Ερώτηση: πόσο πιθανό είναι να καταστεί τελικά αναπόφευκτη για την κυβέρνηση η πρόωρη προσφυγή στις κάλπες; Υπάρχει μία σειρά από ενδείξεις γι’ αυτό.

1 Δεν φαίνεται να συγκεντρώνονται οι 180 ψήφοι για την εκλογή νέου Προέδρου της Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή. Το δείχνει και η τελευταία ψηφοφορία. Γιατί αυτοί που δεν έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση τώρα, θα την εμπιστευτούν σε τρεις μήνες για να συνεχίσει τον βίο της;

2 Οι επαναλαμβανόμενες δημοσκοπήσεις παγιώνουν την αίσθηση ότι έχουν ανατραπεί οριστικά τα εκλογικά δεδομένα του 2012, που έδωσαν τη δυνατότητα σχηματισμού κυβέρνησης ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ, και ταυτόχρονα ενισχύουν τις αιτιάσεις ότι υπάρχει διάσταση συσχετισμών ανάμεσα στο εκλογικό σώμα και στη Βουλή.

3 Ο ένας από τους εταίρους διαρκώς αποδιαρθρώνεται και, σταδιακά, η αστάθεια των εσωτερικών συσχετισμών του μετατρέπεται σε απρόβλεπτο παράγοντα για τη σταθερότητα της κυβέρνησης. Ιδίως αν επαληθευτεί ότι το Συνέδριο για την ίδρυση της Δημοκρατικής Παράταξης μπορεί να οδηγήσει σε διάσπαση τη σημερινή Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ, ενώ δεν περνάει απαρατήρητη η καθήλωση της δημοτικότητας του προέδρου του Κινήματος στο δάπεδο των δημοσκοπήσεων.

4 Οι αγχωμένες προαναγγελίες για έξοδο από το Μνημόνιο και αποχώρηση της τρόικας, ενώ δεν φαίνεται να αποδίδουν στο εσωτερικό, προκαλούν ανησυχίες στο εξωτερικό, με αποτέλεσμα όσο το τζίνι ωθείται προς τον λαιμό του μπουκαλιού τόσο να διευρύνονται οι αμφιβολίες για τις συνέπειες της απελευθέρωσής του.

5 Παρά την επαναβεβαίωση εμπιστοσύνης της Βουλής στην κυβέρνηση, το πολιτικό σκηνικό διατηρεί στοιχεία ρευστότητας και αυτό αντανακλάται στο εξωτερικό ως προβληματισμός για μετάθεση των τελικών χειρισμών σε κυβέρνηση με νωπή λαϊκή εντολή –για λόγους αξιοπιστίας και εγκυρότητας των εκπροσώπων της χώρας στον διεθνή χώρο.

Αν ληφθεί υπόψη ότι ο Πρωθυπουργός μετά τον τελευταίο –μάλλον ατυχή –ανασχηματισμό και την ψήφο εμπιστοσύνης δεν έχει άλλους άσους στο μανίκι, ίσως οι κάλπες είναι λυτρωτικές και για τον ίδιο. Αλλωστε, όπως έλεγε ο Ταλεϋράνδος, «η τέχνη της πολιτικής είναι να προβλέπεις το αναπόφευκτο και να επισπεύδεις την εμφάνισή του».