Στο τραπέζι των συνεδριάσεων μιας λιτής κι απέριττης αίθουσας συσκέψεων, όπου δεσπόζει η ασπρόμαυρη φωτογραφία του ανυπότακτου καπετάνιου Αρη Βελουχιώτη, έχουν τοποθετηθεί μια τετράγωνη τούρτα, δυο μπουκάλες αφρώδους παρασκευάσματος με αλκοόλ που αν μπορούσε να ωριμάσει θα ήθελε να γίνει σαμπάνια και μια γλάστρα. Ο φωτογραφικός φακός παρουσίασε και λεπτομέρεια της νεκρής αυτής φύσης, τη διακόσμηση της τούρτας –που όλη κι όλη ήταν, με ζάχαρη γραμμένη, μια τετράστιχη μαντινάδα: «Ο Πρωτοκαπετάνιος μας / απ’ τα Σφακιά τση Κρήτης / το άδικο θα πολεμά / και εκατοχρονίτης».

Η τρίτη εικόνα δεν ήταν νεκρή φύση. Εμφανιζόταν ο πολεμιστής του αδίκου πρωτοκαπετάνιος, ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας Παύλος Πολάκης, να φυσάει τα κεριά, μπροστά στο αυστηρό βλέμμα του Αρη, ενώ γύρω του διάφοροι αγραβάτωτοι και κάτι κυρίες ψάλλουν –προφανώς το «χάπι μπέρθντεϊ του γιου».

Για ποιον λόγο, άραγε, να δώσει αυτές τις εικόνες στη δημοσιότητα ο ιδιότυπος υπουργός; Για να επιδείξει τον Αρη στην αίθουσα των τροπαίων, προκειμένου να δηλώσει την ιδεολογική καταγωγή του καθαρά και ξάστερα και να υποσχεθεί απελευθέρωση από «τα Μνημόνια και την επιτροπεία κόντρα στη διαπλοκή»;

Οσο μεγάλο εικόνισμα του Αρη κι αν κρεμάσει, ο Παύλος Πολάκης δεν μπορεί να κρύψει αυτό που πραγματικά είναι: βουλευτής που υπέγραψε το τρίτο Μνημόνιο, ενώ άλλα έλεγε ότι θέλει κι άλλα υποσχόταν. Ο Αρης, στον οποίο παραπέμπει, μπορεί να συναντιέται ιδεολογικά μαζί του στην τρισχιλιετή εθνικοφροσύνη και στον αγώνα εναντίον των κακών ξένων, των ντόπιων συνεργατών τους, και υπέρ ενός κάποιου επαναστατικού παραδείσου.

Ωστόσο, ο Βελουχιώτης «άγιασε» επειδή επέλεξε τη θυσία. Δεν συμμορφώθηκε με τη Βάρκιζα, πήρε τα όπλα, έδωσε ραντεβού στα γουναράδικα. Ενώ ο κ. Πολάκης, όση λεβέντικη μπρουταλιτέ κι αν επιστρατεύσει, στην πραγματικότητα είναι διαχειριστής μιας εξουσίας ελέω του τρίτου Μνημονίου, που και ο ίδιος συνυπέγραψε. Ενας Αρης με παντούφλες, τσιγάρο, άντε και ένα φραπέ στο κυλικείο.