείς απλώς να απλώσεις την πετσέτα σου. Επίσης πως κάθε χώρα του Νότου έχει μια ζώνη υψηλών τουριστικών παροχών. Ο μέσος Ιταλός ξέρει για παράδειγμα πως πολύ δύσκολα θα κάνει διακοπές στο Πορτοφίνο. Στην επικράτεια του καπιταλισμού, υπάρχουν ζώνες προσφοράς και ζήτησης. Φαντάζομαι το ξέρουν καλά όσοι υπερασπίζονται την ελεύθερη αγορά. Προτού λοιπόν εθιμοτυπικά θυμώσουν διάφοροι με τα πάρτι και τις ξαπλώστρες στην Ψαρρού, καλό θα ήταν να θυμώσουν με τον καπιταλισμό και το πλαίσιο ζωής και αγοράς που ενθαρρύνει ή επιτρέπει.
