«Πρέπει να το δηλώσουμε ανοιχτά. Η ωραία επανάσταση του 1959 εναντίον της δικτατορίας του Μπατίστα, μια επανάσταση που είχε γεννήσει τόσες ελπίδες ακόμη και πέρα από τη Λατινική Αμερική και είχε εμπνεύσει όνειρα σε όλο τον κόσμο, έχει μετατραπεί σε έναν πολιτικό εφιάλτη: οικογενειακή, αν όχι προσωπική εξουσία, άρνηση ελεύθερων εκλογών, λογοκρισία, αστυνομική καταστολή, φυλάκιση των διαφωνούντων, στρατόπεδα εργασίας, ποινή του θανάτου, με λίγα λόγια το πλήρες οπλοστάσιο μιας δικτατορίας».

Αυτά έγραφε στις 27 Φεβρουαρίου του 2003 στον Νουβέλ Ομπζερβατέρ ο Φρανσουά Ολάντ, τότε γραμματέας του Σοσιαλιστικού Κόμματος της Γαλλίας. Τι άλλαξε αλήθεια από τότε και οδήγησε στη χθεσινή «ιστορική συνάντηση» του Ολάντ με τον Φιντέλ Κάστρο;

Η συνάντηση, που είχε ζητηθεί εδώ και καιρό από τους γάλλους Σοσιαλιστές, οριστικοποιήθηκε μόλις την Κυριακή και κρατήθηκε μυστική από τους δημοσιογράφους που συνοδεύουν τον Ολάντ ώς και 12 λεπτά πριν από την πραγματοποίησή της! Ορισμένοι σύμβουλοι του Ελιζέ υποστηρίζουν ότι ο γάλλος πρόεδρος ήθελε στο πρόσωπο του «lider maximo» να βρει έναν σύμμαχο στο θέμα της κλιματικής αλλαγής ενόψει της διεθνούς συνόδου που θα πραγματοποιηθεί στο Παρίσι. Πράγματι, μετά το τέλος της συνάντησης, που κράτησε 50 λεπτά, ο Ολάντ εξέφρασε την έκπληξή του που ο συνομιλητής του ήταν τόσο καλά ενημερωμένος στο ζήτημα του κλίματος και των κινδύνων που συνδέονται με το νερό.

Είναι όμως αυτή η εξήγηση επαρκής για να δικαιολογήσει αυτή τη συνάντηση; Η μήπως – όπως γράφει ο Σερζ Ραφί στον Νουβέλ Ομπζερβατέρ – ο Ολάντ ήθελε απλώς να ικανοποιήσει μια προσωπική του επιθυμία και να τραβήξει μια σέλφι με τον «Ρομπέν των Δασών της Σιέρα Μαέστρα»;

Στα 88 του χρόνια, και έχοντας αποσυρθεί από την ενεργή πολιτική ζωή ήδη από το 2006, ο Φιντέλ Κάστρο – που πλαισιωνόταν από τη γυναίκα του, τα παιδιά του και ένα δισέγγονο – περιέγραψε στους εκλεκτούς καλεσμένους του τα προβλήματα υγείας που τον βασανίζουν. «Μας είπε ότι δυσκολεύεται να σταθεί όρθιος», ανέφερε ο πρώην πρόεδρος της Γερουσίας Ζαν-Πιερ Μπελ που ήταν παρών στη συνάντηση. Και τα ανθρώπινα δικαιώματα; Εθίγη στη συνάντηση το φλέγον θέμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων; Στην ερώτηση αυτή των δημοσιογράφων απάντησε ο ίδιος ο γάλλος πρόεδρος: «Ο,τι κι αν πιστεύουμε γι’ αυτά που έχει κάνει, ο άνθρωπος αυτός ανήκει στην Ιστορία. Τον συνάντησα από σεβασμό προς τον κουβανικό λαό. Του είπα ότι ένα μέρος της Γαλλίας τον αντιμετώπιζε άλλοτε θερμά κι άλλοτε κριτικά. Από τη στιγμή που λες κάτι τέτοιο, τα λες όλα, δεν έχει νόημα να πεις «τώρα θα παρουσιαστείς στο Δικαστήριο της Ιστορίας»».

Η περιέργεια

Σύμφωνα με τον Ολάντ, ο Φιντέλ Κάστρο «είναι η ιστορία της Κούβας, η ιστορία του πλανήτη». Και εκείνον, έναν απλό πρόεδρο της Γαλλίας, ο θρυλικός επαναστάτης γιατί τον δέχθηκε; «Επειδή είχε μια περιέργεια και επειδή έχει για τη Γαλλία κάποια αναγνώριση». Ας είναι.

Τελευταία Νέα