Η ήττα (2-0) από την Ιταλία στην πρεμιέρα και το υποτονικό ξεκίνημα του Βελγίου έδωσε την εντύπωση ότι οι Κόκκινοι Διάβολοι πήγαν στο Euro της Γαλλίας για να αποτύχουν. Οπως έκαναν άλλωστε το 1984 και το 2000, τις μοναδικές παρουσίες τους σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, μετά τη συμμετοχή τους στον τελικό του 1980 στη Ρώμη όπου ηττήθηκαν 2-1 από τη Γερμανία. Το χαστούκι από τη Σκουάντρα Ατζούρα αφύπνισε τον κόουτς Μαρκ Βίλμοτς και τους (υπερ)ταλαντούχους ποδοσφαιριστές του, οι οποίοι στη συνέχεια έγιναν πιο κυνικοί, πιο αποτελεσματικοί, πιο «θανατηφόροι». Με εκτελεστή τον Τόμπι Αλντερβέιρελντ, έναν εξαιρετικό αμυντικό που όμως δεν ξέρει να σκοράρει (έχοντας όλα κι όλα δύο τέρματα σε 59 διεθνείς συμμετοχές), πήραν προβάδισμα μόλις στο 10′ και καθάρισαν την πρόκριση με τρία γκολ του νεοεισελθόντος Μισί Μπατσουαγί στο 78′, του αρχηγού και σουπερστάρ της ομάδας Εντεν Αζάρ στο 80′ και του δαιμόνιου Γιανίκ Καράσκο στο 90′. Το εμφατικό 4-0 επί της Ουγγαρίας, το ραντεβού στην οκτάδα με την πρωτάρα και άπειρη Ουαλία την ερχόμενη Παρασκευή και η προοπτική συμμετοχής στον ημιτελικό με μία εκ των Πορτογαλίας ή Πολωνίας, δίνουν το δικαίωμα στην πιο ταλαντούχο βελγική γενιά των τελευταίων 30 ετών να ονειρεύεται τον τελικό της 10ης Ιουλίου.

Τη σοβαρή και μαχητική Ουγγαρία που λύγισε στο φινάλε θα τη θυμόμαστε ως το αουτσάιντερ που πήγε στη Γαλλία για… τουρισμό, αλλά λίγο έλειψε να αποκλείσει την Πορτογαλία του Κριστιάνο Ρονάλντο, και ως την ομάδα που έφερε στο Euro τον 40χρονο Γκαμπόρ Κίραλι, τον περιβόητο γκολκίπερ με τη φόρμα-πιτζάμα, τον γηραιότερο παίκτη που έπαιξε ποτέ σε τελική φάση Euro

Τελευταία Νέα