Ανοιξαν οι πληγές στην Αριστερά

Ηταν η τελευταία πράξη του δράματος της διάσπασης. Τα τέσσερα στελέχη της πρώην μειοψηφίας του ΣΥΡΙΖΑ Στάθης Λεουτσάκος, Σόφη Παπαδόγιαννη, Αλέκος Καλύβης και Αντώνης Νταβανέλος που ήταν εκλεγμένα μέλη στην Πολιτική Γραμματεία εμφανίστηκαν κανονικά στη συνεδρίαση του ανώτατου οργάνου ενός κόμματος στο οποίο δεν ανήκουν πλέον. Πήγαν κατόπιν συννενόησης μεταξύ του Λεουτσάκου και του γραμματέα του κόμματος Τάσου Κορωνάκη.

Το κλίμα ήταν συναισθηματικά φορτισμένο, παρά το γεγονός ότι το διαζύγιο ήταν εδώ και λίγες ώρες και τυπικά γεγονός. Τότε τον λόγο πήρε ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος τους εξήγησε πως από τη στιγμή που πλέον είναι μέλη σε άλλο κόμμα, δεν μπορεί να κάνει εισήγηση μπροστά τους. Το μόνο που ζήτησαν ήταν να κάνουν τη δήλωση με την οποία εξηγούσαν τους λόγους για τους οποίους αποχωρούν από τον ΣΥΡΙΖΑ, την οποία ανέγνωσε η Σόφη Παπαδόγιαννη.

Σίγουρα δεν ήταν το φινάλε που άρμοζε σε μια σχέση που κράτησε σχεδόν 25 χρόνια, όμως κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί σε αυτές τις περιπτώσεις ένα ευτυχισμένο τέλος. «Αποφύγαμε τουλάχιστον τον δημόσιο εξευτελισμό» σχολίαζε στα «ΝΕΑ» συνεργάτης του Αλέξη Τσίπρα. Κανείς ωστόσο δεν μπορεί να αποκλείσει τα μαχαιρώματα μεταξύ των πρώην συντρόφων κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου. Αλλωστε, τους τελευταίους δύο μήνες, προεδρική πλειοψηφία και Αριστερή Πλατφόρμα βρίσκονταν σε διάσταση. Ηταν τόσο έντονες οι πολιτικές τους διαφωνίες, που ακόμη και η συγκατοίκηση στην Κουμουνδούρου γινόταν αναγκαστικά. Μέχρι να βρει καινούργια στέγη η πρώην Αριστερή Πλατφόρμα, νυν Λαϊκή Ενότητα. Το νέο εγχείρημα θα στεγαστεί στην Πλατεία Κάνιγγος, σε χώρο όπου τις δεκαετίες του ’70 και του ’80 στεγάζονταν τα γραφεία της Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας του ΚΚΕ, χώρο οικείο για πολλούς από αυτούς.

Ομως το διαζύγιο στον ΣΥΡΙΖΑ δημιουργεί ανακατατάξεις σε ολόκληρη την Αριστερά. Από τις παρυφές της σοσιαλδημοκρατίας μέχρι την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά, χώρο στον οποίο φιλοδοξούσε να παίξει ηγεμονικό ρόλο η Κουμουνδούρου. Πλέον, με τις ανατροπές που έχουν συντελεστεί μετά τη συμφωνία του Ιουλίου ανάμεσα στην κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα και τους θεσμούς, το τοπίο αλλάζει ριζικά.

Οι διεργασίες για τη δημιουργία του νέου αυτού φορέα κρατούσαν εδώ και σχεδόν έναν μήνα. Από εκείνο το βράδυ του Ιουλίου, όταν συνεδρίασαν τα στελέχη της μειοψηφίας του ΣΥΡΙΖΑ σε ξενοδοχείο του κέντρου της Αθήνας. Περίμεναν όμως την κατάλληλη χρονική στιγμή που θα το ανακοίνωναν, καθώς δεν ήθελαν να κουβαλάνε το στίγμα του αποστάτη που θα έριχνε την πρώτη κυβέρνηση της Αριστεράς. Κατά το διάστημα αυτό, στελέχη της Πλατφόρμας, με επικεφαλής το μέλος της Πολιτικής Γραμματείας Αλέκο Καλύβη, προσπαθούσαν να αποτρέψουν την αναπόφευκτη σύγκρουση, μέσα από τη διεξαγωγή έκτακτου συνεδρίου. Οι προσπάθειές τους ωστόσο δεν στέφθηκαν από επιτυχία, καθώς καμία από τις δύο πλευρές δεν έδειχνε διάθεση συμβιβασμού. Το ποτάμι δεν μπορούσε να γυρίσει πίσω.

Μετά την παραίτηση της κυβέρνησης Τσίπρα δεν υπήρχε κανένας απολύτως λόγος να περιμένουν άλλο. Με μια ιδιαίτερα επιθετική ανακοίνωση, δύο μόλις ώρες μετά το διάγγελμα του Πρωθυπουργού, επισημοποίησαν την αποχώρησή τους από την Κουμουνδούρου. «Η Αριστερή Πλατφόρμα θα συμβάλει άμεσα στη συγκρότηση ενός πλατιού, αντιμνημονιακού, προοδευτικού, δημοκρατικού μετώπου που θα κατέλθει αποφασιστικά στις εκλογές για να επιβάλει την ακύρωση όλων των Μνημονίων». Περιθώρια για παρερμηνεία των προθέσεων του Παναγιώτη Λαφαζάνη και της ομάδας του δεν υπήρχαν. Το πλάνο ήταν έτοιμο από καιρό, απλά το κουαρτέτο Λαφαζάνη, Λεουτσάκου, Χαραλαμπίδου και Στρατούλη αποφάσισε το απόγευμα της Πέμπτης σε σύσκεψη που πραγματοποίησε στο γραφείο της γ’ αντιπροέδρου της Βουλής πως έφτασε η ώρα.

Θα προχωρήσουν χωρίς τους ανθρώπους που πορεύτηκαν από το 1991 και μετά, από την περιπέτεια του Συνασπισμού, στο πείραμα του ΣΥΡΙΖΑ και από εκεί στο γκρέμισμα των δικών τους ονείρων που επισημοποιήθηκε με την υπογραφή του νέου Μνημονίου.

Μια συνεργασία-έκπληξη, καθώς δεν υπάρχει ιδεολογική σύγκλιση, είναι εκείνη που θα πραγματοποιήσουν με την Πρόεδρο της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου. Πέρα από τα εκλογικά οφέλη που μπορεί να τους προσφέρει η συμπόρευση με την Κωνσταντοπούλου, τα στελέχη της Λαϊκής Ενότητας πιστεύουν πως η παρουσία της κρίνεται επιβεβλημένη μετά τις μαζικές επιθέσεις που έχει δεχτεί τόσο από το σύνολο των πολιτικών κομμάτων όσο και από μερίδα των μέσων ενημέρωσης. Παράλληλα, πολιτικά μπορούν να συγκλίνουν στο ζήτημα της κατάργησης των Μνημονίων και της διαγραφής του χρέους. Μοναδικό αγκάθι που μπορεί να υπάρξει στη συγκεκριμένη συνεργασία είναι οι αρχηγικές τάσεις που έχει παρουσιάσει η Ζωή Κωνσταντοπούλου. Ομως αυτό που προέχει για τους αποχωρήσαντες από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι τίποτε άλλο παρά η δυναμική είσοδος στο πολιτικό σκηνικό, μέσα σε αυτήν τη σύντομη χρονική περίοδο, κάτι για το οποίο πιστεύουν ότι μπορεί να τους βοηθήσει η πληθωρική παρουσία της Προέδρου της Βουλής.

Η Ραχήλ Μακρή είναι ένα ακόμη πρόσωπο που θα συμμετάσχει στο εγχείρημα, χωρίς να έχει ιδιαίτερες πολιτικές συγγένειες με την ομάδα Λαφαζάνη. Εδώ και αρκετό καιρό η Μακρή είχε προσεγγίσει την τότε μειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ, ωστόσο οι εθνικιστικές απόψεις που είχε εκφράσει στο παρελθόν τούς έκαναν επιφυλακτικούς απέναντί της. Εκτιμήθηκαν όμως η συνεπής αντιμνημονιακή της στάση και η διάθεσή της να συμπλεύσει μαζί τους, ακόμη και ιδεολογικά.

Ο παράγοντας Αλέκος Αλαβάνος δεν μπορεί να αγνοηθεί εύκολα στην εξίσωση της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Ο πρώην πρόεδρος του Συνασπισμού δεν κατάφερε να εξαργυρώσει το προσωπικό του πολιτικό κεφάλαιο μετά την αποχώρησή του από την Κουμουνδούρου. Σταδιακά περιθωριοποιήθηκε και δεν μπόρεσε να επιστρέψει στην κεντρική πολιτική σκηνή. Το τελευταίο διάστημα, με συνεχείς δημόσιες παρεμβάσεις του προσπαθεί να ρίξει γέφυρες με τους πρώην συντρόφους του της Πλατφόρμας. Ομως, πλέον, το άλλοτε αγαπημένο παιδί της αριστερής πτέρυγας του ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει περισσότερο με βαρίδι. Οι ιδεολογικές ταλαντεύσεις των τελευταίων πέντε ετών, σε συνδυασμό με την αρνητική στάση που κράτησε στο ενωτικό εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ, έχουν παγώσει τις σχέσεις των δύο πλευρών. Οπως σημειώνουν στελέχη της Λαϊκής Ενότητας, ο Αλαβάνος παρουσιάζει συχνά τάσεις καισαρισμού, κάτι που θέλουν να αποφύγουν στο νέο τους εγχείρημα τα στελέχη της κίνησης Λαφαζάνη.