Κάθε φορά που μια κυβέρνηση πιέζεται από τις εξελίξεις και αναζητά τρόπο να αλλάξει ατζέντα καταφεύγει στα λεγόμενα θεσμικά. Πρόκειται για τη συνήθη οδό διαφυγής από τα δυσμενή και δυσάρεστα σε κάτι γενικώς συμπαθητικό, κάπως αόριστο και πάντως μάλλον αδιάφορο για τους πολίτες. Το γεγονός όμως ότι αυτού του είδους τα θέματα δεν ενοχλούν, προσδίδει ένα κάποιο άλλοθι και πάντως δίνει χρόνο ή έστω την ψευδαίσθηση στην κυβέρνηση να αποσύρει από τον δημόσιο διάλογο τη συζήτηση για τα φλέγοντα που της κοστίζουν ακριβά.

Τα ίδια κάνει και η σημερινή πλειοψηφία με τη διαφορά ότι δείχνει την αγωνία της και με την ασχετοσύνη που χαρακτηρίζει γενικώς τα στελέχη της κινήθηκαν κάπως άγαρμπα, προκαλώντας ήδη τουλάχιστον την καχυποψία των άλλων κομμάτων.

Πέρα από την αστειότητα με τα δημοψηφίσματα για το Σύνταγμα που εν γνώσει τους το έριξαν στην πολιτική αγορά για να καεί, στήνουν μια «φάκα» με τον εκλογικό νόμο. Είναι προφανές ότι στα κόμματα της αντιπολίτευσης αντελήφθησαν εγκαίρως την παγίδα. Γι’ αυτό και αναμένεται ότι θα λάβουν τα μέτρα τους όταν έλθει η κατάλληλη στιγμή να πάρουν θέση επί συγκεκριμένου σχεδίου και όχι επί διακηρύξεων που θολώνουν το τοπίο. Η αντιπολίτευση ασφαλώς δεν είναι ούτε ενιαία ούτε αδιαίρετη, αλλά το κάθε κόμμα για λογαριασμό του θα πάρει θέση κυρίως με βάση το ένστικτο αυτοσυντήρησης και δεν θα πέσει εύκολα θύμα των κυβερνητικών σχεδιασμών. Για τη ΝΔ τα πράγματα είναι μάλλον εύκολα, καθώς από τη στιγμή που ζητά εκλογές δεν έχει κανένα λόγο να συμφωνήσει σε οτιδήποτε με την κυβέρνηση. Πολύ περισσότερο δεν μπορεί να συναινέσει σε ένα τόσο σημαντικό θέμα που σκοπό έχει να της κάνει δυσκολότερη την προοπτική εξουσίας. Για το ΠΑΣΟΚ και Το Ποτάμι υπάρχουν παλιότερες δηλώσεις που ώς έναν βαθμό τους δυσκολεύουν, αλλά θα έχουν πολλές ευκαιρίες να αποδοκιμάσουν τα παίγνια, ενώ για το ΚΚΕ και την Ενωση Κεντρώων τα πράγματα είναι απλά καθώς υποστηρίζουν μόνον την απλή και λεγομένη άδολη αναλογική. Συνεπώς η προσδοκία του Μαξίμου για έναν εκλογικό νόμο που θα εφαρμοστεί από τις επόμενες εκλογές θα παραμείνει απλώς προσδοκία.