Κάναμε ό,τι μπορούσαμε αλλά ηττηθήκαμε, απεφάνθη ο γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ για το επτάμηνο της αέναης διαπραγμάτευσης. Στο κρασί τού «ό,τι μπορούσαμε» χωράει πολύ νερό.

Επί της ουσίας, ο καθένας έκανε ό,τι καταλάβαινε, όπως το καταλάβαινε. Και όταν καταλάβαινε. Ο Γιάνης Βαρουφάκης έκανε «ό,τι μπορούσε» για να μην κλείσει η συμφωνία. Βέβαια, και άλλοι υπουργοί έκαναν εξίσου «ό,τι μπορούσαν» για να βγάζουν προς τα έξω την εικόνα μιας κυβέρνησης – τσίρκου.

Γιατί δεν τους συμμάζευε ο Πρωθυπουργός νωρίτερα παρά αργότερα (ή μάλλον πολύ αργά); Ισως να μην μπορούσε. Ισως να υπερεκτίμησε τη φόρα του ΣΥΡΙΖΑ, πιστεύοντας ότι θα γονάτιζε τους συντηρητικούς κύκλους της Ευρώπης. Τελικά η Ευρώπη γονάτισε τον ΣΥΡΙΖΑ όπως τον ξέραμε. Και μαζί με αυτόν τους Podemos, που είναι τρίτοι στις δημοσκοπήσεις και τρώνε τη σκόνη του Ραχόι και των ισπανών Σοσιαλιστών.

Η κυβέρνηση απεδείχθη ανίκανη να διαβάσει τα μηνύματα που έστελνε η Ευρώπη. Τα διάβασε όλα μαζί και αφού ο Πρωθυπουργός στις 11 και 12 Ιουλίου έζησε κάτι κοντά στη μεταθανάτια εμπειρία.

Ουδείς αναμάρτητος, όπως είχε πει και ο Αντώνης Σαμαράς αποτινάσσοντας το μίασμα του αντιμνημονιακού του παρελθόντος. Επτά μήνες δεν καταφέραμε να συμφωνήσουμε ούτε σε μία γραμμή και μέσα σε δέκα μέρες λαμβάνουμε εύσημα από τους δανειστές για την καλή συνεργασία με τους θεσμούς.

Είναι η εφαρμογή της συμφωνίας, που όλα δείχνουν ότι θα ολοκληρωθεί και θα ψηφιστεί μέσα στα επόμενα 24ωρα, συμβατή με το DNA του ΣΥΡΙΖΑ; Προφανώς όχι. Χωρίς αποφασιστικότητα και σοβαρές ρήξεις –και όχι μόνο εσωκομματικές –ο Αλέξης Τσίπρας δεν θα μπορέσει να την εφαρμόσει.

Την καταραμένη πέμπτη αξιολόγηση δεν την ολοκληρώσαμε ποτέ και με ευθύνη του ΔΝΤ. Αλλά πλέον τα ψέματα τελείωσαν. Και μαζί με αυτά τελειώνει και ο χρόνος της χώρας.

Η σημερινή χαλαρή στάση του ΔΝΤ δεν προκύπτει από ξαφνικό έρωτα με την Ελλάδα. Προκύπτει από το γεγονός ότι το Ταμείο δεν συμμετέχει στο νέο δάνειο και θα πηδήξει στο ελληνικό τρένο τον Οκτώβριο. Εξάλλου, το ΔΝΤ φρόντισε ήδη να δείξει τα δόντια του και σε αυτές τις διαπραγματεύσεις.

Το πακέτο προαπαιτουμένων που προωθείται για τώρα και για αργότερα πρέπει να είναι συμβατό με τα στάνταρ του. Αυτά απαιτούν γερή κυβερνητική πρόσδεση για να μην είναι ανώμαλη η προσγείωση.

Δεν φτάνει η στροφή του Αλέξη Τσίπρα. Μπορεί το «ναι σε όλα» που θα ακουστεί οσονούπω στην Ολομέλεια να ισοδυναμεί με επανάσταση για τη συγκρουσιακή νοοτροπία του. Μπορεί να τον βοηθήσει να κυβερνήσει χωρίς βαρίδια. Μπορεί ακόμη και να διαλύσει το κόμμα του στα εξ ων συνετέθη.

Αλλά δεν φθάνει από μόνο του για να υπάρχει ελπίδα. Χρειάζεται ένα γερό «απεταξάμην» στον λαϊκισμό. Μήπως και εκτός από τον ΣΥΡΙΖΑ ξελαμπικάρει και η κοινωνία. Εκτός αν η ελπίδα ήλθε, είδε και απήλθε!

Τελευταία Νέα