Αναζήτηση
Δεν μπορώ να πω ότι οι Βρετανοί είναι οι πιο βολικοί και συμπαθείς εταίροι στην Ευρωπαϊκή Ενωση.
Υπερβολικά ατλαντιστές, λίγο ψωροπερήφανοι λόγω παρελθούσης αυτοκρατορικής ισχύος, ξεροκέφαλοι συνήθως, αυτάρκεις στην υπεροψία τους, εκκεντρικοί στις πολιτικές επιλογές τους.
Τι να πεις για μια χώρα της οποίας οι δύο σημαντικότεροι πρωθυπουργοί της τελευταίας πεντηκoνταετίας, η Μάργκαρετ Θάτσερ και ο Τόνι Μπλερ, θαύμαζαν η μία τον Ρίγκαν και ο άλλος τον Μπους Τζούνιορ!
Για να μην ξεχνιόμαστε όμως, στους Αγγλους χρωστάμε και μερικές χάρες. Από τον Μπάιρον έως τον Λόιδ Τζορτζ και τον τεράστιο Ουίνστον. Από το Ναυαρίνο και το Ελ Αλαμέιν έως τον Δεκέμβρη του ’44.
Από την άλλη πλευρά, ούτε η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι η Ευρώπη των ονείρων μας.
Ποιος σοβαρός άνθρωπος θα μπορούσε να ονειρευθεί τη συμμετοχή του σε μια ένωση κρατών ή μια Ομοσπονδία η οποία έχει πρόεδρο της Επιτροπής τον Γιούνκερ και πρόεδρο του Κοινοβουλίου τον Σουλτς.
Αυτοί οι άνθρωποι (όχι προσωπικά αλλά ως είδος πολιτικών) έχουν μετατρέψει το νταραβέρι σε πολιτική, τον κυνισμό σε ρεαλισμό και περιφέρονται παρέχοντας πολιτικές οδηγίες σε κυβέρνηση και αντιπολίτευση –αν και μη ερωτώμενοι, όπως ο Γιούνκερ προχθές.
Αντιθέτως όταν τον ρώτησαν γιατί αυτά που έλεγε πέρυσι για το δημοψήφισμα στην Ελλάδα δεν τα λέει τώρα με το δημοψήφισμα στο Ηνωμένο Βασίλειο απάντησε (περίπου) ότι «τώρα δεν με παίρνει να πω το παραμικρό!» –πέρυσι τον έπαιρνε…
Ευρωπαίος να σου πετύχει!
Φιλάει τον «Αλέξη». Φιλάει τη Μέρκελ. Αύριο με την ίδια ευκολία θα φιλήσει τον Podemos, τον Μπόρις Τζόνσον ή τη Λεπέν. Με όλους και με όλα. Παντός καιρού.
Αυτή λοιπόν είναι η Βρετανία. Αυτή είναι και η Ευρωπαϊκή Ενωση. Χωρίς ψευδαισθήσεις.
Με άλλα λόγια, δεν είμαστε ερωτευμένοι. Δεν υπάρχει ειδύλλιο. Δεν μας γουστάρουν ιδιαίτερα. Ούτε τους πηγαίνουμε πολύ –πλην Σκωτσέζων, Ουαλών, Βορειοϊρλανδών και «Will Grigg’s on fire» που είναι συνήθως λεβεντιές και πίνουν τις κάλτσες τους…
Είναι ενδεχομένως ένας γάμος λογικής ή μόνο συμφέροντος. Του οποίου όμως το διαζύγιο θα είναι καταστροφικό.
Διότι αν αρχίσει να ξηλώνεται το πουλόβερ, στο τέλος μένεις ξεβράκωτος. Κι αν αρχίσει να διαλύεται η Ευρώπη, δεν βάζω κανένα στοίχημα πού και με ποιους θα καταλήξει τελικά η Ελλάδα.
Ο,τι κι αν μας διαβεβαιώνει ο Γιούνκερ –πριν πάει στους άλλους να πει τα αντίθετα.
Fingers crossed, λοιπόν, μη γίνει σήμερα καμιά στραβή στην Αλβιώνα και τρέχουμε.
