Πρόκειται ασφαλώς για πρωτόλειο ζήτημα μιας ναΐφ ποδοσφαιρικής σκέψης που βρίσκει πρόσφορο έδαφος για να αναπτυχθεί.

Ενας ερεθισμός των ενστίκτων που προκαλεί δάκρυα, συνδέοντας τον ΠΑΟΚ με τις ρίζες των ιδρυτών του στην Κωνσταντινούπολη. Πιθανόν ενδόμυχα αυτό να επιδίωκε ο ισχυρός ανήρ του συλλόγου Ιβάν Σαββίδης όταν άναβε κόκκινο στην ομάδα του, που είχε κατεύθυνση προς Πειραιά. Ετσι, σαν δώρο για τα ενενηντάχρονα γενέθλια της δημοφιλούς ομάδας.

Τα πιο διάσημα δάκρυα της Πόλης βρίσκονται κάτω από αυτήν: στη Βασιλική Κινστέρνα, την υπόγεια δεξαμενή νερού που βρίσκεται λίγα μέτρα νοτιοδυτικά από την Αγία Σοφία και κατασκευάστηκε από τον Ιουστινιανό το 542 μ.Χ.

Για την ολοκλήρωσή της εργάστηκαν 7.000 σκλάβοι, πολλοί εκ των οποίων έχασαν τη ζωή τους λόγω των άθλιων συνθηκών.

Για να θυμάται ο κόσμος τη θυσία τους κατασκευάστηκε ένας κίονας σκαλισμένος με δάκρυα: σταγόνες πόνου και απελπισίας.

Εις ανάμνηση της ιστορικής απόφασης του Σαββίδη να μην αγωνιστεί

ο ΠΑΟΚ στον επαναληπτικό ημιτελικό του Κυπέλλου με τον Ολυμπιακό, ο Δικέφαλος θα μπορούσε να

κατασκευάσει τον δικό του κίονα

δακρύων που προκαλούν τα γέλια από την αστεία και μικρονοϊκή

απόφασή του.

Πρόκειται για μία αυτοϋποβάθμιση της ομάδας, ένα μήνυμα προς τον φίλαθλο κόσμο πως ο ΠΑΟΚ δεν πιστεύει ότι μπορεί να διακριθεί την επόμενη σεζόν, γι’ αυτό και δεν τον ενδιαφέρουν οι τρεις βαθμοί που θα του αφαιρεθούν ως τιμωρία.

Ο ρωσοτραφής Ιβάν Σαββίδης θα έπρεπε να γνωρίζει πως όταν οι Γερμανοί έφθασαν στη Μόσχα antes portas, ο Στάλιν άλλαξε τελευταία στιγμή γνώμη και αντί να δραπετεύσει, όπως τον συμβούλευσαν οι στρατηγοί του, παρέμεινε στη ρωσική πρωτεύουσα δίνοντας ταυτόχρονα εντολή να εκτελούνται όσοι στρατιώτες γύριζαν την πλάτη στον εχθρό.

Η απόφαση του Σαββίδη αποτελεί προσβολή στην ιστορία του ΠΑΟΚ και θεμέλιο λίθο μιας πολιτικής που θέλει να οικοδομηθεί στην άμμο.