Ο Γιάννης Τσαρούχης συνήθιζε να επαναλαμβάνει στις συντροφιές του κάτι που το λογαριάζαμε ως ένα ακόμη εντυπωσιακό ευφυολόγημά του, ότι «όλες οι ηδονές είναι ίδιες από αρχαιοτάτων χρόνων, μόνο μία είναι σύγχρονη, η ηδονή της ταχύτητας». Χρειάστηκε να περάσουν 27 χρόνια από τον θάνατό του –πέθανε σαν αύριο, στις 19 Ιουλίου 1989 –για να διαπιστώσουμε πόσο επίκαιρος εξακολουθεί να παραμένει με κάθε τι που είπε και έγραψε. Αφού δεν αποκλείεται να είναι το ευφυολόγημά του αυτό που μας έκανε να σκεφτούμε πόσο απλός και εύκολα εξιχνιάσιμος είναι ο σύγχρονος κόσμος ενώ τον φανταζόμαστε περίπλοκο και σύνθετο.

Ολοι θα έχουμε προσέξει το αηδιαστικό θέαμα ανθρώπων –ανδρών και γυναικών –που μιλάνε στα κινητά τους ενώ οδηγούν, μ’ ένα ύφος τόσο πολυάσχολο, σαν να έχουν επωμιστεί τα προβλήματα της χώρας, αν και είναι σίγουρο ότι μιλάνε για ρούχα, γκομενιλίκια ή ποδόσφαιρο –όπως ακριβώς στις καφετέριες. Είναι παρατηρημένο ότι τα πράγματα που δεν επείγουν γίνονται ακόμη απολαυστικότερα όταν τα διεξέρχεσαι μόνος σου, απομονωμένος, όπως είσαι μέσα στο αυτοκίνητο. Αν και ανήκουν όλοι τους σε μια μάζα αυτό δεν τους εμποδίζει, αφού οδηγούν αυτοκίνητο, καθορίζουν δηλαδή τον τρόπο της κυκλοφορίας τους, ενώ παράλληλα μιλούν στο κινητό, που σημαίνει ότι έχουν κατακτήσει έναν σύγχρονο τρόπο επικοινωνίας να αισθάνονται ότι συνιστούν εξέχουσες προσωπικότητες. Οταν αρκεί ένα δίωρο σ’ ένα ακριβό εστιατόριο για να νιώσουν ότι έχουν καταξιωθεί κοινωνικά, είναι δυνατόν ένα αυτοκίνητο κι ένα κινητό που τα έχουν διαρκώς κοντά τους να μην έχουν επιδράσει στον χαρακτήρα τους και να μην τους τοποθετούν στο ίδιο επίπεδο με όσους συμβαίνει να θαυμάζουν σε τηλεοράσεις και κοσμικά έντυπα; Ακόμη κι αν θα υπήρχε η παραμικρή αμφιβολία θα έφτανε να παρατηρήσεις το ύφος τους ενώ οδηγούν μιλώντας στο κινητό για να καταλάβεις ότι αισθάνονται σχεδόν σαν κοσμοκράτορες. Χωρίς κανείς τους να υπολογίζει ότι αν, ο μη γένοιτο, συμβεί ένα ατύχημα και να είναι μάλιστα θανατηφόρο, η εξέχουσα προσωπικότητά δεν υπάρχει πια παρά σαν το στατιστικό στοιχείο μιας έρευνας που αναφέρει πόσοι τραυματίστηκαν ενώ οδηγούσαν μιλώντας στο κινητό ή πόσοι έχασαν, αλίμονο, τη ζωή τους κάνοντας το ίδιο ακριβώς πράγμα.