Δραπέτες

Η τακτική της κυβέρνησης να ψαρεύει σε θολά νερά ή να σχεδιάζει στο γόνατο και ό,τι βγει είναι πια γνωστή και όποιος την αγνοεί δεν μπορεί να έχει άλλοθι. Στους 18 μήνες που κυβερνούν, με όλες τις παραλλαγές τους, δεν έχουν μεταβάλει τη συμπεριφορά μόνο στη συνεχή ψευδολογία επί παντός. Βεβαίως, κάθε φορά που πιάνονται στα πράσα πουλάνε τρέλα και παριστάνουν τους έκπληκτους. Με αυτό τον τρόπο κερδίζουν χρόνο, εκβιάζουν ενίοτε αναγκαστική στήριξη από την αντιπολίτευση όταν η χώρα απειλείται με όλεθρο και μετά κουνάνε και το δάχτυλο. Το πόσες φορές έχουν προβοκάρει αρχηγούς κομμάτων της αντιπολίτευσης δεν έχει προηγούμενο και ξεπερνά κάθε ηθική όταν άλλα λένε σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις και άλλα αφήνει να διαρρεύσουν το Μαξίμου.

Με όλα αυτά έχει πλέον καταστεί κοινή πεποίθηση ότι το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η διατήρηση της εξουσίας ως απόλυτος αυτοσκοπός αφού δεν διστάζουν να υπακούουν σε οιαδήποτε πολιτική.

Εσχάτως αυτή η κουτοπόνηρη πολιτική έχει προσλάβει επικίνδυνα χαρακτηριστικά καθώς πολλές επιλογές κινούνται στα όρια της εκτροπής. Από την ολοκληρωτική λογική στα ραδιοτηλεοπτικά και τον απηνή διωγμό κάθε ελεύθερης έκφρασης που χρίζουν «αντίπαλο» έως τον εκλογικό νόμο δείχνουν τις προθέσεις τους. Προσπαθούν να συντηρήσουν την ψευδαίσθηση της πολιτικής κυριαρχίας καθώς βλέπουν το έδαφος να φεύγει κάτω από τα πόδια τους ως αποτέλεσμα της ανερμάτιστης δράσης τους στο κράτος. Εκεί όμως που το παιχνίδι ξεφεύγει είναι με το Σύνταγμα, καθώς πρόκειται για απόπειρα μεταβολής του πολιτεύματος για μικροκομματικούς στόχους, που όμως θίγουν τον πυρήνα του δημοκρατικού κεκτημένου μιας δυτικής χώρας. Ο σχεδιασμός τους για προσφυγή σε δημοψήφισμα ώστε δήθεν να έχουν λαϊκή έγκριση για τις συνταγματικές αλλαγές συνιστά εκτροπή πρώτου μεγέθους, ασχέτως αν θα γίνει για δήθεν συμβουλευτικούς λόγους. Το ίδιο ισχύει ώς έναν βαθμό και για τη συζήτηση περί της άμεσης εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας από τους πολίτες. Δεν είναι δυνατόν το Σύνταγμα να αξιοποιηθεί για να δραπετεύσει ο ΣΥΡΙΖΑ από τα αδιέξοδα που δημιούργησε με την πολιτική του.

Για όλα αυτά όμως έχει ρόλο και ευθύνες σύσσωμη η αντιπολίτευση που, ανεξαρτήτως των αντιθέσεων, οφείλει να υπερασπιστεί τα θεμελιώδη, τα οποία δυστυχώς κινδυνεύουν από μια ολοκληρωτική λογική αδίστακτων τυχοδιωκτών.