Τα παιδικά της χρόνια τα πέρασε στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Ο πατέρας της διδάσκει Κοινωνιολογία στο πανεπιστήμιο του Αμπου Ντάμπι. Η μητέρα της είναι καθηγήτρια Αραβικών. Ποντάροντας στην ειρήνη, επιστρέφουν το 1999 στη Γάζα. Εναν χρόνο αργότερα, ξεσπάει η δεύτερη Ιντιφάντα. Κι όμως, σε αυτόν τον πολιορκημένο θύλακο η Νιντάα Μπαντουάν απολαμβάνει μια σπάνια ελευθερία. «Στην οικογένειά μου ο καθένας μπορούσε να κάνει ό,τι ήθελε, αρκεί να μην έκανε κακό στους άλλους. Γεννήθηκα Παλαιστίνια από γονείς μουσουλμάνους, αλλά μπόρεσα κατόπιν να αποφασίσω τι ήθελα να γίνω».

Γράφεται στη Σχολή Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Αλ Ακσα. Αλλά η Χαμάς θα την κλείσει. Η Νιντάα αρχίζει να δραστηριοποιείται στη μικρή τοπική καλλιτεχνική σκηνή. Το 2012 εκθέτει τα έργα της στο Αμμάν, στο πλαίσιο έκθεσης με τίτλο «Είναι και αυτό η Γάζα». Είναι πια μέλος μιας νέας γενιάς καλλιτεχνών από τη Γάζα, δημιουργικών και δυναμικών, σε πείσμα των ανύπαρκτων πολιτιστικών δομών. Αλλά στις 18 Νοεμβρίου του 2013, ενώ συμμετέχει σε κάποιο χάπενινγκ, η Νιντάα συλλαμβάνεται από την αστυνομία ηθών της Χαμάς. Της προσάπτουν τη τζιν σαλοπέτα, τα γυμνά μαλλιά και την παρουσία ανδρών ολόγυρά της. Προσπαθεί να τους εξηγήσει πως είναι «καλλιτέχνις». Την ξυλοκοπούν και την αναγκάζουν να υπογράψει έγγραφο με το οποίο δεσμεύεται να μην ξαναβγεί από το σπίτι της χωρίς μαντίλα. Την επομένη, η Νιντάα αποφασίζει να κλειστεί στα εννέα τετραγωνικά μέτρα του δωματίου της, στον πρώτο όροφο της οικογενειακής κατοικίας στο Ντέιρ αλ Μπάλα. «Ο ισραηλινός αποκλεισμός μάς πνίγει», σπεύδει να πει στους ανταποκριτές του «L’Obs» που την επισκέφθηκαν. Κι έπειτα: «Ο κόσμος με παρενοχλεί γιατί έχει ξεχάσει τι θα πει καλλιτέχνης. Το να είσαι μια γυναίκα στη Γάζα σημαίνει να καταπιέζεσαι, αλλά το να είσαι μια καλλιτέχνις είναι ακόμα χειρότερο».

Η Νιντάα παραμένει καλλιτέχνις. Τα προσωπικά πορτρέτα που φιλοτεχνεί μέσα στο δωμάτιό της, ένα άντρο ελευθερίας, χρωμάτων και φαντασίας, της έχουν εξασφαλίσει, μέσω του Ιντερνετ, διεθνή αναγνώριση. Εχουν παρουσιαστεί σε γκαλερί της Ανατολικής Ιερουσαλήμ, προσεχώς μπορεί να εκτεθούν στο Παρίσι και τη Νέα Υόρκη, έχουν φιλοξενηθεί στο πρωτοσέλιδο των «New York Times». «100 μέρες μοναξιά» είναι ο τίτλος του φωτογραφικού πρότζεκτ, φόρος τιμής στο βιβλίο του Μάρκες, που η Νιντάα ξαναδιάβασε τον πρώτο καιρό της οικειοθελούς (;) απομόνωσής της. «Μόνο εδώ», επιμένει η 28χρονη ενάμιση χρόνο αργότερα, «νιώθω ελεύθερη».

Τελευταία Νέα