Αναζήτηση
Οι πάντες είχαν επισημάνει από την πρώτη στιγμή την αδυναμία της συμφωνίας της 20ής Φεβρουαρίου που δεν ήταν άλλη από την έλλειψη κάθε πρόβλεψης για τη χρηματοδότηση της χώρας.
Είναι χαρακτηριστικό ότι στελέχη της αντιπολίτευσης είχαν περιγράψει –με υπερβολικό, αλλά γλαφυρό τρόπο –την έκβαση της διαπραγμάτευσης ως εξής: «Η κυβέρνηση ήθελε λεφτά χωρίς Μνημόνιο και πήρε Μνημόνιο χωρίς λεφτά».
Ωστόσο η κυβέρνηση είχε σπεύσει τότε να εκφράσει ικανοποίηση για το αποτέλεσμα του Eurogroup, παρά το γεγονός ότι στην επίσημη ανακοίνωση που είχε εκδοθεί δεν γινόταν η παραμικρή αναφορά σε εκταμίευση χρημάτων.
Το να επανέρχεται στο θέμα η κυβέρνηση δύο και πλέον μήνες αργότερα –και να υποστηρίζει ότι εξαπατήθηκε από τους δανειστές –ασφαλώς δεν βοηθά τη συνεχιζόμενη διαπραγμάτευση, αφού γιγαντώνει το κλίμα της καχυποψίας που κυριαρχεί όλο το τελευταίο διάστημα.
Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι το τελευταίο τρίμηνο χάσαμε αρκετούς συμμάχους και αποκτήσαμε πολλούς νέους εχθρούς εντός της ευρωζώνης. Παράλληλα, κάθε μέρα που περνά φέρνει πιο κοντά τη χρηματοδοτική ασφυξία, πράγμα που καθιστά την επίτευξη συμφωνίας αδήριτη ανάγκη.
Οι επιθέσεις προς τους δανειστές, όπως και οι προαναγγελίες για δημοψήφισμα, δεν στηρίζουν τα ελληνικά αιτήματα, αλλά τις δυνάμεις που σπρώχνουν τη χώρα μας εκτός του ευρώ.
Είναι βεβαίως κατανοητές οι εσωκομματικές δυσκολίες του Πρωθυπουργού, αλλά σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να οδηγούν σε δηλώσεις εσωτερικής κατανάλωσης που δημιουργούν ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα στο εξωτερικό.
