Στις τηλεοπτικές «ευταξίες» συχνά εμπλέκεται έμμεσα ή άμεσα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Για παράδειγμα, ο Νόμος 3310 περί βασικού μετόχου της Νέας Δημοκρατίας το 2005. Μεταξύ άλλων, όριζε τον βασικό μέτοχο (φυσικό και νομικό πρόσωπο) και ζητούσε την ονομαστικοποίηση των μετοχών μέχρι τελευταίου φυσικού προσώπου των κοινοτικών εταιρειών που συμμετείχαν σε MME. Στόχος ήταν μην μπορούν οι μέτοχοι των ΜME να είναι παράλληλα και εργολήπτες του Δημοσίου. Το νομοσχέδιο είχε προκαλέσει εκτός από τα πυρά της αντιπολίτευσης, τον σκεπτικισμό του επιχειρηματικού κόσμου.

Εκ των υστέρων αποδεικνύεται ότι οι πιο σοβαρές κριτικές ήταν εκείνες που αναφέρονταν στη συμβατότητά του με το κοινοτικό Δίκαιο. Η επιστολή του τότε επιτρόπου Τσαρλς ΜακKρίβι, που και αυτή αμφισβητήθηκε, ανέφερε ότι η κυβέρνηση ψήφισε έναν νόμο που «δεν επέλυε τα προβλήματα που είχαν επισημάνει οι υπηρεσίες», ζητώντας ταυτόχρονα την αναστολή του νόμου.

Η νέα αδειοδότηση πάλι εμπλέκει, ηθελημένα ή όχι, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Η πολυσέλιδη επιστολή που απέστειλε ο επίτροπος Γκιούντερ Ετινγκερ στην κυβέρνηση ερμηνεύτηκε, ως είθισται, διαφορετικά. Οι τηλεοπτικοί σταθμοί θεωρούν ότι η Επιτροπή διαφωνεί εμφανώς με την κυβέρνηση. Για την κυβέρνηση δεν έχει σχέση με την αδειοδότηση των καναλιών. Παράξενο, αλλά έτσι ακριβώς άρχισαν οι «αναγνώσεις» με τον βασικό μέτοχο.

Τελευταία Νέα