Αναζήτηση
To μαλλί αφάνα επιστρέφει στο Μουντιάλ της Βραζιλίας, αποτελώντας και πάλι μόδα, όπως συνέβαινε στις δεκαετίες του 1960 και του 1970. Βασικά φαίνεται ότι αρέσει ιδιαίτερα στους παίκτες και έτσι έχει επανέλθει δριμύτερο το συγκεκριμένο στυλ, για όσους βέβαια έχουν τις… προδιαγραφές να το καλλιεργήσουν.
Είναι γνωστό πως όσο πλησίαζε η σέντρα του Παγκοσμίου Κυπέλλου οι ομάδες γίνονταν όλο και πιο μυστικοπαθείς σχετικά με τις προπονήσεις τους, που διεξάγονταν μακριά από αδιάκριτα βλέμματα. Παρ’ όλα αυτά, εύκολα μπορούσε να διακρίνει κανείς από μακριά τουλάχιστον τρεις συγκεκριμένους παίκτες. Τον Ντάντε, τον Μαρτσέλο και τον Γουίλιαν.
Ιδιαίτερα οι δύο πρώτοι έχουν σίγουρα την πιο εντυπωσιακή αφάνα από τους διοργανωτές και ίσως δύο από τις καλύτερες σε όλη τη διοργάνωση.
Ο Ντάντε μάλιστα είχε επηρεαστεί από την παιδική του ηλικία, αφού ο πατέρας του, ο Τζον Κάρλος, που ήταν και καλλιτέχνης, είχε από νεαρή ηλικία αφάνα. Ο νεαρός τότε Ντάντε δοκίμασε αυτό το στυλ στο σχολείο, του έμεινε και έτσι το κρατάει μέχρι σήμερα.
Ο βέλγος μέσος της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ Μαρουάν Φελαϊνί έχει μία από τις μεγαλύτερες αφάνες και ήταν ένας από τους λόγους που είχε διαφωνήσει με τον πρώην προπονητή του στους Μπέμπηδες Ντέιβιντ Μόιες.
Ο σκωτσέζος τεχνικός του είχε προτείνει να κόψει τα μαλλιά του, καθώς, όπως του έλεγε, «ένας παίκτης με τόσο χαρακτηριστική κόμη γίνεται εύκολος στόχος για τον διαιτητή». Αλλά ο Φελαϊνί δεν το συζητούσε καν: «Δεν βλέπω τον λόγο να το κάνω. Είναι φανταστικά, αρέσουν τόσο σ’ εμένα όσο και στους φιλάθλους, συνεπώς δεν πρόκειται να τα πειράξω» είχε δηλώσει χαρακτηριστικά στην «Ντέιλι Μίρορ». Ο Μόιες έφυγε και ο Φελαϊνί έχει κρατήσει την αφάνα του.
Θερμός υποστηρικτής, φυσικά, του Φελαϊνί, ο συμπαίκτης του στην Εθνική Βελγίου και μέσος της Ζενίτ Αλεξ Βίτσελ που επίσης είναι λάτρης της αφάνας.
Απόψε κόντρα στην Κολομβία η εθνική μας ομάδα θα βρει απέναντί της, πιθανότατα, τον Κάρλος Σάντσεζ που επίσης έχει χαρακτηριστική αφάνα. Αλλωστε η Κολομβία είχε έναν από τους πιο χαρακτηριστικούς παίκτες όλων των εποχών, τον Κάρλος Βαλντεράμα, που είχε ξανθιά αφάνα και ξεχώριζε στο Μουντιάλ του 1990. Πάντως αυτό το στυλ ουσιαστικά είχε ξεκινήσει μια δεκαετία νωρίτερα και αποτελούσε ένα μήνυμα των μαύρων στις ΗΠΑ για τα πολιτικά τους δικαιώματα και μάλιστα είχε και τίτλο: «Το μαύρο είναι ωραίο».
Σιγά σιγά το καθιέρωσαν πολλοί ποδοσφαιριστές και έκανε την εμφάνισή του έντονα για πρώτη φορά στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Δυτικής Γερμανίας, το 1974, με τον Ζαϊρζίνιο και τον Πάουλο Σέζαρ, πριν συνεχίσουν την παράδοση τέσσερα χρόνια αργότερα στα γήπεδα της Αργεντινής και στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1978 ο Χόρχε Μεντόζα και ο Ροντρίγκες Νέτο. Στην Ισπανία το 1982 ήταν ο μεγάλος Φαλκάο, ο Σερτζίνιο και ο Εντβάλντο που είχαν τις πιο χαρακτηριστικές αφάνες. Ομως με… τρίχες δεν ασχολούνται μόνο οι παίκτες αλλά και οι φίλαθλοι που παρακολουθούν το Μουντιάλ. Ηδη οι ουρές έξω από τα κομμωτήρια στη Βραζιλία είναι μεγάλες, με τους περισσότερους φιλάθλους να αναζητούν ένα εκκεντρικό κούρεμα. Η κομμωτική σε αυτές τις διοργανώσεις αποτελεί μια μικρή τέχνη, αφού οι έμπειροι κομμωτές (στην πλειονότητά τους είναι και τρελοί με το ποδόσφαιρο) ουσιαστικά χρησιμοποιούν το κεφάλι του πελάτη τους ως… καμβά και εκεί μεγαλουργούν ξετυλίγοντας όλο τους το ταλέντο. Ουσιαστικά ζωγραφίζουν πάνω στο κεφάλι δημιουργώντας διάφορα σχήματα, με πιο συνηθισμένο φυσικά την ποδοσφαιρική μπάλα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι και στις εξέδρες οι φίλαθλοι συνηθίζουν να φορούν θεαματικές περούκες, ουσιαστικά μιμούμενοι παίκτες με αφάνα, οι οποίοι πλέον έχουν αρχίσει να κάνουν πιο έντονα την επιστροφή τους στα γήπεδα θυμίζοντας λίγο άλλες εποχές.
