Καλοκαίρι του ’84. Ο μπασκετικός Αρης, σε άνθηση, αποφασίζει να κάνει την υπέρβαση και να ενισχύσει τον Γκάλη βάζοντας δίπλα του τον Γιαννάκη. Το συγκεκριμένο δίδυμο έκανε θραύση και δημιουργήθηκε μια κίτρινη αυτοκρατορία στα παρκέ. Ο κόσμος δεν έβρισκε εισιτήριο για να μπει στο Αλεξάνδρειο, ο Αρης κατέκτησε 7 τίτλους πρωταθλητή όντας αχτύπητος (από το ’85 μέχρι το ’91), ενώ για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα ουδείς απειλούσε με ήττα την ομάδα που έβαλε το μπάσκετ σε όλα τα σπίτια. Μια δυναστεία που άλλαξε τα δεδομένα του αθλήματος και τον τρόπο που το έβλεπαν οι Ελληνες, ενώ ο Αρης έφθασε και σε τρία (συνεχόμενα) φάιναλ φορ.

Την ίδια εποχή πάνω κάτω, στα Πατήσια καμάρωναν για τη δική τους άτρωτη ομάδα. Στις γυναίκες ο Σπόρτιγκ δεν είχε αντίπαλο και ειδικά από το ’83 μέχρι το ’91 καμιά ομάδα δεν τον ενοχλούσε. Συνολικά 21 τίτλους κατέκτησε στο πρωτάθλημα, έφθασε σε δύο ευρωπαϊκά φάιναλ φορ και οι εφημερίδες της εποχής έγραφαν για την Αννυ (Κωνσταντινίδου) και την παρέα της. Η πλέι μέικερ ερχόταν από τον Καναδά (σπούδαζε) και έδινε ώθηση στην ομάδα, γιατί συνήθως ένας παίκτης έκανε τη διαφορά στο μπάσκετ.

Οσο για το χάντμπολ, Φίλιππος Βέροιας και Ιωνικός Ν.Φ. ήταν οι πρωτοπόροι. Ο πρώτος μέτρησε 9 τίτλους, ο δεύτερος 10, και μάλιστα από το ’79 έως το ’85 ήταν απόλυτος πρωταγωνιστής σε ένα άθλημα που βρισκόταν τότε στα σπάργανα.

ΤΟ ΠΟΛΟ. Στην πισίνα μετράμε δύο δυναστείες. Του Εθνικού, που δικαίως παίρνει τον τίτλο του «αυτοκράτορα», μια λέξη που πολύ αρέσει σε όσους ψάχνουν αθλητικά ρεκόρ. Από το ’53 μέχρι το ’69 και από το ’72 έως το ’85, ήταν κυρίαρχος και συνολικά πήρε 38 πρωταθλήματα. Δέκα λιγότερα, αλλά περισσότερα Κύπελλα (16-12) έχει ο Ολυμπιακός, ο βασιλιάς του πόλο τα τελευταία χρόνια.